Magie, hihihi. Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet. Heks rent rammelend rinkelend rond. Met 1 zwarte kat en tweemaal hond. Elfjes, godjes, boombombasten, watergodin. In spin, de bocht gaat in!!!

‘Wat hoor ik nu?’ zegt mijn huisarts gisteren, als ik mijn jas uittrek. Verrukt staart ze vervolgens naar mijn pols. Daar komt dat geluid vandaan. Duizend kleine elfjes dansen daar in zilveren tonen.

Op de bevrijdingsbraderie staat elk jaar mijn Afghaanse stenenman. Een heel lekker stuk van een vent met veel humor, die goed over de randen van de middenwereld kan kijken. Ik kom al zo lang bij hem. Hij heeft altijd iets bijzonders voor me. Zo ook deze keer. 

Een paar enorme zilveren kralen, een paar prachtige stukken stokoude ruwe koraal,  een ring met een opaal ter vervanging van mijn ‘trouwring’. (Ben met mezelf getrouwd bijna 15 jaar geleden en vorig jaar verloor ik de opaal uit mijn ring).  En nog wat kleine zilveren dingetjes.

En ook: Een bedelarmband met enorme bedels. Ze rinkelen vrolijk om mijn pols bij elke stap. Elke beweging. Vannacht tijdens mijn laatste hondenronde rinkel ik voor mijn dierbare brongodin bij de rioolput voor de Schouwburg.

Ik rinkel voor de Prunus, die haar roze pracht op mijn knalgele autootje heeft gedeponeerd. Steeds als ik weg rijd vliegt er een roze sluier van liefde achter me aan door de lucht! 

Ik rinkel langs mijn vriend de Plataan. Op zijn laagste tak zit Pleingodje te schreeuwen van verrukking bij het horen van dit magische geluid. Over het pleintje achter het hof gaat het. 

Ik rinkel voor de tweeslachtige slakken met hun woeste nachtelijke orgieën. Ik rinkel voor de kronkelwilg en de kleine bomen met de grote bladeren. Ik rinkel voor de laatbloeiende ribes.

Dan loop ik richting Boerhaave museum. Daar staat mijn andere boomvriend, volgens mij een elsachtige. Zijn bladeren glimmen me tegemoet. ‘Rinkeldekinkel,’ groet ik hem terug. Deze halfwassen boom. ‘Wat word je toch groot,’ zijn kruin bijna boven het belendende pand uit. 

Dan rinkel ik richting Vrouwenkerkplein. Maanlicht strijkt over de restanten van de oude Onze Lieve Vrouwenkerk uit de 14e eeuw. Waar later de Pelgrim Fathers hun veilige haven vonden, voordat ze naar Amerika vertrokken. 

Mijn hondjes springen op de ruïne en rennen over de muurresten naar boven. De bomen rondom het plein, de zes respectabele zusters, zes oude knotplatanen, schudden hun wijze kruin. Daar is ze weer met haar hondjes. En die zwarte kat is er ook weer bij. 

‘Zij heeft ‘les six frères’ bezocht,’  fluisteren ze voor de zoveelste keer opgewonden onder elkaar. En het is waar. Ik ben ooit een berg op geklommen om een enorme eeuwenoude boom te bezoeken. Met zes enorme stammen. 

Ja, bomen zijn enorme kletskousen. Ze vangen alles op in hun bevroren wandelgangen. ‘Jullie hebben gelijk,’ sis ik terug naar de zusters. Ik rinkel nog eens extra met mijn armband. Dat vinden ze leuk. 

Nog 1 steegje door en ik ben thuis. Met mijn nieuwe praktische ratel. Want: altijd bij de hand. Letterlijk. En hij ziet er nog leuk uit ook! 1 bedeltje is echt heel bijzonder. Het is het paard van Troye. Je kunt een openmaken. Dan zie je de verstopte manschappen er in zitten!

Niet veel later poets ik mijn tanden. Moe, moe, moe. Oh, zo moe.

‘Jij kunt wat ik ook kan, Heks,’ hoor ik opnieuw de stem van de paragnost in mijn hoofd, ‘Maar jij kunt daarbij ook genezen. Met je handen. Dat moet je weer gaan doen…… En laat al die mensen, die steeds met hun problemen bij je komen, daar maar voor betalen.’

