Mijn oude vrienden in het midden
Vorige week krijgt Heks een berichtje op Facebook van een oude vriend: ‘Hi Heks, hope you are well. Just to say that Red Nose and myself are going to be in Amsterdam next weekend 6th March for a few days. It would be great to meet up somehow but I’m not sure if this will be possible. Let me know what you’re up to. Cheers Little Salmon.’
Little Salmon met een drakenhoed en Heks met masker
Ha! Heks springt een gat in de lucht. Wat een goed nieuws. Ik begin plannetjes te maken om elkaar eventjes te kunnen zien. Het makkelijkst is het om in de hoofdstad af te spreken. Dat komt goed uit. Ik ben toch al van plan om een paar dagen naar Cowboy te gaan. We hebben kaarten voor een mooi concert.
Zo reis ik dan zaterdagavond af naar mijn liefje. Varkentje mag natuurlijk mee. Zondagmiddag spreek ik met mijn oude vrienden af bij café Cuba op de Nieuwmarkt. We gaan muziek luisteren en lekker eten met elkaar. Als we arriveren zijn ze echter in geen velden of wegen te bekennen. Misschien kunnen ze de locatie niet vinden? Ik loop net de bar weer uit om eventjes te telefoneren, als ik opeens rare geluiden hoor vanaf het terras.
Ik kijk achterom. Nog steeds geen spoor van mijn vrienden. Wel zie ik twee ongelofelijk vreemde snuiters mijn aandacht trekken. Wat een rare koppen! Bizar gewoon! En toch komen ze me bekend voor……. Opeens zie ik, dat het wel degelijk mijn vrienden zijn. Met een masker op! Bijna identiek aan exemplaren, waarmee we ons zo’n dertig jaar geleden onsterfelijk maakten.
Wat zien ze er weer uit. Geweldig. Cowboy staat er een beetje beduusd bij te kijken, als ik hem aan deze rare snoeshanen voorstel. Maar al snel wordt hij volledig in het gezelschap opgenomen: Hij krijgt zijn eigen masker cadeau!!! Gek genoeg past het prima bij zijn gezicht, dit vierkante-kaaklijn-Mick-Jagger-exemplaar……
Zo zit ik dan met drie uitermate vreemde types op een Amsterdams terras. De kwinkslagen vliegen door de lucht. ‘Je vindt het toch niet vervelend, dat we allemaal oude herinneringen ophalen?’ vraagt Rode Neus aan mijn lief. Die zit met gloeiende oortjes te luisteren naar al die rare verhalen uit vervlogen tijden.
‘Kom, we gaan naar het muziekcafé, voordat de jamsessies voorbij zijn,’ stelt hij voor. We tronen onze vrienden mee naar dit bekende literaire café, waar elke zondagmiddag een keur aan jazzmuzikanten hun kunsten vertonen. Het blijkt een schot in de roos te zijn:
Precies het soort gelegenheid, waar mijn Schotse vrienden van houden. Maar vindt zoiets maar eens als toeristische buitenlander in een vreemde stad.
Daarna gaan we naar een Thaise snackbar aan de Zeedijk. Op een bankje voor de deur wachten we tot er een tafeltje vrij is. Aan de overkant is hun restaurant. Daar is het ook enorm druk. Cowboy en Heks hebben echter een voorkeur voor het no-nonsense piepkleine eethuisje. Hun curry’s zijn fantastisch en ze serveren een verrukkelijk potje jasmijn thee.
Gelukkig vinden mijn vrienden het ook een goede keuze. Al snel zitten we met een paar enorme borden voedsel voor onze neus. Terwijl we ons te goed doen aan al dit heerlijks, staan onze kaken ook niet stil als het om allerlei gekke verhalen gaat. We informeren naar wederzijdse kennissen. Sommigen zijn ons al ontvallen. We halen anekdotes op. Doen de groeten aan allerlei mensen, die we al in geen eeuwen hebben gezien……
‘Kom, we gaan nog een dram, borreltje, halen. One for the road,’ zegt Little Salmon. We belanden in een horecagelegenheid op een steenworp afstand van het huis van Cowboy. Ik bestel een heerlijk glas Corenwijn voor de boys. Dat kunnen ze wel waarderen. ‘Ik zal voor jou eens een hele lekkere whisky uitzoeken.’
Rode neus loopt naar de bar. Even later komt hij terug met een tevreden grijns op zijn gezicht. Er wordt een groot glas van dit godendrankje voor mijn neus neergezet. Heks moet nu gaan raden welke whisky het is……
Zet je masker op, Rode Neus
Schiet eens op, Mick Jagger is al klaar
Zo, eventjes onze nieuwe vriend omarmen
Zo, lachen naar het vogeltje
Drie kleine kleutertjes
Bij het afscheid zingen we gezamenlijk het lied over Mrs McGinty. Deze dame moest op haar sterfbed plotseling enorm poepen en deed dat toen maar uit het raam. Bovenop de helm van een politieman, die daar toevallig stond. Het is een mooi gevoelig lied, vol dramatiek. We hebben er allemaal bewegingen en maniertjes bij bedacht om de strekking kracht bij te zetten. Als we klaar zijn oogsten we een klein applaus van een paar mensen op het terras!
Wat een heerlijke middag, wat een cadeautje. Terwijl we weglopen kijken we steeds achterom om naar elkaar te zwaaien. Dag lieve vrienden, moge de Grote Zalm, Big Salmon, jullie beschermen. En hopelijk tot binnenkort.
LITTLE SALMON VERBEELD PARINGSDANS MET AFBEELDING VAN BIG SALMON
Red Nose lang geleden naast zijn fiets…..
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.