ZWANENZEURZANG.

Vandaag zo traag, een slak is er niks bij. Sloom en suf. En nog steeds moe. Het gaat maar niet over. Ondanks de vastenkuur. Er is wel iets gebeurd, maar lang niet genoeg. Ik ben mijn vissenkombestaan enorm beu.

Agressie is mijn deel momenteel. En het is veel. De haat en woede. Overal en nergens komt het vandaan. Ik blijf staan. Maar daar is het dan wel mee gezegd.

Het is nooit genoeg. Wat ik ook doe. ‘Niet genoeg, niet genoeg, niet wat ik van je eiste. Niet wat ik vroeg.’

Helaas valt er weinig te zeggen of begrijpen. Heks danst niet langer naar ieders pijpen. Ik wil komen in mijn eigen dans. Maar: Met dit lijf? Weinig kans.

Ik zoek een uitweg uit mijn lethargie. Maar het lukt niet. Ik blijf maar wroeten op de vierkante meter. Het gaat niet beter. Nee, het schiet niet op.

Niet klagen maar dragen. Er zijn wel erger dingen. Tel je zegeningen. En nog een dooddoener of wat.

Op zich een eeuwige optimist. Ik wou dat ik wist of het tij zal keren, dames en heren. Ik wou dat ik het wist. Voor ik eindig in mijn kist.

Veranderen, vervellen, transformeren. Leven wil me een lesje leren. Sommige conflicten laten zich niet keren.

Zo ben ik dan opnieuw onzeker en bang. Ik verlies al zolang. Er is bijna niks meer over.

Een dak boven mijn hoofd en genoeg te eten. Liefde van mijn dieren, innerlijk weten. Uiteindelijk komt het allemaal wel weer goed. Ongeacht of je je best doet.

Niet meer wringen in duizend bochten. Niet meer verdedigen en uitleggen. Grenzen hanteren, ik ben het aan ’t leren. Voor de zoveelste keer. Ik leer het ook nooit.

©Toverheks.com
©Toverheks.com

Vandaag zo traag en suf en moe. Het maakt niet uit wat ik zeg of doe. Voor sommigen blijf ik gewoon een melkkoe.

Mijn grenzen zijn hen een doorn in het oog. Ze willen er overheen, dat hoeft geen betoog. Niet goedschiks, dan kwaadschiks. Desnoods lekker drammen. Ik word vermaledijd. Lekker is anders.

Maar morgen, dan gaat het vast beter. Vandaag lukt het niet. Voor geen meter.

©Toverheks.com
©Toverheks.com

Stevige bruidjes en dikke vriendinnen, royale rondingen en wat onderkinnen. Alle vrouwen verdienen hun droomjurk, dik, dun, breed of smal. Heks is stapeldol op Jo en Al.

Het is de achtste dag van mijn vastenkuur. And still going strong. Ik bulk nochtans nog steeds niet van de energie. Verre van. Maar ik lijk minder pijn te hebben. En ik geniet enorm van mijn meivakantie in eigen huis.

Vannacht kan ik niet slapen. Ik spook rond tot in de vroege uurtjes. Dan val ik van de aarde af in een oneindige ruimte. Ik kom terug met een flard van een droom. Een kostbaar zilveren doosje. Mooi patina. Een bijzonder zakje waar het in zit. Een gebruiksvoorwerp. Wat is het?

Het ontglipt me.

Ik wil eigenlijk nog een beetje langer uitslapen, maar dat luk niet. Dus sta ik op. Ik geef alle beesten eten. Ik maak een warm drankje voor mezelf. Ik deuk uit voor de televisie.

‘Curvy Brides Boutique’ is bezig. Een ‘secret pleasure’ van Heks, dit programma. Waarin twee dikke vriendinnen, Jo en Al, een bruidsboutique runnen voor ‘big girls’. Meiden met een maatje meer. Of vele maatjes meer. Prachtige Moeder-Aarde-Vrouwen. Gezegend met ruime rondingen, broedse heupen, brutale billen en rondborstige bonbonella’s.

Speciale clientèle dus. Vaak dames, die hun leven lang gepest zijn met hun gewicht. Ze komen doorgaans binnen in hobbezakkige blouses of camouflagetentjurken. Gewend als ze zijn om hun postuur te verbergen. Na al dat gepest en getreiter. Afkerig van hun eigen lijf…..

