Een beter mens zijn, dat willen we toch allemaal? Dat we er weinig van bakken is een ander verhaal. Zolang alles voor de wind gaat is het een eitje om liefdevol en met compassie door het leven te gaan. Zodra er stormen opsteken is het vaak gedaan met de evenwichtige houding.

Bij mij wel tenminste. Als ik uitgeput raak resten er nog slechts twee mogelijke reacties: Huilen met de pet of schelden….. De eerste reactie is een zeldzaamheid bij Heks. Maar omgekeerd bidden kan ik als de beste….

Vandaag helpt Cowboy me met het herinrichten van de badkamer. We sjouwen alle planken en kasten weer naar boven. Mijn lijf zegt nee, maar het moet. ‘Jullie moeten er aan geloven, armen! Vooruit met de geit, benen!’ Als alles boven staat gaan we de wasmachine waterpas zetten. Het onding wiebelt. Mijn waterpas is zo gevonden, maar waar is de waterpomptang? Ergens achterin de berging…..

Scheldend vertrek ik naar mijn overvolle fietsenhok. Omdat mijn armen het niet doen, lukt het me niet om beweging te krijgen in de stapel overbodige teringzooi. Een golf van machteloze woede overspoelt me. Het maakt onvermoede krachten in mij los. Vals Yang noemt men dit verschijnsel in de traditionele Chinese geneeskunst. Een gevaarlijke conditie……

Ik ruk en trek aan de stapel tot er beweging in komt. Dan smijt ik alles de gang in. Mijn koelbox sneuvelt, mijn elektrische fonduepan stuitert….. Een doos met kerstballen ontsnapt ternauwernood aan dit lot.

Lees verder →