Zondige zondag in de kerk gaat het over het scheppingsverhaal? Welk? Eén uit de bijbel. Er staan twee versies in Genesis. Dit is de versie met de magische boom der Kennis van Goed en Kwaad, de pratende slang en de vrouw die uit de man voortkwam. Redelijk onwaarschijnlijk allemaal. Vooral dat laatste!

Er zijn net zoveel scheppingsverhalen als er menselijke culturen bestaan. En misschien nog wel meer, want je ziet er twee in de bijbel alleen al.

Nu heeft de bijbel het goed gedaan qua verspreiding. Zeker sinds de uitvinding van de boekdrukkunst. Dus de daarin vertelde verhalen vormen de basis van onze westerse kijk op het fenomeen schepping.

Sinds de evolutietheorie is er een beetje de klad gekomen in de letterlijke versie. Er is nog maar een beperkte groep mensen die denkt, dat een of andere oude Sinterklaasachtige Godheid ons uit de klei heeft getrokken.

Eerst de man, Adam, want hij nam zichzelf als voorbeeld, dus vandaar. En daarna uit een ienieminie stukje rib de vrouw, Eva.  Zijn vrouw. Het persoonlijke bezit van Adam.

Creationisten zitten over het algemeen in de behoudende hoek. De vrouw als onderschikt stuk sparerib van de man doet daar nog veel opgeld.

De hard core Darwinisten hebben weinig op met wat voor’n godheid dan ook. Maar tegenwoordig zitten veel mensen er ergens tussenin: Een intelligentie heeft de wereld geschapen. Maar hij nam de tijd. In plaats van zeven dagen 13,8 miljard jaar.

Heks heeft moeite met het idee van god als louter mannelijk. Wat mij betreft omvat het goddelijke zowel het mannelijke als het vrouwelijke. Uit het vrouwelijke kunnen dingen geboren worden, dus dat lijkt me de vorm die er als eerste was. De man is daar een leuke variant op, nodig voor de verspreiding van de genensoep.

Gekscheris 1:1

Ooit was er één die zich verveelde. Eén wilde bovendien zichzelf leren kennen en liefhebben. Dus trok één zichzelf in tweeën met behulp van polariteit. Eén trok en trok.…. (Misschien dat één daarom voor mannelijk wordt versleten)  Vanaf dat moment bestond alles per gratie van het tegendeel.

Tussen deze twee polen ontstond het hele universum. Alle sterrenstelsels en melkwegen, zonnen en manen. In alle ontstane oersoep begon op een gegeven moment een blauwe planeet op te vallen. Daar besloot één een leuke tuin aan te leggen. Een lusthof. Het paradijs. Met daarin wezens, die precies op één leken. Eerst alleen vrouwen.

Via mutatie van één van haar X-chromosomen naar Y ontstond er een variant met een speels slurfje, geschikt om genen te verspreiden. Het was een heel leuk wormvormig aanhangsel. De vrouw speelde er graag mee, dus de variant mocht blijven. Ze noemde hem man. Het omgekeerde van nam. De vrouw nam hem tot partner….

In de mooie tuin leefden deze eerste mensen met een hoofd als een groot hol vat. Ze dachten nergens over na. Ze ontwikkelden zich voor geen meter,  gevangen als ze zaten in het eeuwige nu, gedachteloos een ongeschonden. De ene zag het met lede ogen aan.

Vooral de man was een beetje dom. Hij was meer gebouwd voor de voortplanting dan om zijn hersens te gebruiken. Hij deed gewoon, wat zijn vrouw hem opdroeg. Dus nam één een slang in de arm. Van oudsher symbool van de Godin. Een verleidelijk symbool.

Deze wist er wel iets op. Ze ging iemand verleiden, dat stond als een paal boven water. Maar wie? De vrouw? Maar de vrouw wordt toch altijd zelf met verleiding in verband gebracht. Die heeft dat zo door! Wie laat zich van oudsher het best verleiden? Dat is de man. Nog steeds, maar toen natuurlijk ook.

Door de patriarchale interpretatie van dit verhaal is het geslacht van degene, die de eerste hap van die appel nam, in de latere bijbel foutief terechtgekomen….

‘Adam,’ lispelde de slang listig,’ Ik heb een appeltje met je te schillen. Man, wat zie je er goed uit zo in je blote tokus. Daar zit het em niet in. Maar je zou wel eens een beetje diepgang kunnen gebruiken. Je hoeft alleen maar een hapje van dit appeltje te nemen en het is voor elkaar!’ Ze houdt een sappige vrucht voor zijn neus. Een verboden vrucht!

De mens was nog niet geschapen of ongehoorzaamheid deed zijn intrede. De beste manier om iets voor elkaar te krijgen bij een kind is om het te verbieden. Het wordt direct aanlokkelijker….

Zou de ene dat nu echt niet geweten hebben? Natuurlijk wel. En de slang wist het ook. Zo werden Eva en Adam om de tuin geleid, verleid en uiteindelijk uit die tuin, het paradijs, verbannen. Volgens mij allemaal voorgekookt.

Want zeg nu zelf: Je moet toch ergens beginnen als schepper. En niets motiveert mensen zo, als iets verbieden. Geef ze dan nog een goed schuldcomplex en je zit als scheppende ene voorlopig geramd.

Er worden eindeloos offers voor je gebracht, je wordt aanbeden, hele volksstammen slachten elkaar af in jouw naam. Kortom: Je bent populair, hebt enorm veel succes en er gebeurt nog eens wat.

Uiteindelijk zullen we als schepping weer terugkeren tot één. Zoals tijdens de Big Bang tijd en ruimte werden geschapen en een eindeloos uitdijend heelal, zo implodeert dit project aan het einde der tijden weer tot een stipje. Een punt. Het bewustzijn van de ene….

Maar wel een verrijkt en verruimd bewustzijn. Het draagt werelden in zich….

Een ander leuk scheppingsverhaal is te vinden in de ‘geometrie van de schepping’ van Drunvalo Melchizedek. Het geometrische gedeelte is zo helder al glas en zo zuiver: daar kan mijn heksenversie niet aan tippen. Maar in de omringende hoofdstukken kom je nog wel gekkere beweringen tegen dan in mijn scheppingsverhaal.

Maar waar we ook vandaan komen en hoe het ook zit: We zijn er. We moeten het ermee doen. En ook moeten we ons gloeiende best doen om die blauwe planeet, dit juweel van de schepping, te laten schitteren. Maar dat laatste lukt nog niet erg. We doen harder ons best om moedertje aarde om zeep te helpen……..

Gelukkig is er morgen weer een dag. Dan kunnen we opnieuw proberen er iets goeds van te maken in deze wonderlijke wereld, de schepping van wie weet wat voor’n godheid. Vrouw, man, alien.

Eén ding weet ik zeker, één, je bent een god van liefde!