Mijn gouden handjes. Weer laten wapperen. ‘Maar, maar, pruttelpruttel,’ Heks heeft geen zak zin om weer een praktijk voor paranormaal genezen te openen. Zo’n gedoe. Vooral de boekhouding. Mij niet gezien. Mijn belastingaangifte is al zo onoverzichtelijk.

Ook heb ik het geld helemaal niet nodig.

Voor een goed doel dan? Mensen behandelen op afstand, werkt vaak beter ook nog…. En hen dan een bedrag laten storten naar een doel naar keuze? Naar mijn keuze?

Ik realiseer me opeens, dat ik wel eens enorm op kan knappen, als ik weer midden in die grote stroom van liefdevolle energie ga staan.

De tekens aan de wand. Uitspringende lantarenpalen all over de place als ik langs rijd in mijn scootmobiel. Vooral hier in de straat. Voor mijn buitendeur is het wekenlang aardedonker. De lamp in het trappenhuis springt ook al kapot. Ik doe op de tast mijn voordeur open.

Net als vroeger. Lang, lang geleden. Voordat ik mijn energie ging kanaliseren.

Een nieuwe fase in de verbinding met mijn ziel. Met mijn nieuwe trouwring voor mijn innerlijk huwelijk. De heilige eed aan mezelf hernieuwd.

Mijn therapeut, die in tranen uitbarst tijdens een sessie. Die ik overigens aan haar heb moeten betalen…. Maar toch. Zelfs zij kwam met haar problemen bij mij.

Een paar weken geleden heb ik een nachtmerrie over mijn voormalige therapeut. Heel indringend. Haar gejammer en gehuil. Wat wilde die droom me vertellen?

Tekens aan de wand. Op mijn pad. In mijn dromen. Rond mijn hand.

Komende zaterdag bezoek ik zo’n goed doel. Ze doen fantastisch werk in Afrika en ik sponsor een kind bij hen. Schijtchristelijk, dat wel. Dus niet echt een club om mijn ‘toverkunstjes’ openlijk te vertonen. Maar geld doneren kan natuurlijk altijd.

Wat maakt het uit, waar de genezende energie in mijn handen vandaan komt? Waar ik mijn informatie vandaan haal? Hoe de bron wordt genoemd? Of de Godin soms ook een man is bij tijd en wijle? Een vruchtbaarheidsgod bijvoorbeeld? Met een goddelijke piemel?

Mij persoonlijk kan het niks schelen. Alleen maar leuk al die uitingen van het goddelijke. Vooral ook die vruchtbaarheidsgod……. ‘Onderzoek alle dingen en behoud het goede.’ De misogyne evangelist Paulus zei het al.

‘Gewoon weer je praktijkje openen, laat mensen maar betalen als ze met hun zootje bij je komen. Meer spirituele mensen zoals jijzelf om je heen en laat al die zuigers maar de tering krijgen. Nooit niks meer uitleggen. Jezelf nooit meer verdedigen. Of jij je informatie nu krijgt van God, Jezus, een elfje, een kabouter of een TROL! Het interesseert niemand ene reet. Als ze die informatie maar krijgen….. Gewoon mensen helpen, maar niet meer voor niks. Komt het allemaal goed met jou!’’

Maan, maan, maanzieke maan. Waar komt die blauwe Orb nou vandaan? is het Elf zelf? Mijn vriend de elf? Levend in een wereld, hier ver vandaan…. maar ook zo dichtbij. Heks is zo blij, ei, ei, ei! Vandaag is mijn hele humeur naar de maan!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Vanmorgen schrik ik wakker midden in een droom. Ik ren naar de voordeur, want ik ben ergens wakker van geworden. Pas als ik de deur open doe, realiseer ik me, dat de hondjes helemaal niet zijn aangeslagen. Huh?

Geen bel dus.

Ik strompel terug naar bed, want ik wil mijn droom weer oppakken. Ik zag een neef van me voorbijrijden en hij zwaaide naar me. Helemaal geen lievelingsneef ofzo. Ik denk echt nooit aan die man.

