Heks maakt zich zorgen. Dierbaren staan in de vuurlinie. Ze doen zo hun best. Ze werken zich uit de naad, staan bloot aan al dat kwaad. Alles wat leeft wil leven: Je hebt niks in te brengen. Ik zeg het maar even. Corona, Corona, je pakt niet alleen opa’s en oma’s.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Mijn vriendinnetje Mo werkt in het ziekenhuis. Ze zit in het schoonmaakteam. Geen gewone schoonmakers, nee. In dit team heeft iedereen een indrukwekkende lijst diploma’s. Je moet in principe een afdeling bacterie- en virusvrij kunnen opleveren na om het even welke besmetting. In haar ziekenhuis is wel eens iemand gestorven aan Ebola. Dan kun je niet met een emmertje sop of Dettol aankomen.

Gewapend met duikbril, snorkel en zwemvliezen gaat ze de Corona ellende te lijf. Nou ja, nu overdrijf ik. Maar niet eens echt veel. Ze stuurt me een foto van haar outfit. Het is dat ik weet wie er in zit. Anders zou ik haar niet herkennen.

Al meer dan een maand heeft ze haar ernstig zieke moeder niet gezien. Te gevaarlijk. Ze communiceren op afstand. Een groot offer, ze betekenen alles voor elkaar.

Ze stuurt me nog een foto, al zeker twee weken geleden. Hierop staat ze met al haar collega’s. Allemaal volledig ingepakt. Ze vragen ons om thuis te blijven, zodat zij beter hun werk kunnen doen.

Heks heeft meer van dit soort foto’s voorbij zien komen intussen. Ziekenhuispersoneel volledig ingepakt in plastic. Steeds met hetzelfde verzoek. Aan dovemansoren natuurlijk. Wij Nederlanders zijn nu eenmaal me zus of me zo. Luisteren kost ons moeite en het gevraagde vervolgens ook doen is er natuurlijk niet bij.

We zijn trots op onze eigenwijze volksaard. We geloven dat het voortkomt uit een soort tolerantie-gen, waar wij als enigen op de wereld over beschikken. Misschien hopen we dat dit gen ons ongevoelig maakt voor dit virus. Geen idee waarom mensen massaal de straat op blijven gaan.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Heks kent het Nederlandse tolerantie gen maar al te goed. Al eeuwen kom je het tegen in onze geschiedenisboeken. Zoals: 1585 Val van Antwerpen. De hele intelligentsia vertrekt naar Amsterdam. Daar worden ze met open armen onthaald, deze rijke laag van de Antwerpse bevolking. De rest kan natuurlijk de tyfus krijgen.

Op het gebied van godsdienst staan we eveneens te boek als uitermate tolerant. Ook dit berust op een fabeltje. Hollanders zijn louter tolerant geweest om hun eigen portemonnaie te spekken. Uit economische overwegingen hebben we elkaars godsdienstige neigingen verdragen. We zijn sowieso vooral op de cent.

Ook in deze crisis is er eerst gezorgd voor economische maatregelen. Dat vindt Heks nu echt opvallend. Kostbare tijd is verloren gegaan om de economie niet te schaden. Kijk naar het resultaat. Het virus heeft de vrije hand gehad in de eerste periode. En een recessie krijgen we alsnog op de koop toe.

En we waren gewaarschuwd. Door China en Italië. ‘Gooi alles dicht, blijf thuis. Zorg dat je de verspreiding direct stopt!’ Heks heeft het meermalen gelezen en gezien. Als ik dat al kan vanuit mijn bed, dan kan elke gek dat.

Maar goed, in de VS zijn er senatoren geweest, die eerst hun aandelen verkochten, voordat ze Corona openbaar serieus gingen nemen. Met voorkennis dus…. ‘Het is maar een griepje,’ logen ze hartstochtelijk. Om hun kapitaal te beschermen.

Ze kunnen ervoor in de bak belanden gelukkig.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

De president van Brazilië maakt het natuurlijk helemaal van eieren. Hij neemt een voorschot op de kans, dat hij mogelijk in de toekomst verantwoordelijk zal worden gehouden voor de onvermijdelijke recessie. Knettergek natuurlijk, die man.

Hier heb ik ook met verbazing de ontwikkelingen gevolgd, hoe Rutte hinderlijk zijn stoepje schoonveegt zodra er hem maar iets te verwijten valt. Neem nu dat gedoe rondom het sluiten van scholen. Stuitend beleid. En vervolgens krijgen we van schoolmeestertje Rutte, onze premier zonder ballen, een veeg uit de pan. We moeten luisteren naar de deskundigen.

Ja, lekker is dat. Die kerel van de RIVM zeker. Jaap van Dissel. Met zijn statistieken en groepsimmuniteit. Die virale techneut is volstrekt niet geschikt om met mensen te praten, laat staan dagdagelijks zijn vreemdsoortige wetenschappelijke ideeën over ons uit te spugen.

