Vanmorgen ontwaak ik voor de televisie. Het journaal schudt me pas echt goed wakker.  De Coöperatie Laatste Wil en de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) bepleiten om een zelfmoordpil op de markt te brengen. Iedereen die niet in aanmerking komt voor euthanasie kan dan gewoon het heft in eigen hand nemen. Toe maar.

Een proef met mensen vanaf 18 jaar wordt de politiek dan weer te gortig. Maar met mensen vanaf 80 is misschien wel een goed idee. De politiek in de vorm van Pia Dijkstra van D66 komt komt nog dit jaar met een wetsvoorstel dat het senioren mogelijk moet maken hun leven te beëindigen als ze er zelf helemaal klaar mee zijn en er echt niets meer van kunnen verwachten.

Opeens ben ik klaarwakker. Mijn ogen puilen uit mijn kop van nijd. ‘Gdvrdmm’, grom ik binnensmonds. Wat is dit nu weer voor’n idioot gedoe? Boven de 80 ben je blijkbaar niet meer zoveel waard. Belachelijk! Mijn moedertje is 80: Haar broze leven is hartstikke kostbaar!

Heks is tegen de zelfmoordpil. Ik begrijp dat er behoefte aan is. Ikzelf heb ook regelmatig gewenst uit mijn lijden verlost te worden. Als ik weer eens een jaartje of wat doodziek in bed lag. Zonder dat iemand het in de gaten had. In het tijdperk voor LDN. Of als ik weer eens werd uitgemolken en uitgekotst door een narcistische vriend, vriendin, geliefde of wat dan ook. En daarbij dan ook nog eens in bed lag te rotten. Die combinatie is dodelijk kan ik je vertellen, alleen je gaat er niet dood aan…..

Maar goed. Toch ben ik er tegen. Terwijl tegelijkertijd ik ook vind dat je mensen met die problematiek niet kunt laten barsten. Tevens weet ik dat de regelgeving rondom euthanasie erop neerkomt dat je je lijden louter verkort, als je toch al op sterven na dood bent. Alle andere gevallen komen niet in aanmerking. Dus ben je net als Heks eindeloos ziek, maar je gaat er niet aan dood: Jammer dan.

Nu worden ME-patiënten natuurlijk helemaal niet geholpen in Nederland. Zogenaamd stellen we ons aan. We moeten vooral sporten terwijl het niet gaat: Om conditie op te bouwen! Vanuit die hopeloze niet werkende levensgevaarlijke cognitieve braaktherapie. Een lekkere chemokuur waar in Noorwegen 70% door geneest krijgen we niet. Ik heb er graag een kaal bolletje voor over om mijn leven terug te krijgen. Maar nee. Zoek het maar uit.

Bij mij in de kerk heeft een aantal jaar geleden een ME-patiënte zich van het leven beroofd. Ze kon de uitzichtloosheid van haar lijden niet meer aan. Iedereen schrok zich een ongeluk. Jeetje, wat verschrikkelijk. En daar bleef het bij. Nooit meer iets over gehoord.

Stel je voor dat die zelfmoordpil er komt. Voor iedereen en alle leeftijden…… Er komt een run op, let op mijn woorden! Door ME-patiënten. Een sukkeldrafjesrun. Door uitgeputte mensen. Die eigenlijk te moe zijn om em in te nemen.

Maar Heks hoeft zo’n pil niet. Ik wil leven. Ook al doet het pijn.

Vanmorgen wandel ik langs de Singel. Het druilt van de regen. Het is guur en koud. Ysbrandt vindt het ook maar zozo. Toch breekt de zon door in mijn hart. Straalt er warmte uit mijn ogen. Kan iedereen weer op mijn glimlach rekenen.

Na een jaar depressie als gevolg van narcistische mishandeling begin ik weer te leven. Ik heb geen haast meer. De ongedurigheid is voorbij. Het schelden is verstomd. Ik ben precies waar ik moet wezen. Hier in dit lastige prachtige lijf. In mijn mooie waardevolle amoebe-leventje.

Psychiater en publicist Bram Bakker: Zelfmoordpil

Over de lobby voor een levensbeëindigende pil bij psychisch lijden en de tegenargumenten daarvoor