Nou ja zeg, herinner ik me een keer een droom, gaat het helemaal nergens over.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik gooi me nog een keertje op mijn linkerzij. En dan op mijn rechterzij. ‘Ga er maar uit, mythische vogel,’ zeg ik tegen mezelf, ‘Dit wordt niks meer.’

Ik ben in een goede bui. Het zonnetje schijnt. Ik ga maar eens stevig aan de koffie.

Wat koffie en pijnstilling verder is het tijd voor de hondjes. Mopperig sjouw ik mijn pup de trap af. Ze stikt van de energie en sjort aan de riem, dat het een lieve lust is. Mijn lijf vindt het geen lieve lust. Helemaal geen lust zelfs, maar een last. Een loden last verpakt in een schattig klein hondje.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

We gaan lekker met de scootmobiel. Ik ben afgelopen weekend achteruit tegen de deur van de berging aangereden, het onding zwaaide opeens open door de wind. De slakkenknop op de onvolprezen mobiel doet zijn naam geen eer aan. Het apparaat rijdt nog steeds vrij hard achteruit, ook als die knop ingedrukt is.

Zo kon ik niet op tijd stoppen en knalde vol op de openstaande deur. Krak. De kunststof behuizing van de motor was direct kapot. Goddank doet het apparaat het nog steeds…..

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik doe de bergingsdeur open, althans, dat probeer ik. Het slot opent heel zwaar. En wat raar, mijn sleutel ziet er opeens zo vreemd uit! En ja hoor, nu is het slot van de berging ook nog eens kapot. Door de zo ontstane druk op de sleutel is deze verzwakt. Hij kan elk moment doormidden breken…..

Het slot is niet ontwricht door de slakkenknop. Nee, er heeft een onverlaat met een koevoet tussen de deur staan porrelen. Hetzelfde stuk ongeluk, dat het algemene begingshok onlangs van zijn deur heeft beroofd. Al weken staat die deur levensgevaarlijk los in de gang. Tot hij vorige week plotseling omver lazerde, bijna bovenop mijn pup. Freya kon nog net opzij springen.

Ze had de klap niet overleefd….

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Verschillende telefoontjes naar Portaal hebben geen effect. Dat er hier in het portiek, naast een pup, ook nog een kind woont, dat die deur op zijn kop kan krijgen, interesseert de woningbouwvereniging geen een bal.

‘Hang er maar een briefje aan,’ mispels een mispunt van een medewerker in de week voor kerst. Nadat ik voor de zoveelste keer over die deur heb gebeld. Ja, Heks woont in een junkenportiek. Lichten kapot, deuren kapot, overal stof en vuil….. Maar we betalen evenzogoed de hoofdprijs.

Even later scheur ik met de hondjes de deur uit. Maar ik ben ook weer direct uitgescheurd. De steeg staat vol vrachtwagens en een incidentele personenauto. Guido Weijers is bezig zijn oudejaarsconference op te nemen in de Schouwburg. En daar is een hele entourage bij betrokken. Mopperig sla ik af een steeg in. Omrijden, ik haat het.

Mopperdemoper. Meuhmeuh. Ja, het humeur daalt met rasse schreden. Er is weinig voor nodig merk ik. Zal wel door die vreselijk kerst komen. ‘Je zit echt teveel alleen, Heks. Je moet toch….’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ja, wat? Welke list kan ik nu weer eens verzinnen? Nog een pup er bij? Of een papagaai?

Dan ben ik via een omweggetje bijna bij het einde van de steeg aangeland. Daar staat een gozer midden op straat geparkeerd met zijn asobak. In de deur van de bijkeuken van het Griekse restaurant staat een kok in hemdsmouwen te oreren. Schort voor. Peuk aan zijn lip. ‘Mag ik er even langs?’

De heren kijken zeer verstoord. Ja, sta je lekker midden op straat geparkeerd komt er zo’n zeikwijf aan in een scootmobiel. ‘Je kan er toch wel langs,’ meesmuilt de kok. Die ik intussen al graag een klap wil verkopen.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ja, ik kan er in principe langs. Als ik eerst mijn honden naar huis breng, want met een hond naast de scootmobiel ben ik sowieso te breed. Vervolgens moet ik ook het lef hebben om met gevaar voor eigen leven een rare afvoerputkuil in het wegdek te nemen. Met mijn wankele vervoersmiddel.

