Woensdagavond komt mijn vriendinnetje Joli eten. We hebben elkaar op een kopje koffie een paar weken geleden na al een paar jaar niet gezien. Er is zoveel bij te praten! ‘I missed your cooking, Witch!’ laat ze me weten. Dat komt goed uit. Ik ga eens lekker voor haar koken!

We spreken rond een uur of vijf af. Eerst gaan we uitgebreid naar de Marokkaanse slager. Nou ja, beter gezegd supermarkt, vol delicatessen… Werkelijk alle kruiden van de wereld zijn hier te vinden in de volle schappen. Ook kun je kiezen tussen de meest verrukkelijke smeerseltjes en hapjes, olijven en artisjokken. We scheppen een heleboel bakjes vol. Intussen wordt er achterin de slagerij een lamsschouder in stukken gehakt. Bij de kassa blijken we een grote tas vol lekkernijen te hebben verzameld.

In de knusse keuken van Heks pakken we alles uit. Eerst drinken we een goed glas port, aangekleed met liflafjes. Daarna gaan we aan de slag. Alsof we gisteren nog samen in de keuken stonden, zo soepeltjes storten we ons in de handelingen. In no time staat het vlees te braden. In een grote schaal mik ik alle kruiderijen door elkaar. De groenten bereid ik in een stoompan. De rest van de ingrediënten gaan in mijn Tajine.

Een vriendin van Joli meldt zich. Ze komt gezellig eventjes borrelen. ‘Nee, ik eet niet mee, er zit een klein manneke op me te wachten!’ Moederschap is hard werken! Terwijl alles staat te pruttelen praten we honderduit. Ik hoor allemaal leuke nieuwe ideeën. Dit zijn echt twee dames van de wereld. We slaan een heel leuk uurtje stuk samen.

Later, als mijn vriendin haar eerste hap neemt, wordt het eventjes stil. ‘Mmmmm…’ klinkt het gesmoord, ‘This is delicious, Witch. Hoe komt het toch, dat het bij alles wat je klaarmaakt lijkt alsof je in het land van het betreffende gerecht geboren bent! Zo te proeven ben je opgegroeid in Marokko!’ Ze kijkt me met twinkelende ogen aan. ‘Toen ik in Indonesië ging wonen wist ik niet eens dat Soto een gerecht was. Ja, ik had het bij jou gegeten. Maar het is echt een soort basisvoedsel daar. En die van jou is ook daar nooit meer overtroffen!’

Ik grijns van oor naar oor. Wat een prachtige complimenten van deze fijnproever. Van haar heb ik de fijne kneepjes van de Chinese keuken geleerd. Nou ja, wat kneepjes dan. Haar vaderland is enorm en de variëteit aan kooktradities navenant. Ooit willen we er een keer een culinaire rondreis gaan maken samen. Ze heeft me er jaren geleden al voor uitgenodigd. Eerst moet ik nog een beetje beter worden. Maar wat in het vat zit….

Intussen loopt mijn grote boskat ThayThay bij voortduring om Joli heen te draaien. Hij klimt op haar schoot. Geeft kopjes. Knort en snort. Pakt haar helemaal in. Draait haar om zijn zwarte boskattenpootje. Of is het andersom? Ik herinner me een innige liefdesrelatie tussen deze jongedame en mijn indrukwekkende oude kat Koe…..

Zoals altijd ligt mijn vriendin na de maaltijd helemaal voor pampus. Het was veel te lekker. Ze heeft veel te veel zitten snoepen van deze overvloed. Vanouds wandel ik een stukje met haar mee richting haar onderkomen. Ysbrandt kwispelend naast ons. Hij is heel erg blij, dat zijn oude vriendin zich weer eens laat zien in Huize Heks. Zij is het baasje van zijn grote liefde, de Ierse Setter WeiWei.