©Toverheks.com, Net na de operatie…….

‘Je hondje loopt niet lekker, Heks,’ de vrouw van mijn acupuncturist en zijn dochter kijken me bezorgd aan. Het is een paar dagen voor kerst. Mijn allerlaatste behandeling waar dan ook van dit jaar.

Heks maakt zich niet al teveel zorgen. Waarschijnlijk heeft VikThor zich verstapt. Dat had mijn vorige blaffende vriend ook wel eens. Een paar dagen rust en het is weer over.

Vlak na kerst hinkepinkt mijn schatje alweer. Nu na een wandeling met de Don. Hij heeft lekker achter een balletje aangejaagd. Maar dat doet hij wel vaker. ‘Ga eventjes naar de dierenarts met hem,’ dringt Don Leo aan. Een uur later loopt mijn ventje weer prima. Ik geef hem de nodige rust. Voorlopig even geen balletjes. Niets meer aan de hand.

©Toverheks.com

Maar als begin januari mijn hondje weer pijn aan zijn pootje lijkt die hebben zit ik een halve dag later bij de dierenarts. Ze onderzoekt hem grondig. ‘Het lijkt iets te zijn in het kniegewricht, misschien de kruisband of de meniscus. Ik kan zijn onder en bovenbeen niet onafhankelijk van elkaar bewegen, dus de kruisband lijkt me nog intact…’

‘Ik ben echter niet gespecialiseerd in orthopedie. Ik zal je een verwijzing geven voor fysiotherapie of een orthopeed als je wilt…..’ Met een pijnstiller/ontstekingsremmer sta ik weer buiten. Mijn hond heeft gigantisch veel pijn na het gekloot aan zijn achterpoot. Ik bel een fysiotherapeut.

©Toverheks.com

Een dag later komt ze bij me langs. Uitgebreid inspecteert ze VikThors rechterknie. ‘Het is de kruisband, kijk maar. Er zit veel te veel beweging in het gewricht. De band is beschadigd, opgerekt of gescheurd. Ik zou er zeker naar laten kijken door een specialist. Hij verrekt waarschijnlijk van de pijn…..’

Zo zit ik een week na het eerste bezoek aan de dierenarts bij een orthopeed in Rijswijk. Ik moet walgelijk vroeg op om er op tijd te kunnen zijn. Trillend van mijn dagelijkse ME kater rijd ik de stad uit. VikThor ligt naast me te balen. Hij heeft nog niet eens een lekker ontbijtje gehad. ‘Uw hond moet nuchter zijn…’ werd me verzocht.

Deze dierenarts heeft niet veel tijd nodig om zijn conclusies te trekken. ‘Kruisband is helemaal door. Kijk!’ Opgewekt wiggelt hij Viks onderbeen en bovenbeen onafhankelijk van elkaar heen en weer. Heks ziet het. Dat ziet er uitermate vreemd uit!

©Toverheks.com, Rode oogjes van de drugs……..

Wauw! Heb ik dat ook eens gezien in mijn meutige amoebe-leventje. Heel bijzonder blijkt: ‘Ik heb dat nog nooit gezien,’ moppert mijn eigen fysiotherapeut met honderd jaar ervaring later tegen me.

VikThor kan direct blijven. Nog dezelfde middag gaat hij onder het mes. ‘Kruisbandproblematiek bij honden is iets geheel anders dan bij mensen. Het komt niet door trauma, zoals bij ons, maar het is een ziekte. De band raakt aangetast en na enige tijd breekt hij bij de minste geringste inspanning af. Er is niets aan te doen. Gewoon enorme pech!’

‘Bij 1 op de 3 honden met dit probleem breekt ook de kruisband van de andere knie op zeker moment af. Daarnaast ontstaat er artrose bij deze dieren. Jouw hond gaat daar flink last van krijgen, dat geef ik je op een briefje. Waarschijnlijk heeft hij al artrose in deze knie ontwikkeld. Dat gaat razendsnel bij honden. Binnen een paar dagen of weken….’

©Toverheks.com

‘Gelukkig kun je nog veel bereiken met voeding en supplementen. En met een juist gewicht. De grote vijand in geval van artrose is overgewicht. Iets dat bijna alle honden hebben tegenwoordig. Maar die van jou niet! Complimenten hoor, hij ziet er echt geweldig uit!

Het is niet het enige compliment, dat ik over mijn geweldige hondje zal krijgen de komende dagen. Hij laat alles toe, Een infuus inbrengen? Geen probleem. Heks ziet voordat ze de deur uitgaat hoe een uitermate agressief exemplaar wordt binnengebracht, vastgebonden op een brancard. Grommend en grauwend. Aan zulke monsters hebben ze hier hun handen vol……

Zo rijd Heks dan in haar eentje naar huis. Ik kruip een paar uur in bed. Mijn beestje zal pas tegen 3 uur onder het mes gaan, ik mag hem pas vanavond ophalen.

Om even over drieën gaat de telefoon. ‘VikThor is weer bijgekomen, de operatie is zeer geslaagd, u mag uw hondje over anderhalf/twee uur komen halen……’ De hond voor hem kwam niet opdagen, dus toen hebben ze mijn ventje maar te grazen genomen. De ingreep is al achter de rug. Wat een opluchting!

©Toverheks.com

Ik spreek af om na de spits te gaan rijden. Het scheelt ongeveer een uur reistijd. In plaats van vijf kwartier slechts twintig minuten. Zo kan ik nog eventjes verder slapen en dat is hard nodig……

’s Avonds haal ik een heel zielig hondje op bij de kliniek. Zijn kaalgeschoren beurse pootje helemaal opgetrokken hinkt hij verdwaasd naast me naar de auto. Ik til hem er voorzichtig in. Rijd behoedzaam weer terug naar Leiden. Parkeer voor de deur….

Mijn buurman tilt hem voor me naar boven. Ik zal dit nog oneindig vaak zelf moeten doen. VikThor mag voorlopig geen trappen lopen. Dat gaat nog wat worden. Heks maakt zich hevig zorgen. Hoe krijg ik het allemaal voor elkaar?

Een zielig hoopje hond in de grote bench in de woonkamer. Met een lampenkap op zijn kop. Gelukkig heb ik voldoende pijnmedicatie meegekregen. En een middeltje om mijn ADHDer rustig te houden. Absoluut noodzakelijk. Want Vik geeft zich niet zomaar gewonnen.

Dat zal de komende dagen blijken. Ik moet mijn kleine held tegen zichzelf beschermen. Een enorme rotklus. Als een politieagent bewaak ik al zijn bewegingen. Een gevangenbewaarder ben ik. En nog een hele strenge ook………

©Toverheks.com