‘Heks, ik probeer je een paar foto’s te mailen, maar ik krijg ze terug,’ giebelt de Wilde Boerenzoon in mijn oor. Hij heeft me al een paar keer gebeld de afgelopen dagen, maar telkens was ik net met VikThor aan het wandelen. Nu is het dan eindelijk raak.

‘Er is ook een leuke foto van Steenvrouw bij, die zal ik je ook sturen. Als je tenminste nog een ander account hebt. Hihi,’ op een of andere manier liggen we altijd in een deuk als we elkaar spreken, ‘ Je mag doen met die foto’s wat je maar wilt. Desnoods zet je ze op je blog. Zolang je maar geen foto’s van mij plaatst. Haha.’

‘Van je voeten mag toch wel,’ grap ik onschuldig. Ik heb wel eens een prachtige opname van zijn groenteschuiten van voeten in pantoffels op mijn blog geplaatst. Tussen foto’s van licht beschonken vrienden op een verjaardagsfeestje.  Mijn boerenvriend neemt altijd zijn sloffen mee als hij op bezoek komt….. Een ouderwetse plattelandsgewoonte!

‘Ja, Heks, dat mag. Zelf maak ik ook regelmatig een kiekje van mijn agrarisch gevormde onderdanen. Ik heb intussen al heel wat voeten selfies! Hahaha,’ ‘Hihihi,’ hinnikt Heks terug, even kan ik alleen maar hikken van de lach. Wat een gesprek toch weer!

‘Toch moet je uitkijken hoor, met je voeten zomaar open en bloot online. Mijn moeder heeft wel eens iemand aan zijn voeten herkent! Ook een boerenzoon. Uit Zeeland.’ De belangstelling van de Wilde Boerenzoon is gewekt.

Hij moet altijd erg lachen om de gekke jeugdverhalen over mijn moeder. Hij kent haar al jaren, want we zijn al bijna veertig jaar vrienden. Toen we bevriend raakten woonde Heks nog bij haar ouders!  In zijn jonge jaren heeft deze boerenzoon zelfs een tijdje in ons familiebedrijf gewerkt.

‘We waren ooit in Spanje op vakantie met het hele gezin. Mijn oudste zuster en ik raakten bevriend met een broer en zus die linea recta van een afgelegen boerderij op een geïsoleerd christelijk eiland in Zeeland kwamen. Het was nog voor de tijd van ‘Boer zoekt Vrouw‘, dus hoe ze in Spanje terecht zijn gekomen is me nog steeds een raadsel. Naar hun dialect te oordelen waren ze hun eiland nog nooit afgeweest….’

‘Die jongen leefde op ongelofelijk grote voet. Maat 55 ofzo. Je wist werklijk niet wat je zag,’ Ik zie hem weer zo voor me, die enorme onverstaanbare Zeeuw. De adolescent was nog lang niet uitgegroeid, behalve zijn onderbenen dan. Maar zelfs toen was hij al reusachtig, deze Toon.

Thooohn, zo klonk het op z’n Zeeuws. Hij vond ons wel erg leuk, die gigantische kerel, maar de wereldse Heks en haar zuster hadden geen belangstelling voor hem. We waren hem ook zo weer vergeten na de vakantie. Behalve mijn moeder……

‘Een paar jaar later kampeerden we met de hele familie in de Franse Alpen. Op een dag gingen mijn ouders boodschappen doen in een nabijgelegen stad. Terwijl mijn moeder de aangeschafte artikelen van de toonbank in haar tas stond te laden viel haar oog op de voeten van de man naast haar in de rij voor de kassa. Ze had slecht één blik nodig…..’

Mijn moeder had altijd maar één snelle blik nodig. ‘Ik heb maar één goed oog, maar er ontgaat me niet veel,’ was een gevleugelde uitspraak van haar.

‘Nog voor ze haar blik langs de reuzengedaante naast haar omhoog had laten glijden had ze hem al herkend. Aan zijn voeten! “Die kunnen maar van één persoon zijn, hoe is het mogelijk, Thooonh!!!!!” riep ze uit. En het was hem. Jaren later. Op een totaal andere locatie…..’

Mijn vriend ligt in een deuk. ‘Dat is toch wel heel zeldzaam hoor, Heks, zoiets heb ik nog nooit gehoord. Die moeder van jou!’

Vorige week komt mijn vriend plotseling op de thee. Urenlang zitten we te lachen en te geiten. Steenvrouw komt ook langswaaien. Zo gezellig. Mijn wilde vriend heeft verrukkelijke koekjes voor me gebakken, volledig binnen mijn dieet. En een zalige zelfgemaakte Arabische sambal complementeert dit overlevingspakket.

‘Ik krijg tegenwoordig een hond achter me aan als ik de stad in loop. Hij loopt gewoon los door een woonwijk en wil altijd tegen me opspringen. En zoals je weet heb ik daar een vreselijke hekel aan…..’ Ik weet het. Hij heeft daar ook een goede reden voor. Mijn hondjes houd ik altijd zorgvuldig uit zijn directe buurt.

‘Dus ik vraag aan de eigenaar om hem vast te houden. Komt die vent achter me aan. Zo’n echte kakker, want het is een heel elitair buurtje waar die hond woont.  Nog sjieker dan de Professorenwijk. Begint die kerel me uit te schelden, ongelofelijk! “Je stemt zeker op Wilders, asociale idioot. Van jou moeten zeker ook alle buitenlanders het land uit. Je bent zeker ook tegen het loslopen van Marokkanen…!” gilt die gek.’

We moeten alweer erg lachen. Ondanks het feit dat de belager van mijn vriend uitermate agressief is in zijn benadering. ‘De Wilde die op iets Wilders stemt, haha,’ sneer ik snedig.

‘Ik blijf altijd heel netjes, Heks. Je hebt er niets aan om zo idioot terug te gaan doen, maar die man is wel eng. Dus heb ik hem maar verteld dat ik vloeiend Arabisch spreek. Hetgeen niet gelogen is zoals je weet. Daar had hij niet van terug. Gekke mensen heb je toch…’

Gekke mensen genoeg, maar ik heb mazzel de afgelopen week, want ik wordt erg verwend. Koekjes en een pittig Arabisch goedje van de Wilde Boerenzoon.  Kras geeft me een zak vol  bananencake mee naar huis als ik haar opzoek. En zelfgemaakte superieure hazelnootpasta. En als klap op de vuurpijl staat er een vroegere hulp van me voor mijn neus. Ze biedt aan om me te komen helpen met extra klussen! Helemaal gratis en voor niets. Heerlijk.

‘Ik vind het gewoon leuk, Heks, om je uit de brand te helpen. Anders zou ik het niet aanbieden. Het is gewoon zo gezellig met jou. En ik steek graag mijn handen uit de mouwen. Dus pak het maar met beide handen aan! Over twee weken kan ik beginnen. Trek je agenda maar, dan maken we direct een afspraak!’

Trend: Blote voeten selfie voor het goede doel.