©TOVERHEKS.COM OBSITINATIE CONSTIPATIE

‘Het is me nog steeds niet echt duidelijk wat je met deze sessies wilt bereiken, Heks. Heb je daar nog over nagedacht?’ de psychologe kijkt me indringend aan. Ze stelt lastige vragen. Vorige keer ging ik na een klein uur weg als een opgeschud kussen. Onder dit zachte uiterlijk zit een pittige tante. Vrouw Holle is er niets bij…..

‘Vrouw Holle is een geweldig wezen, Heks. Holle, Helle, Hel. Hetzelfde laken een pak. Het is de oude Godin van de onderwereld. Krijgers gingen naar het Walhalla. De gewone sterveling ging naar vrouw Helle.’ Kras vindt het bijna jammer dat ze haar naam heeft veranderd. Haar oude naam was een directe verwijzing naar deze oeroude godin.

Een beetje opgeschud worden kan geen kwaad lijkt me. Groeien doe je over het algemeen juist door frustratie. Als het leven een gouden lepeltje in je mond stopt is het meestal afgelopen met je persoonlijke ontwikkeling. De huidige president van de Verenigde Staten is daar het levende bewijs van. Dat moet je ook maar eens goed bedenken als je weer eens een staatslot koopt, Heks…..

Omdat ik helemaal vastgelopen ben in mijn frustrerende bestaan heb ik maar weer eens hulp gezocht. Bozig doe ik mijn verhaal. Het is ook schandalig allemaal. Ik blijf maar ziek, wat ik ook doe. De maatschappij interesseert het geen biet, ik wordt chronisch overvraagd. Mijn omgeving heeft niks door. Grotendeels dan. Een enkeling ziet mijn gevecht wel en dat zijn dan natuurlijk vaak mensen die zelf één en ander voor de kiezen hebben gehad.

Dan is er nog het Gezeur met een Hoofdletter. De Grote Vraag om Aandacht. Mijn ontwrichte talent om te luisteren. Mijn lange adem buiten adem. Het is allemaal zo onterecht. Waarom doen die mensen zo? Waarom zit ik altijd in hetzelfde pakket? Opstandig zit ik te klagen. Mezelf moed in te praten. Ik pik het niet langer. Ik wil bepaalde dingen echt niet meer.

‘Maar heb jij daar dan zelf helemaal geen aandeel in?’ krijg ik naar mijn hoofd. Natuurlijk wel. Ik roep het over mezelf af! Zonder twijfel. Zodra ik mijn hakige heksenneus laat zien hangen er dergelijke problemen aan. Van anderen wel te verstaan. Dat is het nadeel van zo’n neus. Je kunt em ook maar beter niet in andermans zaken steken….

‘Maar is dat dan wel handig, dat je zo rigoureus de deur dicht gooit, want zo voelt het voor mij. Obstinaat. Niet meer benaderbaar….. Je geeft uiteindelijk toch ook aan, dat je er wel erg alleen voor komt te staan….’

Vragen, vragen.

©TOVERHEKS.COM OPEN JE HART EN REIK UIT

Heks moppert lustig verder, ‘Ik heb geprobeerd om dingen uit te praten met allerlei mensen. Het helpt geen zak. Er verandert niets. Vaak lukt het al niet om het gesprek aan te gaan. Niet iedereen heeft daar zin in. Ik heb wel meegemaakt dat iemand haar mailadres veranderde om die reden. Kon ze net doen alsof ze mijn brief niet had gezien.’

‘Ik heb altijd een enorm lange adem gehad. Iedereen krijgt een tweede kans. Of derde, vierde, vijfde….. Telkens als ik dan weer een schepje er bovenop doe, extra mijn best doe, zacht ben, de verbinding zoek…… krijg ik weer zo’n kutreactie.’ Ik vertel hoe ik onlangs volledig onterecht stijf ben gescholden door een aartschagrijn. Nadat ik de zoveelste poging deed om iets heel eenvoudigs voor elkaar te krijgen. Gewoon normaal. Op een vriendelijke liefdevolle manier dus.

‘Ja, maar je blijft zo bozig. Je opent jezelf als het ware. En dan gooit iemand gif bij je naar binnen. Maar jij laat dat gif vervolgens zijn werk doen….’ Ze gebaart met haar handen. Eerst opent ze haar armen alsof ze het leven voorzichtig omhelst. Dan glijdt er iets heel smerigs bijtend naar binnen. Dat kan ook heel gemakkelijk gebeuren zo. Hopla.

Terwijl ik naar haar zit te kijken stromen de tranen plotseling over mijn wangen. Onophoudelijk.

‘Hier kunnen we misschien iets mee, Heks. Dat enorme verdriet. Want dat is het. Onder al dat gemopper ligt pijn. Het valt ook niet mee om daar bij te blijven. Dat zouden we eens kunnen proberen.’ ‘Ik ben liever boos dan verdrietig,’ verklaart Heks. Appeltje eitje. Boos is yang en verdriet is yin. Als je boos bent heb je nog iets te vertellen. Ook al zijn het kutverhalen…..