Meiden met een droom. Trouwen in een geweldige jurk. Het is niet mijn droom. Heks is nooit trouwlustig geweest. Maar wel de droom van vele vrouwen. Ze hebben het draaiboek voor de grote dag al op hun zestiende klaarliggen. Ze weten precies hoe de kerk versierd moet worden als ze slechts tien jaar oud zijn. Ze dromen van hun droomjurk vanaf hun vijfde.

Jo en Al zijn ervaringsdeskundigen. Beiden hebben een indrukwekkend postuur. Of hebben een indrukwekkend postuur gehad. Ook hebben ze ten tijden van hun bruiloften nergens een echt leuke jurk kunnen vinden.

‘Elke vrouw verdient het om er geweldig uit te zien op hun trouwdag,’ zegt Jo in de camera.

Vandaag komt er een dame met haar moeder en zuster. De moeder heeft een vuilnisbak als mond. Die kiept ze met enige regelmaat leeg over haar dochter. De klep gaat open en daar komt alweer een smerige opmerking. ‘Je lijkt wel een drag queen, een nijlpaard bladiebla….’ De dochter lacht als een boer met kiespijn.

Ze vergoelijkt de kutopmerkingen, omdat het haar moeder is, die het zegt. Het arme kind beweert zelfs dat de kwetsende opmerkingen goed voor haar zijn: ‘I need to grow a backbone.’

What doesn’t kill you makes you stronger!

Jo is not amused. ‘Mijn moeder zei vroeger tegen me, dat ik heel knap zou zijn, als ik niet zo dik was,’ haar ogen gloeien richting camera, ‘Toch apart dat ik het hier bijna 50 jaar later nog over heb. Zulke opmerkingen komen binnen. Ze richten heel veel schade aan.’

Ach, mijn moeder zei altijd, dat ik een dikke kont had. Helemaal niks van waar, maar het heeft mijn zelfbeeld het grootste deel van mijn leven bepaald. Zelfs toen ik zo mager was als een draadnagel. ‘Zet je voeten op heupbreedte,’ schreeuwde de instructrice van mijn dansklasje indertijd tegen ons, haar leerlingen. Heks zette haar voeten in de gewenste stand.

‘Wat heb jij voor een zelfbeeld, Heks?’ riep de dame verbaasd, terwijl ze naar mijn kamerbrede spreidstand keek. Ik keek verbaasd terug. Wat was er mis met mijn spreidstand? Om me vervolgens te realiseren, dat mijn voeten niet bepaald onder mijn heupen stonden. Verre van.

Het leuke van Jo en Al vind ik, dat ze al die meiden met hun enorme rugzakjes en vertekende zelfbeelden uiteindelijk laten stralen. Ze vinden allemaal zonder uitzondering de jurk van hun dromen. Een jurk die past. Een jurk, die ondersteund op de juiste plekken. Een jurk, waar hun weelderige rondingen prachtig in uitkomen.

Met enige regelmaat vloeien er tranen. Vooral als Al in gesprek gaat met de aanstaande bruid. Of als Jo met een onverwacht afwijkend model bruidsjurk aankomt zetten. Haar zogenaamde ‘wild card’. Die dan een schot in de roos blijkt te zijn!

Heks kijkt graag naar deze bevlogen vrouwen. Hun liefde voor hun vak, de zorgvuldigheid, waarmee ze de aanstaande bruidjes met een maatje meer op hun gemak stellen. Hoe ze werkelijk elke vrouw zelfverzekerd naar het altaar laten lopen op hun grote dag.

Heks zit al ruim een week te vasten. Ik heb geen last van een maatje meer. Nu al helemaal niet. En ik ben totaal niet trouwlustig. Bijna jammer.

©Toverheks.com
©Toverheks.com

Want wat zou ik graag eens bij deze dames gaan winkelen. Me heerlijk in de watten laten leggen. Mijn zelfbeeld helemaal laten opkrikken. En een lekker stuk taart met hen soldaat maken!

Curvy Brides Boutique.