Je kunt over Nederland met Corona niet praten als over een varkensboerderij ten tijde van de varkenspest.  Of een kippenfarm ten tijde van de vogelgriep. Met koude cijfertjes en statistieken. Het is al erg genoeg dat er over dieren zo wordt gesproken. Dat dieren worden geruimd! Zo traumatisch aan hun eindje komen. Een lot dat ons gelukkig gespaard blijft.

Het gaat bij ons allemaal over medemensen. En hoewel iedereen wel iemand kan verzinnen, die je een nare ziekte toewenst bij tijd en wijle, iets dat heel Nederlands schijnt te zijn, dat gescheld met ziektes…… In geen enkel ander land ter wereld wenst men elkaar de tyfus, kanker of tering toe, toch zijn we voornamelijk enorm bezorgd om de ouderen en kwetsbaren in ons leven. Onze kostbare medemensen.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ook jonge mensen kunnen overigens heel ziek worden van COVID-19. Het is nog niet echt doorgedrongen in die regionen. Wacht maar tot de eerste scholieren aan deze ellende overlijden. Dan blijven de meest opstandige pubers eindelijk ook eens binnen.

Mijn vriendinnetje Paz is huisarts. ‘Hoe gaat het daar in het epicentrum?’ vraag ik haar ruim anderhalve week geleden. ‘Meid, hou op, schei uit…..’ Deze krachtige moeder van 2 staat elke dag vier uur op, vier uur af, in een plastic beschermpak met kap en bril in een Corona-tent. Ergens bij een ziekenhuis. Een volledig gekkenhuis, vertelt ze me…..

Ze legt haar kostbare leven elke dag in de waagschaal: In Italië zijn al 40 artsen overleden in de strijd.

Niemand maakte zich toen, slechts 10 dagen geleden, veel zorgen. Het was in de tijd van de ‘Schijt aan Corona feestjes.’ En ook nu vinden veel mensen het nogal overdreven allemaal. Vanmorgen ben ik nog uitgescholden door een jongeman, die dwars door alles en iedereen heen puffend aan het hardlopen was.

Hij heeft nog steeds schijt aan dit verhaal. Maar mocht hij daar terechtkomen, bij mijn vriendin, in die Corona-tent, dan jammert hij vast als een klein kind. De sukkel.

Hij krijgt dan echter wel voorrang op de IC op al die oude of zwakke mensen, die hij al sportend in het gezicht heeft gerocheld.

Mijn beeldschone nichtje werkt in Zwolle in het ziekenhuis. Als piepjong meisje moet zij dode lichamen in zakken stoppen. Ze ziet de meest afgrijselijke taferelen. Mensen, die bang zijn en niet willen sterven. Alleen. Godverlaten. Ook zij waagt haar leven. Haar mooie jonge leven. Ook voor zo’n stuk stront als dat joch vanmorgen op straat.

Heks maakt zich zorgen over haar dierbaren. Haar kwetsbare moedertje in een verpleeginrichting. Haar nichtje en vriendinnen in de vuurlinie. Al die eenzame opgesloten wanhopige en angstige medemensen.

De Don en ik bellen elke dag. Daarnaast heb ik nog een legertje vrienden op de app, waar ik regelmatig mee uitwissel.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Eigenlijk hebben wij het maar gemakkelijk,’ beweren de Don en Heks tegen elkaar, ‘Wij zitten altijd al voornamelijk thuis te koekeloeren. En we hebben elkaar wel eens eerder jaren niet gezien. Alleen via de telefoon gesproken. Om de paar dagen. Desnoods elke dag…..’

Ja, Heks is het wel gewend, thuis bivakkeren en niemand zien. Ik weet in feite niet beter. Het is alleen extremer nu.

En eigenlijk zitten we met alle ellende nog best goed hier in Nederland. Al is het alleen maar omdat niet iedereen hier nu een geweer of pistool gaat kopen, zoals in de VS.

Gek fenomeen eigenlijk. Wat gaan ze daar dan mee doen? Corona-patiënten voor hun kop knallen? Zo van: De buurman heeft Covid-19 . Vooruit, ik los het even op!

‘Ik bescherm mijn familie, ik heb het recht om een wapen te dragen,’ mekkert zo’n kerel in de camera in het zoveelste programma over dit onderwerp. Dus ja. ‘Knal de buren maar af, zodra ze besmet zijn.’ Zoiets zal het wel zijn, ja.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Hele leuke treinreis: Heks maakt een nieuwe vriendin! Een echte dierenvriend van een dame. Ysbrandt vindt haar stiekem ook heel lief! En mooie foto’s van mijn hondje op het strand!

