Veld van verbinding

‘Goeie hemel, wat ben ik moe!’ roept mijn vriendinnetje Jaoa als ze binnenkomt, ‘Ik kan wel een lekkere meditatie gebruiken!’ Heks ook. Ze loopt ook al weken op haar tandvlees. Als ik niet had afgesproken om samen naar Den Haag te rijden vanavond, dan was ik waarschijnlijk thuisgebleven…..

Mijn vriendin tovert een heerlijke kluif uit haar mantel. ‘Kijk eens Ysbrandt wat ik voor je heb.’ Mijn hondje laat zich lekker knuffelen en pakt verheugd het lekkers aan. Trots toont hij het aan zijn vrouwtje. Om vervolgens tevreden in zijn mand te gaan knabbelen.

Op weg naar de Hofstad rijd ik helemaal verkeerd. Opeens zijn we op weg naar het strand! Ook Jaoa wil me ter hoogte van Wassenaar nog een keertje die kant op sturen. We giebelen. Wat zijn we weer lekker bezig!

Maan ontvangt ons hartelijk. De grote tafel in de eetkamer staat vol muffins en chocolade. Er is koffie en thee. De heksjes omhelzen elkaar. Gelukswensen voor het nieuwe jaar vliegen over en weer.

‘Kom,’ zegt Maan, ‘Je moet nog eventjes je spullen op je plekje zetten. Ik heb je een hoekje van de bank toebedeeld.’ Terwijl ze de deur naar de woonkamer opent zie ik een bordje met mijn naam op de hoek van de sofa staan. Wat is het toch een schat, dit kristalvrouwtje. Wat zorgt ze goed voor me!

Dan valt mijn oog op het veld met kristallen schedels, dat staat opgesteld op de salontafel. Mijn blik wordt getroffen door een kleurrijke schedel van Barnsteen op de hoek van de tafel. ‘Wauw!, roep ik uit, ‘Wat is dat voor een schedel?’ Verrukt kijk ik naar de prachtige kleuren en de speciale uitstraling van het object. Maan begint te lachen.

‘Zo, dat is dan wel duidelijk. Die schedel is voor jou. Zon heeft hem voor je meegenomen. We waren benieuwd of je er iets mee zou hebben. En kijk eens aan!’ Ze heeft pret. Snel loopt ze naar de andere kamer, om het nieuws te vertellen. Dit schedeltje gaat bij Heks wonen. Ik volg haar op de hielen en omhels de gulle geefster. ‘Dank je wel, ik ben er heel erg blij mee!’

Na een heerlijke meditatie mogen we dan eindelijk met de schedels werken. Ik pak mijn nieuwe barnstenen maatje op en kijk er eens goed naar. Wat is ‘ie prachtig! Wat een schitterende kleuren spatten er van dit koppetje.

Deze foto nam ik die avond van mijn nieuwe schedeltje

‘Kijk eens naar je sokken, Heks,’ hoor ik. Nou ja zeg. Niet te geloven. Mijn sokken hebben exact dezelfde prachtige kleuren! Alsof ik me gekleed heb voor de gelegenheid. Ik grinnik, want een medeheksje vervoert haar schedels altijd in een sok. Dan verdiept de meditatie zich en maak ik een prachtige heksenreis.

Zo heb ik nu drie barnstenen schedels. De eerste heb ik zelf gekocht. De andere twee zijn naar me toegekomen. Via Maan kwam Lady Amber. En nu dus deze nog naamloze gast. Samen met de prachtige rozenkwartsschedel van Jaoa begint mijn gekke heksenfamilie aardig uit te breiden. Als ik ’s avonds thuiskom zet ik al mijn schedeltjes op de tafel in mijn woonkamer. Het ziet er gezellig uit, 9 van die gekke wezens in allerlei formaten.

‘Ik vind dat maar eng, Heks,’ zei mijn zangjuf afgelopen maandag, ‘dat gedoe met die schedels.’ Ze trok een vies gezicht en begon toen te lachen. Ze houdt van Heks met al haar fratsen.

Wat kan ik zeggen? Heksen en de dood zijn onlosmakelijk verbonden. Kristallen zitten vol leven. In die paradox ontstaat de magie. Het goddelijke omvat alles. Polarisatie in materie en ruimte, mannelijk, vrouwelijk, goed en slecht creëert de mooie soap van het leven. Heksjes houden van het leven, althans: Dit heksje wel.

Draken, dolfijnen, elfen en deva’s. Ze behoren tot mijn wereld. En met de wereld is het zo, dat hij zo is als je em waarneemt. Ofwel, dat de waarnemer bepaald wat ‘ie ziet. Vraag maar aan de Quantum-fysici…..