Vanmorgen schrik ik wakker midden in een droom. Ik ren naar de voordeur, want ik ben ergens wakker van geworden. Pas als ik de deur open doe, realiseer ik me, dat de hondjes helemaal niet zijn aangeslagen. Huh?

Geen bel dus.

Ik strompel terug naar bed, want ik wil mijn droom weer oppakken. Ik zag een neef van me voorbijrijden en hij zwaaide naar me. Helemaal geen lievelingsneef ofzo. Ik denk echt nooit aan die man.

Nou ja zeg, herinner ik me een keer een droom, gaat het helemaal nergens over.

Ik gooi me nog een keertje op mijn linkerzij. En dan op mijn rechterzij. ‘Ga er maar uit, mythische vogel,’ zeg ik tegen mezelf, ‘Dit wordt niks meer.’

Ik ben in een goede bui. Het zonnetje schijnt. Ik ga maar eens stevig aan de koffie.

Wat koffie en pijnstilling verder is het tijd voor de hondjes. Mopperig sjouw ik mijn pup de trap af. Ze stikt van de energie en sjort aan de riem, dat het een lieve lust is. Mijn lijf vindt het geen lieve lust. Helemaal geen lust zelfs, maar een last. Een loden last verpakt in een schattig klein hondje.

We gaan lekker met de scootmobiel. Ik ben afgelopen weekend achteruit tegen de deur van de berging aangereden, het onding zwaaide opeens open door de wind. De slakkenknop op de onvolprezen mobiel doet zijn naam geen eer aan. Het apparaat rijdt nog steeds vrij hard achteruit, ook als die knop ingedrukt is.

Zo kon ik niet op tijd stoppen en knalde vol op de openstaande deur. Krak. De kunststof behuizing van de motor was direct kapot. Goddank doet het apparaat het nog steeds…..

Ik doe de bergingsdeur open, althans, dat probeer ik. Het slot opent heel zwaar. En wat raar, mijn sleutel ziet er opeens zo vreemd uit! En ja hoor, nu is het slot van de berging ook nog eens kapot. Door de zo ontstane druk op de sleutel is deze verzwakt. Hij kan elk moment doormidden breken…..

Het slot is niet ontwricht door de slakkenknop. Nee, er heeft een onverlaat met een koevoet tussen de deur staan porrelen. Hetzelfde stuk ongeluk, dat het algemene begingshok onlangs van zijn deur heeft beroofd. Al weken staat die deur levensgevaarlijk los in de gang. Tot hij vorige week plotseling omver lazerde, bijna bovenop mijn pup. Freya kon nog net opzij springen.

Ze had de klap niet overleefd….

Verschillende telefoontjes naar Portaal hebben geen effect. Dat er hier in het portiek, naast een pup, ook nog een kind woont, dat die deur op zijn kop kan krijgen, interesseert de woningbouwvereniging geen een bal.

‘Hang er maar een briefje aan,’ mispels een mispunt van een medewerker in de week voor kerst. Nadat ik voor de zoveelste keer over die deur heb gebeld. Ja, Heks woont in een junkenportiek. Lichten kapot, deuren kapot, overal stof en vuil….. Maar we betalen evenzogoed de hoofdprijs.

Even later scheur ik met de hondjes de deur uit. Maar ik ben ook weer direct uitgescheurd. De steeg staat vol vrachtwagens en een incidentele personenauto. Guido Weijers is bezig zijn oudejaarsconference op te nemen in de Schouwburg. En daar is een hele entourage bij betrokken. Mopperig sla ik af een steeg in. Omrijden, ik haat het.

Mopperdemoper. Meuhmeuh. Ja, het humeur daalt met rasse schreden. Er is weinig voor nodig merk ik. Zal wel door die vreselijk kerst komen. ‘Je zit echt teveel alleen, Heks. Je moet toch….’

Ja, wat? Welke list kan ik nu weer eens verzinnen? Nog een pup er bij? Of een papagaai?

Dan ben ik via een omweggetje bijna bij het einde van de steeg aangeland. Daar staat een gozer midden op straat geparkeerd met zijn asobak. In de deur van de bijkeuken van het Griekse restaurant staat een kok in hemdsmouwen te oreren. Schort voor. Peuk aan zijn lip. ‘Mag ik er even langs?’

