Heks is niet de gemakkelijkste. Zacht uitgedrukt. Ik geloof zowel wel als niet in van alles en nog wat. Ik beweer zowel het deel als het tegendeel. Ik sta als dochter van een vasteplantenkweker zowel tot aan mijn enkels in de klei als met mijn kop in de wolken. Ik verkondig zowel een positieve instelling als het belang van niet de ogen sluiten voor de rauwe realiteit…..

Heks is water en vuur. Mijn sterrentekens bevestigen dat. En aangezien de ascendant steeds meer invloed krijgt bij het stijgen der jaren, zo is me onlangs vertelt, word ik op mijn oude dag steeds vuriger. En dat is te merken.

 

 

 Licht ontvlambaar vlieg ik op mijn bezemsteel door de lucht. Ideaal vervoermiddel in deze rare tijden. Anderhalve meter afstand is geen enkel probleem. Behalve misschien bij de interactie met vreemde vogels. Gelukkig zijn die niet bevattelijk voor het Coronavirus. Tijgers wel, zag ik op het journaal. Moet ik me nu over mijn katten zorgen gaan maken?

Ik zit op mijn balkon in de zon met een boek van Deepak Chopra en Leonard Mlodinow. Ik heb het in mijn boekenkast gevonden, het bonnetje er nog in. Het staat er al 7 jaar te wachten op een lekkere beurt. Een leesbeurt wel te verstaan.

Wetenschap versus spiritualiteit is de ondertitel van ‘Botsende wereldbeelden.’ Ik lees de eerste hoofdstukken. Inderdaad, de schrijvers verschillen als dag en nacht. Ze vertegenwoordigen helemaal de interne tegenstellingen in Heks zelf.

Hoewel het bij mij allang niet meer botst vanbinnen. Middels Heilige Geometrie vloeien mijn ideeën spiralend heen en weer tussen de verschillende hersenhelften. Het scheelt ongetwijfeld, dat ik beide helften heb kunnen ontwikkelen. Niet gehinderd door met handen en voeten gebonden te zijn aan een normaal bestaan.

 

Geen veeleisende man, die me dom wil houden bijvoorbeeld of wiens huishoudster ik uiteindelijk geworden ben. Geen kinderen, die hinderen. Op hun unieke heerlijke manier. Maar toch. Geen werk, geen oubollige kerk. ‘Hoorde nergens bij, volstrekt autonoom’ staat er straks op mijn zerk.

Ik zit heerlijk te lezen. Naast me zit een grote honingbij. Ze heeft zich genesteld op de parasol, die dient als windscherm. ‘Halo bijtje,’ zoem ik opgewekt. Hoeveel bijen ik toch tegenkom sinds ik me met dit volkje heb verbonden! Sinds hun onbaatzuchtige hulp afgelopen winter. In de vorm van magische honingzalf. In de vorm van een genezende doek met een bijenrune.

Die doek hangt bij mijn voordeur. Soms draag ik em, gewoon om mijn hals. Mijn magische bijendoek. Dat heksengeschenk gemaakt op de heksenschool.

Vanmorgen wist ik opeens dat ik toch een eed wil afleggen. En ik wist ook eindelijk met wie. Dat wist ik natuurlijk al die tijd al. Het was in feite de eerste godin, die in me op kwam. Toch hoopte ik stiekem, dat er nog een leuke spannende oude Noord Europese Godin zou opduiken met een dringend verzoek.

Maar het is de Zwarte Madonna, die me roept. Zij is de eerste vertegenwoordigster van de Grote Moeder, die zich ooit in mijn hart nestelde. Ik had werkelijk geen idee, met wie ik te maken kreeg, er was toen nog geen internet.

Ook werden er nog niet zoveel noemenswaardige boeken geschreven over deze dame. Ik heb destijds niets kunnen vinden.

Intussen is er veel meer bekend over Maria Magdalena. Want het blijkt haar te zijn, mijn Zwarte Vrouwe. De vrouw van Jezus van Nazareth. Beweert de 1, weerlegt de ander. Het patriarchale gepis op de Heilige Schrift heeft haar gedaante toch niet helmaal weg kunnen wassen.

Overal duikt ze op. Vele nazaten van haar en haar man lopen nog rond. Dat is wat er beweerd wordt. Door ketters en etters en overdwarse heksen.

Dus Heks gaat een eed zweren aan de Zwarte Madonna. Haha. Volgens de bijbel mag je helemaal niet zweren. Wat een tegendraadse eed zal het worden. Echt wat voor jou, Heksje. Ik voel me er opeens heel goed bij.

Nu heeft ze al vaak in mijn kamer gestaan. Een jurk van licht en bloemen aan. Ze stroomt door mijn handen bij elk verdriet, schuwt de ergste pijnen niet. Zwarte Madonna, mijn Moeder, mijn Vrouwe. Mag ik nog meer, dieper, dichter van je houden?