De pratende eikels laten me eerst gewoon staan. De man in de auto verdomd het gewoon om zijn auto een beetje aan de kant te zetten. Ik vraag het een paar keer vriendelijk. Pas als ik ga schreeuwen komt er schot in de zaak.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

En oh, wat vinden ze het weer overdreven, dat ik nijdig word. De man in de auto begint een verhaal over positieve kerstgedachten. Hem wil ik nu ook slaan. Wat mankeert die gasten? Waarom gaan ze niet gewoon een klein stukje opzij? Rot op met je kerstgedachten. Ik wil kerstDADEN zien. Maar daar hebben die onnozelaars nog nooit van gehoord.

Zo ben ik dus binnen een paar honderd meter volledig verchargijnd. Van een zoete aardappel gemuteerd in een azijnpisser. ‘Ga zitten,’ sis ik tegen mijn pup, onderweg naar een parkje. Dat gaat weer lekker zo, Heks. Ik besluit om op mijn gemak een rondje om de stad te gaan rijden. Niets zo goed voor je humeur als in het groen toeven.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

In het Werfpark kom ik Mattie tegen met zijn baasje, een heerlijke Surinaamse kapper annex kunstenaar. Hij heeft zijn knipsalon om de hoek van mijn huis. Van dit duo word ik altijd blij. Het baasje van Mattie is zo relaxed. Daar ontspant zelfs de grootste zenuwlijer weer van.

Zo rijd ik dan toch redelijk gemutst weer naar huis. Ik heb een afspraak met Rozenhart. We gaan weer aan de slag met kutklusjes.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Wat staat er op het lijstje?’ informeert ze, zodra we online zijn met elkaar. ‘We gaan niet veel doen vandaag, ik wil deze week alleen de hoogst noodzakelijke dingen aanpakken. Dus die kloterige Hema dierenverzekering gaan we wel een andere keer te lijf…..’

Ja, die kut Hema. Wat een hopeloze club. Heks heeft naast de basisverzekering voor haar dieren, ook nog wat aanvullende dierenverzekeringen bij hen afgesloten. En wat blijkt nu? Je mag bijvoorbeeld 750 euro per jaar declareren voor fysiotherapie, maar dat gaat dan wel af van het bedrag, 3000 euro per jaar, dat je op de basisverzekering mag declareren….

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Dus je betaalt een fikse premie bij voor de kat zijn kut. Ik persoonlijk betaal 15 euro extra per maand voor die ongein. Ik heb godbetert twee aanvullende verzekeringen bij die gekken afgesloten!

Deze voorwaarden worden volstrekt onduidelijk gepresenteerd, als je het afsluit. Ze doen net alsof je 10 euro extra premie voor bijvoorbeeld fysiotherapie betaald om 750 euro per jaar meer te mogen declareren…. Maar ergens in de piepkleine lettertjes staat het wel degelijk. Die extra bedragen betaal je om fysiotherapie te mogen declareren, maar het gaat af van het bedrag, dat je dan op je basisverzekering mag declareren……

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik zie het al voor me, dat mijn zorgverzekering dat zou doen. ‘Ja, mevrouwtje, u mag wel accupunctuur declareren, maar dan moet u de huisarts zelf betalen.’

Nu heb ik natuurlijk een dramatisch jaar achter de rug met mijn viervoeter. Dus ik heb enorm veel kosten gemaakt. Ook voor fysiotherapie. Het totaalbedrag overstijgt die 3000 euro ruim….. Ik had dan ook echt gerekend op mijn aanvullende verzekering voor de vergoeding van de fysiotherapie-sessies…… Daarom verzeker je je dier. Voor dit soort toestanden. Als de kosten de pan uit rijzen! Niet voor een incidentele oorontsteking…..