De heren kijken zeer verstoord. Ja, sta je lekker midden op straat geparkeerd komt er zo’n zeikwijf aan in een scootmobiel. ‘Je kan er toch wel langs,’ meesmuilt de kok. Die ik intussen al graag een klap wil verkopen.

Ja, ik kan er in principe langs. Als ik eerst mijn honden naar huis breng, want met een hond naast de scootmobiel ben ik sowieso te breed. Vervolgens moet ik ook het lef hebben om met gevaar voor eigen leven een rare afvoerputkuil in het wegdek te nemen. Met mijn wankele vervoersmiddel.

De pratende eikels laten me eerst gewoon staan. De man in de auto verdomd het gewoon om zijn auto een beetje aan de kant te zetten. Ik vraag het een paar keer vriendelijk. Pas als ik ga schreeuwen komt er schot in de zaak.

En oh, wat vinden ze het weer overdreven, dat ik nijdig word. De man in de auto begint een verhaal over positieve kerstgedachten. Hem wil ik nu ook slaan. Wat mankeert die gasten? Waarom gaan ze niet gewoon een klein stukje opzij? Rot op met je kerstgedachten. Ik wil kerstDADEN zien. Maar daar hebben die onnozelaars nog nooit van gehoord.

Zo ben ik dus binnen een paar honderd meter volledig verchargijnd. Van een zoete aardappel gemuteerd in een azijnpisser. ‘Ga zitten,’ sis ik tegen mijn pup, onderweg naar een parkje. Dat gaat weer lekker zo, Heks. Ik besluit om op mijn gemak een rondje om de stad te gaan rijden. Niets zo goed voor je humeur als in het groen toeven.

In het Werfpark kom ik Mattie tegen met zijn baasje, een heerlijke Surinaamse kapper annex kunstenaar. Hij heeft zijn knipsalon om de hoek van mijn huis. Van dit duo word ik altijd blij. Het baasje van Mattie is zo relaxed. Daar ontspant zelfs de grootste zenuwlijer weer van.

Zo rijd ik dan toch redelijk gemutst weer naar huis. Ik heb een afspraak met Rozenhart. We gaan weer aan de slag met kutklusjes.

‘Wat staat er op het lijstje?’ informeert ze, zodra we online zijn met elkaar. ‘We gaan niet veel doen vandaag, ik wil deze week alleen de hoogst noodzakelijke dingen aanpakken. Dus die kloterige Hema dierenverzekering gaan we wel een andere keer te lijf…..’

Ja, die kut Hema. Wat een hopeloze club. Heks heeft naast de basisverzekering voor haar dieren, ook nog wat aanvullende dierenverzekeringen bij hen afgesloten. En wat blijkt nu? Je mag bijvoorbeeld 750 euro per jaar declareren voor fysiotherapie, maar dat gaat dan wel af van het bedrag, 3000 euro per jaar, dat je op de basisverzekering mag declareren….

Dus je betaalt een fikse premie bij voor de kat zijn kut. Ik persoonlijk betaal 15 euro extra per maand voor die ongein. Ik heb godbetert twee aanvullende verzekeringen bij die gekken afgesloten!

Deze voorwaarden worden volstrekt onduidelijk gepresenteerd, als je het afsluit. Ze doen net alsof je 10 euro extra premie voor bijvoorbeeld fysiotherapie betaald om 750 euro per jaar meer te mogen declareren…. Maar ergens in de piepkleine lettertjes staat het wel degelijk. Die extra bedragen betaal je om fysiotherapie te mogen declareren, maar het gaat af van het bedrag, dat je dan op je basisverzekering mag declareren……

Ik zie het al voor me, dat mijn zorgverzekering dat zou doen. ‘Ja, mevrouwtje, u mag wel accupunctuur declareren, maar dan moet u de huisarts zelf betalen.’

Nu heb ik natuurlijk een dramatisch jaar achter de rug met mijn viervoeter. Dus ik heb enorm veel kosten gemaakt. Ook voor fysiotherapie. Het totaalbedrag overstijgt die 3000 euro ruim….. Ik had dan ook echt gerekend op mijn aanvullende verzekering voor de vergoeding van de fysiotherapie-sessies…… Daarom verzeker je je dier. Voor dit soort toestanden. Als de kosten de pan uit rijzen! Niet voor een incidentele oorontsteking…..

