De zwarte panter is er weer vandoor. Al een week. Vorige week donderdag heeft hij nog brokjes gegeten, aldus mijn kattenvriendinnetje Joy. Maar toen ik zaterdag terug kwam van mijn vakantie was er geen spoor te bekennen van de panter. Direct had ik een rotgevoel. Zoals altijd wanneer hij er voor langere tijd van tussen gaat. Heks maakt zich zorgen.

Zit hij ergens opgesloten in een schuurtje? Overal zijn mensen op vakantie. ’s Avonds loop ik door de buurt en roep links en rechts bij pakhuizen en garages. Maar nee hoor, niks. Geen gemiauw. Nergens maakt zich een schaduw van de muur los om me te volgen. Het monster blijft onvindbaar.

Verblijf in Nibbixwoud tijdens de strenge winter van 2012-2013

Nu gaat mijn zwarte panter wel vaker een paar dagen op stap. Hij kent de buurt goed. Hij kent de hele stad! Half Nederland! Zijn vorige queeste eindigde in Nibbixwoud. Zo’n 80 kilometer verderop…..

Dus goed beschouwd kan hij overal zitten. Het is me er eentje. Zolang hij maar niet opgesloten zit redt hij zich wel. Helaas is het vakantietijd. Mensen sluiten bergingen en schuren af nadat ze er urenlang in hebben zitten rommelen op zoek naar een tent of slaapzak. Wat nu als de panter in zo’n vergeten ruimte is binnengeslopen?

In het asiel in Hoorn

Ik spreek hem toe op afstand. Verontschuldig me voor mijn afwezigheid de afgelopen periode. Ik brand kaarsjes en wierook. Roep mijn kattenvriendinnetje aan gene zijde te hulp. Hand in hand struinen we door de buurt. ‘Waar zit dat monster toch lieve Tanneke?’

Vanavond meld ik hem aan als vermist bij diverse kattensites. Bah. Nu is het officieel. De Zwarte Boerenridderkater is weer eens aan het zwerven!

Home sweet home. Dat moet nu ook weer gebeuren!