Door elkaar geschud verlaat ik een kwartier later het pand. Vrouw Holle heeft weer fantastisch werk afgeleverd. Ik ben emotioneel wrakhout. Zometeen komt Saar, mijn oude hulp. We gaan een moodboard maken. Ik moet mezelf snel een beetje bij elkaar rapen…..

Nadat ik VikThor even in een park heb gelanceerd staat mijn vriendin alweer op de stoep. Ze heeft twee flinke canvassen bij zich. ‘Van de Action. Kost drie keer niks, Heks,’ roept ze als ze mijn verbaasde gezicht ziet.

We drinken thee met chocolaatjes. Daarna gaan we aan de slag. Ik leg een stapel oude tijdschriften op tafel. Ook pak ik een paar laden met ansichtkaarten uit mijn werkkamer. En kisten vol met knutselspulletjes. Verf. Lijmpistool. Glitter. Vernis…..

©TOVERHEKS.COM AU, WAT DOE JE NOU?

Mijn maatje heeft ook van alles meegenomen. Al snel zijn we flink aan het knippen en plakken. Onze met chocolade gevulde bekjes staan ook niet stil. Als vrolijke fröbelvogeltjes gaan we tekeer. Op de achtergrond klinkt keel-neus- en oorzang uit diverse tradities vanuit de boxen. Boventonen riedelen ons om de oren. Saar vindt het fantastisch.

‘Mijn man zou gillend naar de zolder rennen als ik dit thuis draai,’ vertrouwt ze me giebelend toe. Het geheim van een goed huwelijk is toch ook dat je twee verschillende mensen bent, ‘Heerlijk om er hier zo lekker naar te kunnen luisteren!’ Om haar extra te plezieren draai ik experimentele muziek van Meredith Monk. Heks is groot fan van dit zangcoryfee.

‘Wat bijzonder, jeetje Heks, wat heb jij toch een gave muziek in huis,’ met haar tong tussen haar tanden werkt mijn vriendin aan haar moodboard. Het ziet er volstrekt anders uit dan de mijne, terwijl we uit dezelfde vijver vissen. Dezelfde tijdschriften, dezelfde ansichtkaarten…… Maar bij haar vliegen er allemaal engelen door het beeld en bij mij blote mannenbillen…..

De middag vliegt voorbij. Meredith zingt Hildengard von Bingen tegen de tijd dat we eindelijk stoppen. We zijn nog lang niet klaar, maar de hondjes moeten nog uitgelaten worden. Vliegensvlug ruimen we de enorme teringzooi op. Dan gooi ik mijn kleine hondje in de fietskar. Gezamenlijk fietsen we naar de Merenwijk.

Als Baris ons ziet aankomen gaat hij helemaal uit zijn dak. Wat is het toch geweldig om te zien hoe haar blaffende zorgenkind zich ontwikkelt. In de goede richting! ‘Die wandelingen met VikThor doen hem zo goed. Hij is echt veel minder onzeker. Ook als die kleine er niet bij is,’ mijn maatje kijkt vergenoegd.

©TOVERHEKS.COM WRAAHGLAHAHA!!!!!!

We lopen een enorme ronde. Op het eilandje in Het Joppe komen we Kras tegen. Ze zat vast in de modder met haar nieuwe scootmoniel. Goddank is ze er alweer uit…. Het is toch echt een geweldig apparaat! We staan opgelucht te lachen samen. Dan vervolgen we onze weg.

Het begint al te schemeren. ‘Afgelopen maandag hebben Kras en ik weer allemaal gekke dingen bedacht samen,’ grinnik ik later tegen Saar, ‘Ik probeerde wat mensen uit mijn verleden te beschrijven. Zoals ‘De getroubleerde Joodse veganist’ of ‘De regressietherapeut met treurnis’. Daar zit ze dan echt om te schateren.’

Kras en Heks hebben allebei een taaltik. We kunnen eindeloos in een stuip liggen om dingen die we om ons heen horen bijvoorbeeld. ‘Zij heeft weer allemaal vreemd taalgebruik in de media verzameld. Vaak uit reclames. Je vraagt je soms echt af waar het over gaat…. Ik kan het zo snel niet reproduceren. Volstrekt hilarisch….’

Ach, ik mopper dan wel veel. En ik heb ongelofelijk veel verdriet over een aantal zaken, die mijn hart diep raken. Maar tegelijkertijd gebeurt ook dit: Nieuwe inspirerende vriendschappen. Samen dingen ondernemen. Vooraal veel lachen ook. Want lachen is gezond. Al is het om je hond. Het breit wat zich vierkant tegen je keert weer rond.

©TOVERHEKS.COM JE BENT NIETS ZONDER DE ANDER!