Verwarring schept lijden. Heks raakt de kluts kwijt. Dan hoor ik een oude vertrouwde stem in mijn oor. Met een vet Haags accent: ‘Je hoeft jezelf niet langer te verdedigen, Heks, je hoeft niet altijd alles uit te leggen. Daarmee geef je heel veel macht aan bepaalde medemensen. Je kunt echter niet in hun kop kijken. En je kunt hen ook niet veranderen. Geef die mensen gewoon gelijk. Dan ben je er van af….’

Heks doet een vastenkuurtje. ‘Lief lichaam,’ zeg ik tegen mijn lijf, ‘De komende dagen krijg je niks te eten, de knop gaat om….’ Het is lang geleden, dat ik dat tegen mijn fysieke verschijning gezegd heb. Geen idee of mijn incarnatie, mijn vleesgeworden zelf, nog zo gemakkelijk die knop om kan zetten. We gaan het zien.

Direct aan het begin van mijn kuur, ik ben net aan 3 uur bezig, gooit iemand een berg shit bij me naar binnen. He getsie, daar zit ik nu echt niet op te wachten.

Ik val in mijn oude groef. Ik begin mezelf te verdedigen, dingen uit te leggen. Ik raak behoorlijk in de war. Goddank lees ik bij toeval een oud blog van mezelf. Eigenlijk omdat ik in mijn statistieken ontdek, dat dat blogje momenteel heel veel gelezen wordt.

In je blote kont om een flatgebouw rennen en je doel verplaatsen. Jezelf niet meer verdedigen door een ander gewoon gelijk te geven….. Kortom: Schijt hebben aan wie wat dan ook maar over je zegt of denkt. ‘Heks, wat in iemands kop zit kun je niet veranderen! Maar je moet wel je helende handjes laten wapperen…..’ Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 1!.

Hierin sommeert Peter van de Hurk me om op te houden mezelf te verdedigen. Om niet altijd alles te willen uitleggen. ‘Je kunt niet in iemands hoofd kijken,’ beweert hij. En het is waar. Soms krijg je iets over je heen, dat echt niet van jou is. Verdedigen betekent verdunnen. Uitleggen betekent uitvloeien.

‘Ik geef in zo’n geval iemand gewoon gelijk,’ Peter plakt er nog een mooi voorbeeld aan vast.

Wat een toeval, dat ik dit blog onder ogen krijg. Precies op het goede moment. Want ik ben behoorlijk in de war van de aanvaring. En ook heel boos. Nergens voor nodig. Ik hoef mezelf niet te verdedigen. Ik hoef niks uit te leggen. Wil je iets negatiefs over me denken? Ga je gang. Wil je me van alles kwalijk nemen? Doen! Wil je me dingen verwijten? Mag! Wil je me veroordelen? Knock yourself out!

Het is waar, ik ben een waardeloze kutvriendin geworden. Ik voldoe niet langer aan bepaalde huizenhoge eisen. Ik ben veranderd. Ik wil niet langer eindeloos luisteren en mijn bek houden. Geïrriteerd gesommeerd worden ook om mijn kop te houden. Ik laat me niet meer monddood maken. Ik mag denken wat ik denk en voelen wat ik voel. Net als ieder ander.

Neemt niet weg, dat ik nog steeds luisteren hoog in mijn vaandel heb staan. Maar niet op commando. Niet als iemand met nagels over een schoolbord krast.

Heks is moe. Zo moe. Moe, moe, moe van het is nooit goed. Het mijn best doen. Het geven, geven, geven. Het me in duizend bochten wringen. De koek is op. Opperdepop.

Vandaag ben ik een beetje treurig. Ik kan geen ijzer met handen breken. Ik gooi de handdoek in de ring. Iemand heeft een bom onder onze vriendschap geplaatst. Meermalen. En het is me uiteindelijk niet gelukt om em niet te laten ontploffen.

‘Verwarring schept lijden,’ Thich Nhat Hanh heeft het altijd al gezegd. En het is waar. Heks is behoorlijk in de war geraakt van het gebeuren. En ze voelt zich dientengevolge al dagenlang erg rot.

Nu trekt de mist een beetje op. Ik zie het kaalgeslagen landschap, waar de bom is ontploft. De smeulende resten. Verkoolde herinneringen.

Gaat er iets nieuws groeien op deze grond? Wie zal het zeggen.

