Gisterenavond hadden we de laatste koorrepetitie voor het concert. Helaas produceert mijn stem nog steeds niet veel meer dan een uiterst fragiel gekras. Best sexy volgens Cowboy. ‘Je kunt zo voor een sekslijn gaan werken’, grapt hij, als ik me beklaag over mijn droevige lot. Dat zou wel helemaal het andere uiterste zijn. Van Mozart en Kinot naar Kim Holland. Van klaagliederen naar liederlijk gedrag…..
Nu is Heks best een mens van uitersten. Maar ik ben nu eenmaal geen voorstander van prostitutie en alles wat daarmee samenhangt. Het idee, dat zoiets moois en intiems als seksualiteit voor een paar rottige grijpstuivers te grabbel wordt gegooid staat me tegen. Het zijn ook meestal vrouwen, mijn zusters, die dit lot treft. Vaak worden ze ook nog eens uitgebuit door heren, die er op hun bordeelsluipers vervolgens met de poet vandoor gaan…..
Seksualiteit in alle soorten, maten en vormen kan zich wel verheugen in mijn enthousiaste support. Zolang het vrijwillig is en respectvol. Liefde en respect zijn tenslotte hetzelfde. Bind elkaar dus gerust eens lekker vast op de keukentafel. Mijn zegen heb je.
Ik heb overigens op een feestje wel eens een voormalige medewerkster van zo’n sekslijn horen vertellen hoe zij en haar collega’s hun klanten flink in de maling namen. Denk maar niet, dat ze aan de andere kant van de lijn daadwerkelijk met seks bezig zijn, als je zo’n nummer belt.
‘Welnee joh, dat is totaal niet nodig!’ Ze lag helemaal in een deuk, terwijl ze ons wat sappige anekdotes opdiste. Ze maakte niet in het minst de indruk te zijn misbruikt. Het was eerder andersom. Ik kreeg bijna medelijden met de arme bellers. Wat werden die uitgekleed! De dame in kwestie heeft er een studie van kunnen betalen!
Hoe kom ik nu toch weer van ‘zingen in een koor in een kerk’ op ‘liefde bedrijven’ of wat daar soms voor doorgaat? Dat laatste zit toch meer in de lijn van ‘voor het zingen de kerk uit gaan’…..
Mijn schorre stemmetje maakt wel meer mensen aan het lachen. Een koorlid ligt dubbel als ik haar vertel, dat het al de tweede keer wordt, dat ik een concert playback. ‘Zijn het niet gewoon de zenuwen?’ Informeert ze plagerig, ‘heb je soms last van podiumangst?’
‘Welnee’, antwoord ik, ‘daar heb ik totaal geen last van. Nooit gehad ook. Zet me voor een zaal en ik zing wel. Het komt door die rare ziekte van me. De keel is een enorme zwakke plek bij ME patiënten. Ik ben wel eens vijf jaar mijn stem kwijt geweest!’
‘Lastig hoor’, antwoordt ze lief, ‘wat me ook zo moeilijk lijkt is dat veel mensen denken, dat je je aanstelt. ‘ Ze blijkt de ziekte redelijk goed te kennen. Alsmede het stigma, dat ons omgeeft.
Aansteller, gek, het zit tussen je oren…. Dat laatste klopt wel, maar op een andere manier, dan doorgaans wordt gesuggereerd. Er zijn onstekingsgebieden in de hersenen aangetoond. En een witte substantie in gebieden, waar het grijs zou moeten zijn…..
‘Ach’, verzucht ik later tegen mijn lief, als we ons dagelijkse uitgebreide telefoongesprek voeren, ‘ik ben vaak mijn stem kwijt en heb altijd keelpijn. Maar als ik bij stem ben, heb ik een waanzinnige orgelpijp in mijn keel zitten met een bereik van ruim drieeneenhalve octaaf. Mensen hebben bezworen mijn concerten te bezoeken mocht ik ze ooit gaan geven. Geen denken aan natuurlijk. Behalve in koorverband dan….’
‘Dus je bent toch wel blij met je stemgeluid?’ ‘Jazeker. Er zijn genoeg mensen altijd bij stem, maar de melk verzuurt in de koelkast, kinderen raken van de kook en medebewoners smeken hen het pand te verlaten als ze een poging doen om te zingen.’ Daar moet Cowboy om grinniken. ‘Zo kun je het ook zien, Heks. Wie weet valt het vrijdag wel alles mee.’ Ik hoop het.
Nu lig ik met een naald in mijn keel op de behandelkamer van mijn acupuncturist. Hij heeft vaak nog wel wat listige trucjes om de boel weer aan de praat te krijgen. Duimen voor dit Heksje hoor! Nog twee dagen te gaan. Wil ik enigszins mee kunnen doen met het concert, dan moet er toch nog wel een klein wondertje gebeuren…….
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.