Een paar weken geleden wil ik nietsvermoedend mijn scootmobiel uit de berging halen. Ik open de deur en stommel de berging in. Maar als ik wil instappen zakt mijn mond wagenwijd open: Een flink deel van het apparaat ontbreekt!
De behuizing van het motorblok is foetsie. Toch niet iets, wat je onderweg verliest. Ook heeft de behuizing geen pootjes. Het is niet zelfstandig mijn berging uitgewandeld.
Wat nu weer? Heb ik mijn karretje voor de deur laten staan? Nee, dat doe ik niet meer, want dat levert me standaard een lekke band op. Of er zit poep uitgesmeerd over het gaspedaal. Ik heb nog steeds last van een Boze Buurman. Die pakt me, waar hij me raken kan.
Mijn vorige auto is door zijn toedoen op de sloop beland. De nieuwe staat ergens bewaakt geparkeerd. Kost veel geld. Maar hij blijft zo wel heel…..
Mijn hersentjes kraken in een poging te achterhalen, wat ik met mijn scooter heb gedaan de afgelopen dag. Hij heeft op 2 plekken geparkeerd gestaan. Beide plekken hebben bewaking. Maar bij de laatste was de portier al naar huis, toen ik het pand rond 5 uur verliet. Ik herinner me, dat er een spooky sfeer hing op het terrein.
Een overheidsgebouw. Daar nemen ze het niet zo nauw met de werktijden….
Ik plak het motorblok af met vuilniszakken, het miezert al dagen, ik wil niet onderweg stil komen te staan. Dan bel ik de serviceafdeling van het bedrijf, dat me mijn scooter heeft geleverd. Ze hebben het druk. ‘Het wordt vrijdag tussen 13.00 en 17.00.’
Lekker dan weer, eerst een paar dagen wachten en dan moet ik ook nog eens een hele middag thuisblijven. Ik bel een aantal afspraken af. Het is niet anders.
‘Waarschijnlijk hebben ze geprobeerd om uw accu’s te stelen. Het komt af en toe voor. Het is nu eenmaal het duurste onderdeel van een scootmobiel,’ gokt de monteur die bewuste vrijdag, terwijl hij een nieuwe kunststof behuizing om het motorblok plaatst. Ik denk dat hij gelijk heeft, die gedachte is ook in mijn heksenhoofd opgekomen.
Maar wanneer is het gebeurd? En hoe komt het, dat ik niks heb gemerkt? Het ontbreken van de behuizing is niet bepaald iets, dat je gemakkelijk over het hoofd ziet……
Er zijn in het leven altijd weer wonderbaarlijke zaken, die je niet kunt verklaren. En daar hoef je geen Heks voor te zijn!
Zo vliegt afgelopen voorjaar het plafond van mijn slaapkamer spontaan in de fik. Ik ruik een vreemd elektrisch luchtje en hoor zacht geknetter vanuit het elektrische contact in het plafond. Er zitten kroonsteentjes op de draadjes en de schakelaar van het contact staat uit. Maar toch sproeit een lichte vonkenregen losjes vanuit het contact richting mijn klamboe.
Dan slaan alle stoppen door en ontploft mijn stoppenkast. Slechts 1 groep doet het nog. Goddank, want zodoende kan ik middels snel aangeschafte kabels voorkomen, dat mijn vriezers ontdooien. Ook mijn waterbed is niets gedaan zonder een beetje stroom voor de broodnodige verwarming……
De elektricien, die een aantal dagen later de boel komt repareren is stomverbaasd. ‘Mevrouw, dit kan helemaal niet. Een contact, dat is afgesloten, kan niet spontaan in de fik vliegen….’ De man krabt achter zijn oren en kijkt me verbijsterd aan. Hij is vervolgens een hele tijd bezig om het probleem op te lossen.
Heks vertelt hem maar niet, dat ze toen het gebeurde net in haar bed pal onder het ontvlammende contact een brief zat te schrijven aan iemand, die is overleden. Op last van haar therapeut. Om alles wat die persoon Heks heeft geflikt van zich af te schrijven. Dat is nogal wat. Het was dan ook best een lange brief.
‘Heb ik er dan aperte onwaarheden in gezet? Of heb ik respectloos over die persoon geschreven?’ vraag ik me af. Ik lees de brief nog eens door.
Nee, er staat niets onwaars of gemeens of raars in. Gewoon de naakte waarheid. Is de betreffende ziel er nog niet aan toe, om die onder ogen te zien? Wil de ziel me over het graf heen nog met de dood bedreigen, als ik mezelf uitspreek? Monddood maken? Letterlijk?
Of is het allemaal toeval? Is mijn plafond spontaan en onverklaarbaar in de fik gevlogen? Net toen ik die gewraakte brief schreef?
Heks gelooft niet in toeval, toevallig. Ik geloof in draken en eenhoorns en praten met dierbare doden. En in altijd je gloeiende best doen. En in opnieuw beginnen.
Een heel fris nieuw jaar ligt voor me. Boze buren, nijdige dodelijke doden, misselijke mispunten met een dubbele agenda? Ik laat ze los en hoop dat ze voor eeuwig verdwijnen uit mijn leven.
Maar ik laat me niet meer de mond snoeren. Door niemand. Nooit meer. Dat je het maar weet!
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.