Ik vast en laat los. Ik ben zoveel mogelijk in de natuur. En de rest van de tijd lig ik uitgeteld op bed. Dat is alweer een tijd aan de gang. Mijn lijf worstelt met haar ziekte. Deze vastenkuur is de ultieme poging de vinger er weer achter te krijgen.

Maar genoeg gezeurd. Er is veel om dankbaar voor te zijn.

Ik doe online een leuke opleiding met een stelletje heerlijke heksen. Helaas kan ik maar mondjesmaat meedoen, wegens energiegebrek. Maar mondjesmaat smaakt ook heerlijk! Ik leer weer zoveel nieuwe dingen. Ik ben zo dankbaar, dat dit kan!

Gewoon vanuit mijn bed lekker toveren. Magie beoefenen op mijn balkonnetje. Sjamanisme bedrijven op de vierkante millimeter….. Seidr in mijn postzegelbestaan. Jeh!

Stoppen met jezelf te rechtvaardigen en verdedigen.

Jezelf voeden met louter liefde. En dan menstrueren in witte kleren. Gewoon midden in de supermarkt. Of masturberen en daar iets van leren. Grote Moeder en Heilige Seks. Op televisie nu eens geen gezwets.

Vorige week zie ik een leuk programma op televisie. Het gaat over buitenbeentjes. Mensen, die een beetje anders zijn. Medemensen, die niet doorsnee denken of handelen. Zo is er bijvoorbeeld een man, die nooit eet. ‘Ik leef van prana,’ zegt deze volstrekt normaal en gezond ogende kerel.

Vroeger was hij bodybuilder. At hij 5000 calorieën op een dag. Van het meest belastende soort: Vlees, vlees, vlees….. ‘Hij heeft in die jaren genoeg gegeten voor drie mensenlevens…’ mijmert Heks achteraf.

Heks zou ook wel op prana willen leven. Nooit meer boodschappen in huis halen. Niet elke dag zorgen om een maaltijd op tafel te krijgen. Lijkt me heerlijk.

Ik ben er wel eens dichtbij geweest. Jarenlang deed ik vier tot acht vastenkuren per jaar. 10 dagen helemaal niks eten. Ik knapte er altijd geweldig van op. Aan het eind van de kuur had ik bergen energie en helemaal geen buikpijn meer.

Sinds ik LDN slik lukt het vasten me niet meer. De motivatie is weg. Ik krijg die knop niet meer om. Vroeger zei ik gewoon tegen mijn lijf ‘We gaan vasten…’ en dan gebeurde er iets in me, waardoor het heel gemakkelijk ging. Sinds LDN droom ik ook nauwelijks meer. Het is een fijn medicijn, maar het vraagt wel offers.

De prana-man kijkt in de camera met hele zachte lieve ogen. Hij heeft helemaal geen vijanden meer in deze wereld. Planten en dieren hebben niets te vrezen van de man. Of zouden al die levensvormen nog boos zijn over zijn absurde dieet in zijn jonge  jaren?

Het is namelijk niet gauw goed.

Dan komt er een dame in beeld met een roodgeverfd gezicht. Ze heeft haar mooie snoetje beschilderd met menstruatiebloed. ‘Ik wil gewoon een ander geluid laten horen,’ verklaart deze beeldschone deerne. Ha, Heks spits haar oren. Het heeft me altijd gestoord, hoe er met het heilige vermogen van ons vrouwen om een kind te baren, wordt omgesprongen.

Menstruatie is vies, slecht, moet verborgen worden……. Mannen zijn er als de dood voor. Maar ook alle vrouwen balen er altijd van. Die mindere dagen. Waarop je geen bal presteert, terwijl je bloedt als een rund. Op je schunnige schaamplek. Waarbij je kunt doorlekken en dat is gênant.

Weggestopte periode, met een zwart kloffie aan de supermarkt in, onzichtbaar menstrueren met snijkoek in je kleren. Met zijvleugels. Met superabsorberende kwaliteiten. Je kunt er alles mee doen. Gewoon alsof er niks aan de hand is…..

‘Ik had altijd enorm veel last van mijn menstruatie. echt over de grond rollen van de pijn in mijn buik…… Maar sinds ik mijn leven heb aangepast rondom mijn cyclus, geniet ik juist enorm van die dagen. Wij vrouwen leven als mannen. Vijf dagen presteren en dan twee dagen vrij. Maar eigenlijk zouden we naar ons eigen lijf moeten luisteren. Ik doe het bijvoorbeeld veel beter op drie weken aan de bak en dan een week rust….’ aldus deze bijzondere dame.

