Donderdagmiddag rond het middaguur rijd ik met Hopla richting Den Haag. Het is oudjaarsdag en prachtig weer. We gaan mediteren bij Maan, de jaarlijkse wereldvredesmeditatie met de schedelheksjes! Een prachtig terugkerend ritueel.

Heks is al maanden zo depressief als een ui. Dagelijks terugkerende huilbuien zijn geen uitzondering. Ik heb veel verloren de afgelopen jaren en heb nu eindelijk gerouwd. Gruwelijk rouwen is soms noodzakelijk. Als het deksel van de put gaat schrik je je in eerste instantie dood, maar uiteindelijk is het beter dan je leven lang krampachtig op dat deksel zitten….

En een put heeft ook een bodem. Behalve de bodemloze put dan. Daar kun je maar beter nooit in terecht komen. Als kind droomde ik van zo’n put, nachtmerries. Als ik op de bodem kwam verdween die bodem weer en viel ik verder. Als vierjarige bleef ik nacht na nacht eindeloos vallen……

Tegenwoordig sta ik op stevige grond in mezelf. Het kan vriezen, het kan dooien, het kan hagelstenen regenen recht in mijn gezicht. Een flinke storm kan me van mijn sokken blazen: De basis van liefde ligt geduldig in me te wachten. Tot ik er weer vol op ga staan.

Maan wacht ons op met heerlijke Mince Pies. ‘Heks, ik heb voor jou glutenvrije exemplaren op de kop getikt,’ ze zwaait met een grote schaal vol kleine fruitige zandtaartjes, ‘Afblijven allemaal, de cakejes met sterretjes erop zijn voor Heks.’

De heksjes kakelen er lustig op los onder het genot van een hapje en een drankje. Maar om klokslag 1 uur zitten we rond het veld met kristallen schedels. Maan leidt de vredesmeditatie in. De tijd vertraagt, staat eventjes helemaal stil, terwijl wij aan onze reis door de kosmos beginnen.

Heks is zo diep verzonken in de meditatieve staat, dat mijn hoofd af en toe knikkebolt. Toch val ik geenszins in slaap. In tegendeel. Ik deel in de geweldige golf liefde, die we uitzetten in de wereld. Alles en iedereen omvattend. Het is een prachtig en heerlijk proces. Na bijna een uur komen we terug in het hier en nu. Met schitterende ogen en rode konen van geluk.

Het is verleidelijk om nog lang te blijven nakletsen, maar zowel Hopla als Heks moeten snel terug naar Leiden, want er ligt nog een boodschappenlijst op ons beiden te wachten. We zoenen en knuffelen alle heksjes. ‘Dank je wel, lieve Maan, voor deze geweldige traditie. Het was heerlijk. Een hele goede, liefdevolle en positieve afsluiting van een moeilijk jaar.’