Hema dierenverzekeringen is KUT. Ze zijn zo goed als onbereikbaar, telefoneren is onmogelijk bijvoorbeeld en ook schriftelijk is de communicatie mondjesmaat, er werken een stelletje randdebielen en ze zijn ook nog eens hartstikke corrupt.

Ik heb deze keer alles 2 keer in moeten dienen. Waarom is me een raadsel, maar ik heb tot twee keer toe een heel pakket papieren op de bus gedaan. Hun website is zo achterhaald en achenebbisj, dat deze niet werkt op een Mac.

Dan hebben ze aanvankelijk slechts de helft van het geld gestort, waar ik recht op heb, ook als je uit gaat van hun achterlijke praktijken met de aanvullende verzekeringen. Pas toen ik ging dreigen met een rechtszaak kwamen ze snel met de rest over de brug. Naar geld voor de fysiotherapie kan ik dus gevoeglijk fluiten.

Intussen heb ik het bedrijf erbij gelapt bij de Autoriteit Financiële Markten. Want ik betwijfel of dit allemaal maar mag. En inderdaad: Heks krijgt een heel epistel terug van deze instantie. Ze gaan er mee aan de slag. Mijn klacht wordt zowaar serieus opgepakt!

‘OK, geen HEMA vandaag,’ Rozenhart begrijpt, dat ik er eventjes klaar mee ben, ‘Zullen we dan nog eens naar je zanglessen kijken?’

Hier heeft Heks ook helemaal geen zin in vandaag. Ik heb nog 11 lesdagen en een aantal privélessen te goed bij mijn lerares. ‘Zoek jij dat nu eens uit, Heks, dan hoor ik het wel,’ zei ze tegen me, tijdens de laatste privéles.

Makkelijker gezegd, dan gedaan. Zeker met mijn beperkte energie. Het kost me uiteindelijk een paar dagen om alles op een rijtje te krijgen.

Maar sinds ik dit grondig heb uitgezocht en haar mijn bevindingen heb geschreven, hoor ik helemaal niks meer van mijn juf. Enorm balen natuurlijk. ‘Misschien is er iets aan de hand. Misschien zit ze in lockdown in India. Misschien is ze zelf ziek geworden…’

Uiteindelijk bellen we alleen maar over de beschadigde scootmobiel met het bedrijf, van wie ik em in bruikleen heb. ‘Maakt u een paar foto’s, dan kunnen we de schade beoordelen….’ zegt de vriendelijke dame van het bedrijf.

Heks is te lamlendig om naar de berging te gaan, het ding naar buiten te rijden, foto’s te maken, die foto’s op de mail te zetten en alles met een toelichting op te sturen….

‘Ik doe dat donderdag wel, Rozenhart,’ verzucht ik, nadat ik de verbinding met het scootermobielbedrijf verbroken heb, ‘Ik ga nu eerst maar eens lekker naar buiten met de hondjes.

Aan het eind van de middag loop ik in een uitgestorven Leidse Hout. Er is echt niemand. De maan staat vol aan de hemel te schijnen en dat geeft het bos iets sprookjesachtigs. Ik zit een tijdje op mijn bankje en praat met de fluisteringen, de sissers en de fluisterdingen. Ik zing voor de waterdame en schenk haar een haar. Uit mijn tobberige hoofd.

Dan zoek ik de elfenpoort en vind hem, ja, ik vind hem terug! De grote elf pakt mijn hand en zo lopen we door het lichte donker. Ik knuffel mijn beuk. Dan wandel ik een andere werkelijkheid in en ontdek een magische boom! Een boom met twee takken, die elkaar omarmen. Door de zo ontstane ring kun je reizen. Ja, reizen…… andere werelden in.

Ik wandel en wandel. Krijg er geen genoeg van. Zit stil op een bankje en baadt in het maanlicht. ‘Wat ben je mooi, moeder maan. En zo rond. Zo licht. Zo blij maak je mij. Zo’n blij heksen-ei.

Vanavond bak ik een pizza. Na twee dagen geniepige buikpijn heb ik eindelijk weer trek. En wat smaakt mijn baksel me heerlijk! Zoete rauwe bonen. Had ik honger dan? Jazeker!