God ja, Heks herinnert zich hoe er in haar progressieve omgeving altijd ophef was over culturen, waarin de vrouw tijdens haar ‘dagen’ onrein was en met lotgenoten in een tent buiten de gemeenschap werd geacht te bivakkeren. Bezopen vonden we dat……

Terwijl het eigenlijk best fijn zou zijn. Zo met je zusters in een kringetje op de Grote Moeder zitten vloeien. Ondertussen roddeltjes uitwisselen over je onmogelijke vent en je bloedjes van kindertjes. Even niks moeten. Even geen stress.

Heks heeft enorm gerouwd, toen het einde verhaal was met mijn cyclus. Maandenlang heb ik gehuild bij elke klassieke tamponreclame. Of reclames van voorbij vliegende maandverbanden met van die hedendaagse zijvleugels. Een fenomeen, dat heksen natuurlijk enorm aanspreekt. Ik was helemaal niet blij, dat het voorbij was. Dat opoe niet meer op bezoek kwam. Dat de vlag niet meer uit hing. Verre van.

Heks heeft ook nooit geklaagd over haar cyclus. Ik was blij, dat ik haar had. Ik heb nooit de pil geslikt, een afschuwelijk middel, dat die cyclus rigoureus om zeep helpt. Ik heb altijd weerstand tegen dat middel gevoeld.

Om me heen gingen de dames massaal aan de hormonen in de wilde jaren 70 en 80. Ze kwamen gemiddeld tien kilo aan en hadden opeens altijd hoofdpijn. ‘Door de pil raak je je wisselende stemmingen kwijt. Je krijgt gewoon je middagstemming, maar dan bij voortduring. Als je toevallig geen middagmens bent, heb je pech….’ heb ik eens een arts horen oreren.

‘Vrouwen zijn maar een hele korte periode per maand vruchtbaar,’ zegt de jongedame in het programma, ‘Het is door de levensuur van het zaad van de man, dat je meerdere dagen zwanger kunt worden. En dan slikken wij de pil? Met al die gevaren en bijverschijnselen? Met al die verhoogde risico’s?’

Ja, het heeft Heks ook altijd verbaasd. En zelfs die pil is niet 100% veilig. Er worden vrouwen zwanger, ondanks de pil.

Ik zou zeggen: ‘Leg een knoopje in de gemiddelde lul, doe een regenjasje aan, doe eens iets anders dan neuken, stop met ejaculeren….’

Want ja, dat kan ook. De derde persoon in dit televisieprogramma is masturbatie-therapeut. Kreunend en steunend vertoont hij zijn kunsten. Heks kan het nauwelijks aanzien, hoezeer ik zijn inspanningen om dit taboe te doorbreken ook waardeer.

De interviewer zit met zijn handen tussen zijn knieën te wringen van ellende tijdens de vertoning. Het is gewoon geen prettig gezicht, hoe fijn het ook is om te doen.

‘Ik begin elke ochtend met een flinke masturbatiesessie. Daarbij raak ik mijn hele lichaam aan. Ik werk ook met ademhaling en energie. Daar raak ik helemaal opgeladen van, zo ga ik de dag in. Ik ejaculeer overigens nooit……’ de man is jarenlang in de leer geweest bij diverse meesters. En nu onderwijst hij het geleerde aan zijn mannelijke leerlingen.

Het is een prettig tegengeluid in deze tijd van pornografische misvorming van de lustbeleving. Je eigen lichaam kennen. Weten wat je prettig vindt. Je bewust worden van seksuele energie. Eens ophouden met dat geëjaculeer in je peer, dat gespuit in je fruit.

Ik denk, dat het de wereld goed zal doen. Dat het mannen redt van hun gemiddelde rukfuck. Dat heel veel vrouwen er geweldig van zullen opknappen. Van zo’n man dan. Zo’n man, die iets kan.

Jezelf voeden met louter liefde. En dan menstrueren in witte kleren. Gewoon midden in de supermarkt. Of masturberen en daar iets van leren. Grote Moeder en Heilige Seks. Die mensen in dat programma zeggen helemaal niks geks!