‘Heks, je gaat wel een kerstboom neerzetten, hoor!’ Janneke kijkt me verontwaardigd aan. Het is nog zo’n anderhalve week voor kerst. Normaal gesproken ligt er al een enorme boom op mijn balkon te wachten totdat ik em een dag voor kerst opzet. Dit jaar geloof ik het wel. De hele heisa kan me gestolen worden.
Bovendien heb ik een dikke pijnlijke rechterhand. Twee jaar geleden opgelopen tijdens een bizar feestje. Nou ja, laat ik het zo zeggen: Een op het oog normaal feest met onveilige elementen. Gewoon met mensen van wie ik houd. Niets aan de hand zo lang zo’n element niet in jouw glas beland….
De hand zorgt voor trammelant maar ook de rest van de kerst is behoorlijk gestrand. Mijn jarenlang terugkerende rituelen zijn gesmolten als sneeuw door de klimaatverandering. De vaste participanten in mijn viering van het lichtfeest zijn allemaal elders.
Sommigen zijn gaan hemelen. Anderen vieren feest in hun eigen hel. Weer anderen ben ik uit het oog verloren. Eentje, de man van de kerstkruidenbaden, zit zelfs in de gevangenis….. Bepaalde festiviteiten zijn me te druk en een aantal dierbaren is me stomweg vergeten….
‘Jeetje Heks, geen boom, dat kan niet!’ Kordaat maakt mijn vriendin Trui een afspraak met me om mijn kerstboom op te tuigen. Zodoende ga ik dan toch maar op bomenjacht. Omdat ik zo lang gewacht heb is de keuze beperkt. Een lelijk kaal scharminkel of een kabouterboom. Ik sjor wat in de laatste stapel grote bomen. Er ligt er nog eentje onderop: Mijn kerstboom!
Tussen alle minkukels en kapstokken heeft zich een prachtige boom verstopt. Mijn naam staat er op. De verkoper pakt em netjes voor me in…..
Trui helpt me vervolgens samen met haar fleurige dochter Vlinder om het bakbeest op te tuigen. Binnen een uurtje is het gepiept. Zo snel heb ik het nog nooit voor elkaar gekregen. En we hebben nog een supergezellig avond ook!
Vanavond, kerstavond, spoed ik me naar de kerk. Mijn huisje is helemaal fleurig en opgepoetst. De keukentafel is een magische kerstdroom. Jammer dat de Leidse Kerstvrouw het niet kan zien. Ze zou het zeer waarderen….
De voorganger van vanavond, Jan Delhaas, zingt ons toe. Wat heerlijk dat hij vanavond de dienst leidt. De man heeft een schitterende stem. Onbevangen vult zijn gezang de ruimte. De goegemeente antwoordt met een lied: ‘Kom adem ons open’. Tranen prikken in mijn ogen. Mijn borst vult zich met geluk.
Na de prachtige en warme kerkdienst fiets ik een rondje met Ysbrandt. Links en rechts rollen dronken dropjes uit de kroeg. Ja, zo kan het ook! Ik herinner me nog een kerstavond lang geleden met Don Leo in het café. In feite de avond dat we vrienden werden. En heel erg dronken. De Don viel die avond voor het eerst op zijn neus. En zeker niet voor het laatst……
Als ik het parkje ben doorgelopen kom ik op de plek waar ik onlangs definitief afscheid nam van mijn geliefde. Een akelig punt. Een jongeman loopt me tegemoet. Hij begint een verkooppraatje, maar ik herken hem. Het is een eeuwige junk. Hij wil geld. Ik bedank vriendelijk voor de eer.
Als ik me omdraai zie ik een bos bloemen liggen op een bank langs de straat. Vijf enorme schitterende amaryllissen met een knalrode bal voor het kersteffect. ‘Neem me mee, ik ben voor jou…’
Dank je wel, lief universum, lichtvrienden en lief leven. Wat een prachtig geschenk. Heks kan het zeer waarderen. Thuisgekomen zet ik de bos direct in een vaas. De zoete geur van bloemen en kerstgroen vult de ruimte.
Zo zit ik dan toch onder mijn boom vanavond. Vanouds. In mijn eentje. Ook vanouds. Maar het kan me niet schelen. Ik heb het altijd prima naar mijn zin gehad in mijn eigen gezelschap. Ik ben tenslotte al meer dan zes jaar met mezelf getrouwd! En ondanks de recente huwelijkscrisis ben ik nog steeds in love. Ja, het zevende jaar is een moeilijk jaar, dat hoor je wel vaker…..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.