Mijn trouwe hondje

Vanavond met Steenvrouw bij Pappa gegeten. Dat was ook leuk voor Ysbrandt, want de vrouw lag al weer 2 dagen gestrekt. Slapend of met een half oog TV kijkend in bed. En daar is natuurlijk niks aan voor een hondje. Die wil lekker op stap en dingen beleven. Van alles ruiken vooral. Buiten is het een geurenparadijs voor hem. Binnen heeft hij het wel geroken op een gegeven moment.

neus achterna

Ysbrandt gaat ontzettend graag mee naar Pappa, als ik onderweg zijn naam laat vallen gaat mijn hondje er als een haas vandoor. Ja, naar PAPPA!!! Hij heeft daar een maand gelogeerd afgelopen zomer. Binnen een paar dagen had dat varkentje al voor elkaar, dat er altijd iemand thuis bleef, anders ging hij heel hard blaffen. Iets wat hij thuis nooit doet. Maar het was voor hem natuurlijk veel gezelliger zo, dus liet hij hen in de waan, dat hij niet alleen kon zijn….

Ik wist hier allemaal niets van. Pappa en zijn zoon gunden mij een zorgeloze tijd en hebben het verzwegen. Wat een schatten! Het was voor hen heel vervelend en Ysbrandt heeft natuurlijk enorm zijn eigen glazen ingegooid wat betreft logeerpartijen, maar ik moest er toch om lachen achteraf. Wat een uitgekookt hondje…

Voetjevrijen

Op zulke slappehapdagen ben ik maar wat blij met mijn hondje. Af en toe duikt hij op aan het voeteneind en komt dan even voetjevrijen. Met 2 poten op het bed. Meer mag niet. Als ik er dan eindelijk eens uitkom, is hij hartstikke blij. Een enthousiaste begroeting volgt, alsof ik weet ik waar geweest ben. Ik hijs me in vesten en jassen en we gaan erop uit….

Dus voor hem is het afzien, zo’n uitgeputte baas, maar mij houdt hij juist op de rails. Ik ben gedwongen toch enigszins minimaal te bewegen. Buiten, in de natuur. En dat is ook iets heel goeds van Ysbrandt. Hij neemt me mee bossen en duinen in. We struinen over het strand. Hij zwemt in een meertje. We spelen met een balletje in een park….Hij verbindt me met moedertje aarde.

Ik heb echt een grote neus….

Alweer 8 jaren woont hij hier. Lange jaren, hondenjaren. Van een puppy is het een ballenbijtend monster en uiteindelijk een wijze volwassen hond geworden. Slim ook. Laat hem maar schuiven.

Nu ligt hij geduldig aan het voeteneinde van mijn bed, op de grond, te wachten. Op een nachtelijke wandeling en daaropvolgend iets lekkers….

Straks loop ik een laatste rondje

met mijn kleine wonderhondje

daarna heeft hij nog 1 wens

een lekker stinkend staafje pens…

Ja, je moet er iets voor overhebben. Een rommelig huis, pens en ander stinkend voer. Elke dag uitlaten… Maar dan heb je ook de beste vriend, een viervoetige, die je je kunt wensen. Met grote zachte flaporen als je geluk hebt…

Hallo daar, vrouw, kom je er nog een keertje uit?