Hema dierenverzekeringen is KUT. Ze zijn zo goed als onbereikbaar, telefoneren is onmogelijk bijvoorbeeld en ook schriftelijk is de communicatie mondjesmaat, er werken een stelletje randdebielen en ze zijn ook nog eens hartstikke corrupt.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik heb deze keer alles 2 keer in moeten dienen. Waarom is me een raadsel, maar ik heb tot twee keer toe een heel pakket papieren op de bus gedaan. Hun website is zo achterhaald en achenebbisj, dat deze niet werkt op een Mac.

Dan hebben ze aanvankelijk slechts de helft van het geld gestort, waar ik recht op heb, ook als je uit gaat van hun achterlijke praktijken met de aanvullende verzekeringen. Pas toen ik ging dreigen met een rechtszaak kwamen ze snel met de rest over de brug. Naar geld voor de fysiotherapie kan ik dus gevoeglijk fluiten.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Intussen heb ik het bedrijf erbij gelapt bij de Autoriteit Financiële Markten. Want ik betwijfel of dit allemaal maar mag. En inderdaad: Heks krijgt een heel epistel terug van deze instantie. Ze gaan er mee aan de slag. Mijn klacht wordt zowaar serieus opgepakt!

‘OK, geen HEMA vandaag,’ Rozenhart begrijpt, dat ik er eventjes klaar mee ben, ‘Zullen we dan nog eens naar je zanglessen kijken?’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Hier heeft Heks ook helemaal geen zin in vandaag. Ik heb nog 11 lesdagen en een aantal privélessen te goed bij mijn lerares. ‘Zoek jij dat nu eens uit, Heks, dan hoor ik het wel,’ zei ze tegen me, tijdens de laatste privéles.

Makkelijker gezegd, dan gedaan. Zeker met mijn beperkte energie. Het kost me uiteindelijk een paar dagen om alles op een rijtje te krijgen.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Maar sinds ik dit grondig heb uitgezocht en haar mijn bevindingen heb geschreven, hoor ik helemaal niks meer van mijn juf. Enorm balen natuurlijk. ‘Misschien is er iets aan de hand. Misschien zit ze in lockdown in India. Misschien is ze zelf ziek geworden…’

Uiteindelijk bellen we alleen maar over de beschadigde scootmobiel met het bedrijf, van wie ik em in bruikleen heb. ‘Maakt u een paar foto’s, dan kunnen we de schade beoordelen….’ zegt de vriendelijke dame van het bedrijf.

Heks is te lamlendig om naar de berging te gaan, het ding naar buiten te rijden, foto’s te maken, die foto’s op de mail te zetten en alles met een toelichting op te sturen….

‘Ik doe dat donderdag wel, Rozenhart,’ verzucht ik, nadat ik de verbinding met het scootermobielbedrijf verbroken heb, ‘Ik ga nu eerst maar eens lekker naar buiten met de hondjes.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Aan het eind van de middag loop ik in een uitgestorven Leidse Hout. Er is echt niemand. De maan staat vol aan de hemel te schijnen en dat geeft het bos iets sprookjesachtigs. Ik zit een tijdje op mijn bankje en praat met de fluisteringen, de sissers en de fluisterdingen. Ik zing voor de waterdame en schenk haar een haar. Uit mijn tobberige hoofd.

Dan zoek ik de elfenpoort en vind hem, ja, ik vind hem terug! De grote elf pakt mijn hand en zo lopen we door het lichte donker. Ik knuffel mijn beuk. Dan wandel ik een andere werkelijkheid in en ontdek een magische boom! Een boom met twee takken, die elkaar omarmen. Door de zo ontstane ring kun je reizen. Ja, reizen…… andere werelden in.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik wandel en wandel. Krijg er geen genoeg van. Zit stil op een bankje en baadt in het maanlicht. ‘Wat ben je mooi, moeder maan. En zo rond. Zo licht. Zo blij maak je mij. Zo’n blij heksen-ei.

Vanavond bak ik een pizza. Na twee dagen geniepige buikpijn heb ik eindelijk weer trek. En wat smaakt mijn baksel me heerlijk! Zoete rauwe bonen. Had ik honger dan? Jazeker!

©Toverheks.com

©Toverheks.com