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

Maandagmiddag pak ik een trein vanuit Amsterdam naar Leiden. Samen met Varkentje. Het is altijd een hele onderneming. Vouwfiets, mijn eigen bagage, hondenspullen en hondje. Omdat Ysbrandt altijd uiterst fel is tegen vreemden, die plotseling opduiken vanuit het niets, reis ik bij voorkeur niet in de spits. Toch is het druk in de trein.

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

Hele volksstammen laten zich vervoeren naar Schiphol, bepakt en bezakt met enorm hutkoffers. Ook lopen er veel vage jongeren door de trein. Ze duiken het toilet in om er in no time weer uit te komen. ‘Wafwaf’, grauwt mijn schatje, ‘Grrrr, Wragf, Gorgeldewraf!!’ Ik hou hem strak tegen mijn lijf. Om zijn snoet zit een kleine muilband. Zo kan hij niet eventjes snel in een paar ballen of billen bijten…..

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

‘Bijt uw hond?’ vraagt een jongeman van Marokkaanse afkomst. ‘Ja, je kunt em beter met rust laten!’ waarschuw ik hem. Hij loopt recht op Ysbrandt af en steekt z’n vingers bijna in zijn bek. ‘Grrrr’, knauwt mijn hondje. Bijna heeft hij toch een middelvinger te pakken, ondanks zijn muilkorf. Je zou zeggen: Een gewaarschuwd mens telt voor twee. In dit geval zijn mijn woorden aan dovemansoren verspild….

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

Als het weer iets rustiger wordt op het balkon, schrijf ik een verhaaltje op mijn Ipad. Dan stapt er een vrouw in. Ze gaat pal tegenover me zitten. O jee, als ze nu maar niet haar vingers in de bek van mijn monster steekt. Haar knieën raken bijna de mijne. En daartussen geklemd zit mijn boze ventje.

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

‘Hallo hondje’, zegt ze, ‘Is hij bang? Bijt hij?’ Ik knik bevestigend. Hopelijk schrikt dat haar genoeg af om ergens anders te gaan zitten. Ze glimlacht echter breed vanonder haar hoofddoek. Een schitterende rij tanden blinkt me tegemoet. ‘Ik ben niet bang van honden. Als je zelf rustig bent en ze niet recht in de ogen kijkt, is er niets aan de hand.’

Ze heeft het nog niet gezegd of Ysbrandt gaat relaxed op de grond liggen.

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

Ze kijkt me aan met een open blik. ‘Ik ben dol op honden, katten, alle dieren eigenlijk. Ik hou meer van dieren dan van mensen!’ Ik begrijp wat ze bedoelt. Dieren laten je nooit zitten, ze houden onvoorwaardelijk van je. De trouw van mijn have is me zo dierbaar. Ze hebben me door de meest donkere periodes van mijn leven gesleept.

In tijden, dat iedereen me leek te zijn vergeten, stonden ze me bij. Ik heb heel wat uurtjes in bed doorgebracht omgeven door mijn katten. Er zijn vele dagen geweest, dat mijn enige uitje de rondes met Ysbrandt waren. Mijn trouwe kameraad.

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

‘Ik heb zelf een Rottweiler gehad. Het was de hond van de buren. Ze hadden er echter geen tijd voor, het dier werd verwaarloosd. En toen beet hij het nichtje van die mensen. Het was absoluut de schuld van dat kind zelf. Ze misdroeg zich tegenover dat beest. Zat hem te pesten. Ik heb het regelmatig met eigen ogen gezien! Maar goed, ze wilden hem laten afmaken. Hij was pas vijf jaar!’

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

Ze vertelt over de tijd met haar hond, een ontroerend verhaal. ‘Ik kon midden in de nacht over straat, nooit werd ik lastig gevallen. Vrijgezelle mannen, die op bezoek kwamen joeg hij de stuipen op het lijf!’ Ze begint hartelijk te lachen. Het is een prachtige vrouw. Ik neem aan, dat er heel veel single mannen achter haar hebben aangejaagd. En uit eigen ervaring weet ik, dat een blaffende lijfwacht dan echt geen overbodige luxe is….

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

Veel te snel ben ik in Leiden. Ik moet de trein uit. Mijn nieuwe vriendin helpt me met mijn ingewikkelde manoeuvres. Fiets uitklappen, hond in positie plaatsen, draaien zodat ik aan de goede kant van het balkon sta. ‘Hoe heet je?’ ‘Maria en jij?’ ‘Toverheks’ We wisselen snel wat gegevens uit. Dan sta ik alweer op het perron. Wat een leuke treinreis! Wat een bijzondere dame! Wie weet hoor ik nog eens van haar…..

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren

zon, zee, strand, hondje, zeemeeuwen , mooie lucht, wolkt en zon, zonsondergang, wolken, mooie kleuren