Altijd is Kortjakje ziek. Midden in de week! Maar ’s zondags niet……. Zodoende zit ik dan zondag toch weer in de kerk, zij het wel zonder boek vol zilverwerk. Maar ja, ik verdien dan ook niet bij, terwijl ik op mijn rug lig. Ik geef alleen maar geld uit…. Aan allerlei veelbelovende medicatie.
Zalig zijn de armen van geest
Vorige week is het weer zover. Heks ligt gestrekt. Een gemeen virus heeft me in zijn greep. Eerst heb ik het niet eens in de gaten. Ik weiger gewoon toe te geven, dat het einde verhaal is voor dit moment. Voor je het weet lig ik weer maanden plat, dus ontkennen lijkt een betere optie.
Halverwege de week echter zak ik volledig weg in een moeras van kwalen en pijntjes. Nou ja, pijntjes. Een uitslaande brand in mijn zenuwbanen zul je bedoelen. Snotterend en snikkend heb ik Cowboy aan de telefoon donderdag. ‘Kan ik wat voor je doen?’ oppert mijn lief. Tja, wat kun je doen op afstand. Soepje koken? Hond uitlaten?
Zalig de zachtmoedigen,
Zodoende modder ik maar zo’n beetje aan in mijn eentje. Frogs haalt het hondje een paar keer op. Ondanks zijn overvolle werkschema. Helaas is hij zo ontzettend druk, dat het bij die twee keer blijft. Een druppel op een gloeiende plaat.
Zalig zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid
Zo word ik weer eens goed met mijn snotterende neus op de keiharde feiten gedrukt. Zodra ik helemaal onderuit ga, zie ik niemand meer. Tegelijkertijd heb ik juist heel veel behoefte aan een beetje hulp en aandacht. God, wat voel ik me beroerd!
Zalig de barmhartigen
Het ergste is, dat ik zoveel moet. Er ligt een hele stapel kloteklusjes op me te wachten. Door alle verbouwingen van de afgelopen tijd ben ik de grip op mijn amoebe-bestaan volledig kwijtgeraakt. Wat een triest gegeven toch. Gênant eigenlijk. Een volwassen vrouw, die na wat getimmer in en rond haar huis compleet burn out is!
Maar het is de realiteit.
Zalig de reinen van hart
Vrijdag krijg ik hulp van mijn boekhouddame. Die kolere-bonnetjes zijn nog steeds niet opgeteld en ingeleverd. ‘Ik kom een uurtje!’ Oh jee, dat is veel te kort! En waar haal ik de energie vandaan om te zorgen dat we überhaupt mijn werkkamer in kunnen. Er is daar onlangs een kledingbom ontploft. Althans, daar lijkt het op.
Zalig zijn de schelen
Zo ben ik dan midden in mijn griepaanval druk bezig met opruimen en boekhouden. Met een gloeiende koortskop en een leeg en lam lijf. Ik sta idioot vroeg op en weet in een paar angstige uren de boel zodanig voor te bereiden, dat we dezelfde middag de gehele boekhouding op orde krijgen…..
Zalig zijn de toverheksen
Daarna is het natuurlijk echt op bij Heks. Ik kruip in mijn bed en kan geen pap meer zeggen. Laat staan eten. Als een levend lijk breng ik de daaropvolgende dagen voor de televisie door. Ik bekijk stompzinnige programma’s. Iets doen zit er niet meer in.
Zalig de vredesstichters
Zo zeg ik dan alles af wat leuk en sprankelend is. Zoals de Indiase zangavond met mijn studiegenoten. Helaas, het gaat me niet lukken. Of de architectuurtocht van mijn lief. Geen denken aan. Ook een etentje met wat oude vrienden zit er niet in. In de oorspronkelijke planning zou ik zondagavond sowieso niet kunnen. Op het laatste moment overweeg ik om toch te gaan. Ik lig uiteindelijk toch maar in bed te stinken. Een uitje lijkt zo aanlokkelijk.
Maar ja, mijn stomme dieet. Straks is er weer niets eetbaars voor me. Dat blijft een probleem met feestjes en partijtjes. Zelfs als ik aangeef dat ik kom, is er vaak weinig wat ik kan hebben. Het blijft pijnlijk om op olijven te teren, terwijl de rest zich volpropt met gehaktbrood en pastasalades……
Zondagochtend echter, in mijn kerk, waar god ook een vrouw is, ben ik van de partij. De preek is mooi. Een hart onder de riem. Het gaat over ‘de Bergrede’ ofwel de zaligsprekingen. ‘Zalig zijn de armen van geest’ en dergelijke. Tegenwoordig vertaald als ‘Gezegend zijn de …..’
De tekst doet tranen in mijn ogen prikken. Ik ben warempel diep geraakt door deze oude wijsheid. Soms twijfel ik aan mijn manier van leven. Ik voel me dan zo’n sukkel. Mensen hebben van me gejat, me onheus bejegend, op mijn hoofd gescheten. En niet de eersten de besten! Vaak mensen, die ik vertrouwde. Omdat ze dichtbij me stonden……
En het lukt me maar niet om verhaal te halen. Ik scheld wel, maar een poeier uitdelen krijg ik niet voor elkaar. En wat schiet je er ook mee op? Oog om oog, tand om tand? Het is toch volledig achterhaald! Dit reptielenbreingedrag……
De ‘Bergrede’ echter inspireert me weer. Hier gaat het om. Niet om wat een ander je aandoet, of hoezeer een ander het laat afweten…… De wereld zit vol met hongerige manipulatieve en inhalige medemensen…..
Het gaat erom hoe je jezelf verhoudt tot de wereld. Zachtmoedig, vredelievend, eerlijk. Met een hart vol liefde. Niet dat je er veel mee opschiet! Je delft absoluut het onderspit met deze houding als je je onder de wolven begeeft. Maar je bent wel een gezegend mens! En dat is ook wat waard……
“Zalig de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der Hemelen,
Zalig zij die treuren, want zij zullen vertroost worden,
Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven,
Zalig zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Zalig de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid geschieden,
Zalig de reinen van hart, want zij zullen god zien.
Zalig de vredesstichters, want zij zullen kinderen Gods genoemd worden,
Zalig de vervolgden om der gerechtigheid wil, want hunner is het Koninkrijk der hemelen
Zalig zijt gij, wanneer men u smaadt en vervolgt en liegende allerlei kwaad van u spreekt, om mijnentwil. ”
Mattheüs 5 vers 1-12
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.