Zaterdag is het de hele dag snotweer. Nadat ik aan het begin van de middag tijdens een hondenronde in een hagelbui ben beland, kan ik niet meer warm worden. Cowboy heeft ook al zijn dag niet, want hij kon afgelopen nacht de slaap slecht vatten.

Wat een geluk, dat ik donderdag een enorme pan ‘Surinaamse Roti Kip’ heb gekookt en vrijdag een gezinspan ‘Tomatensoep met Balletjes’….. We hoeven niet aan de bak in de keuken. We kunnen op onze lauweren rusten……

Dat doen we dan ook. Met overgave. ’s Avonds zien we op de Belg een degelijke Schotse misdaadserie. Precies goed wat mij betreft: Lekker traag en nauwelijks bloed of geweld. Cowboy kan het minder boeien, na een uur heeft hij het wel gezien: Hij gaat nog eventjes aan zijn blog werken.

‘Ik ga met Ysbrandt op stap,’ roep ik hem toe, als de moordenaar bekend is. Moordenares in dit geval! Het blijkt de huisarts te zijn, precies zoals ik voorspeld heb…… Cowboy is niet onder de indruk van mijn speurderskwaliteiten. Of hij wil het niet toegeven. ‘Oh ja, zie je zo,’ afwezige blik, ‘Ik maak dit eventjes af.’

Als je het de hele dag zo koud hebt en je voelt je zo gammel als een rammelende zak botten, dan denk je niet direct aan een spannende flirt. Al helemaal niet, als je dik ingepakt de deur uitloopt met je hondje. Om half elf ’s avonds. Terwijl de hagelstenen losjes om je oren kletteren!

Ik ben dan ook aangenaam verrast als ik achter de schouwburg, bij de artiesteningang,  een knappe jongeman zie staan in een keurig pak. Hij staat te wachten op zijn collega’s. Het kan ook zijn, dat hij een sigaretje rookt. Ik weet het eerlijk gezegd niet, want ik let niet heel goed op hem. Totdat hij me toeroept: ‘Ha jongedame, wat zie je er leuk uit! Wat een goeie outfit!”

‘Dank je wel,’ Ik werp hem een blik toe. ‘Leuke sjaal, mooie jas, goeie hoed. Echt je bent een plaatje!’ De complimenten van deze in Nederland wellicht wereldberoemde acteur of cabarettier vliegen om mijn oren.

Ik ben eigenlijk heel verbaasd. Loop ik hier met een kop als een gymschoen, ingepakt in dikke lagen textiel: krijg ik de leukste complimenten van een beeldschone jongeman!  Met een goed oog voor kleding….. Vast een balletdanser!

Of misschien wel mijn kleding-engel. Vanavond komen ook de aartsengelen weer naar Huize Heks voor een logeerpartij. Precies om half elf, bijna nu dus, komen ze aan. Groot kans, dat mijn kleding-engel gezellig mee komt…..

Terwijl ik door loop, bedenk ik me, hoeveel je kunt beleven, zonder echt iets mee te maken…. Een wandelingetje door de straat volstaat vaak. ‘Heks, als ik die blogs van jou lees, denk ik altijd: Jeetje, wat maak jij veel mee! Je geeft helemaal niet de indruk ziek en zielig te zijn. Je lijkt vol in het leven te staan.’

Intussen schrijf ik veel verhaaltjes vanuit mijn bed. En mijn belevenissen beslaan voornamelijk uitlaatrondes van mijn hondje. Zoals nu! ik heb het nog niet gedacht of een volgend avontuur dient zich aan. Een pizzakoerier rijdt ons bijna van de sokken….. Ik lach het joch toe, nog goedgehumeurd door mijn recente flirt. Hij grijnst van oor tot oor terug en verdwijnt in een hofje. Met brommer en al.

Even later duikt hij weer op. Hij rijdt een rondje om het blok. Zou ik nu nog een aanbidder hebben gescoord op deze druilerige zaterdagavond? Deze is wel erg jong. Maar nee, hij is letterlijk de weg kwijt. Nadat hij wanhopig een rondje om zijn as draait komt hij tot stilstand.

‘Ben je verdwaald? Kun je het juiste adres niet vinden?’ Heks krijgt medelijden met deze olijke jongen. Dit buurtje zit vol rare straatjes, steegjes en mysterieuze hofjes. Zelfs Heks ontdekt nog steeds nieuwe plekjes in haar eigen straat en ik woon hier al vijfentwintig jaar!

‘Ik moet pizza’s bezorgen in de Kennewegsteeg.’ De jongen trekt een gezicht, zijn ronde lachhoofd krijgt even iets sombers. Misschien vreest hij in de maling te worden genomen. Bestaat dit adres eigenlijk wel?

Apeldoornse pizza koerier wordt flink in de maling genomen.

‘Ah, de Kennewegsteeg. Die ken ik wel. Maar zonder hulp vind je het nooit. Ik loop wel eventjes mee de goede kant op.’

Terwijl ik naast zijn brommer meehuppel, bedenk ik me, dat de pizzaboy inderdaad wel eens voor de gek zou kunnen worden gehouden in dit geval. Klanten krijgen toch korting als je er te lang over doet om de bestelling te bezorgen? Als je dit adres niet nader toelicht komt elke bezorger in de problemen. Grote kans, dat de bewoners elk weekend gratis pizza’s eten….

Pizzakoerier levert altijd heel snel op de Kanaalweg 3.

In de Haarlemmerstraat wijs ik op een paar winkels in de verte. ‘Kijk, naast de Moscow zit een piepklein steegje. Ik denk, dat je er net met je brommer door kunt. Het eerste deel loopt onder huizen door. Zodoende valt het totaal niet op. Ik blijf hier staan, om te kijken of je het kunt vinden.’

De jongen bromt weg. Ter hoogte van de beoogde winkel houdt hij gas in en draait richting gevel. Opgelucht steekt hij zijn hand omhoog. Hij heeft het gevonden!

Het blijft altijd een gek gezicht om mensen in die op het oog niet bestaande steeg te zien verdwijnen. Helemaal leuk wordt het als je een brommer gewoon een gevel ziet inrijden!

Als ik even later weer thuis kom, heb ik allerlei avonturen beleefd. Ik heb genoeg complimenten ontvangen om een week op te teren. Ik heb mijn dagelijkse goede daad verricht. En ik heb een pizzakoerier een gevel zien binnenrijden. Al weet ik hoe het zit: Het blijft een leuk gezicht! Toch ben ik hooguit een kwartiertje, twintig minuten misschien, weg geweest.

‘Heks, wat beleef je toch veel. Wat heb je toch een spannend bestaan. Het is zo, lieve mensen. Ik woon in de meest avontuurlijke steeg, buurt, stad van Nederland!

Moet baas boete pizzakoerier betalen?