Vrijdag komt Cowboy naar Leiden. Hij geeft me een cadeautje. Een beeldig en kleurrijk sjaaltje van Oilily. ‘Als aandenken. Zal ik er wat aftershave op spuiten?’ Heks gniffelt. ‘Ga er maar mee hardlopen, dan geurt ‘ie pas echt naar jou!’ Ik vind mijn lief heerlijk ruiken!
We slaan een paar fantastische dagen stuk samen. We doen niets bijzonders. Hondje uitlaten, kletsen, eventjes de stad in. ’s Avonds roosteren we heerlijke hapjes op de buitengrill. We genieten ten volle van dit laatste weekend samen. Ysbrandt heeft zo zijn eigen agenda. Hij heeft een maag/darmvirus opgelopen en is een hele sneue versie van zichzelf……
Zondagmiddag voeg ik me bij True en haar assistentes in het Siebolthuis aan het Rapenburg. Vanmiddag loop ik mee in een Kimono Parade ter ere van de opening van de fototentoonstelling van Fred Rohde ‘Japan now & then‘. In ‘Vooraf en toe, Eet-, Drink en Kunstlokaal’. Een leuke horecagelegenheid aan de Botermarkt, waar je alleen maar voorafjes en toetjes kunt eten…..
Boven in het museum is een kleine ruimte vol vrouwen, kimono’s, doeken, linten en kobi’s. Het is er een nerveuze drukte van belang. True staat druk gebarend iedereen te instrueren. Letterlijk alles haalt ze uit de kast om dit volgende hoogtepunt in het jubileumjaar van haar fotograferende echtgenoot luister bij te zetten…..
Onhandig sta ik daar met die enorme kimono. Hoe moest het ook alweer. Ik ben vorige week nog wel op cursus geweest in de galerie van dit creatieve echtpaar. Gelukkig is er een kordate Japanse dame, die me vakkundig aankleedt. Af en toe moet ze op haar tenen staan, het is een wonder dat die kimono past. Heks is weer een reuzin tussen de Aziatische dames.
Heks heeft ook een kleine bijdrage geleverd aan de kostuums. Ze heeft een paar kussentjes in elkaar geflanst om onder de Kobi (die strik op de rug) te dragen. Leuk om weer eens een beetje te fröbelen. De meeste dames hebben echter hun eigen kussentje. En witte teensokjes.
Als ik helemaal in de kleren zit, voeg ik me bij het gezelschap buiten. Voor het Siebolthuis is een Japanse markt. Ik maak kennis met de oer-Hollandse dames van ‘Het Kimonogenootschap’. Ze zien er fantastisch uit. Regelmatig kleden ze zich zo. Superleuk toch?
Van alle kanten worden we gefotografeerd. Heks kan het ook niet laten. Het is zo’n feest voor het oog, deze parade. Een waardig eerbetoon aan het oeuvre van iemand met een goed oog bij uitstek. Het feestvarken zelf is ook druk met zijn royale camera in de weer. Natuurlijk!
Bij het aankleden boven hoorde ik plotseling een bekende stem. Mijn oude vriendin Appeltje bleek ook gestrikt te zijn voor de parade. Vakkundig trok ze haar kimono aan. De kloosterversie is beduidend minder ingewikkeld…. En zij heeft veel ervaring, want ze gaat regelmatig naar Japan, om haar zen-leraar te bezoeken. Ze vergezelt hem op zijn vele reizen. En indien nodig slaat ze de scepter in zijn klooster…..
Buiten kletsen we even lekker bij. Samen lopen we in de parade. Wat gezellig! En wat hebben we weer veel te bespreken! Het doet me denken aan vroeger, toen we samen filosofie en muziekwetenschap als bijvak volgden. Eindeloos konden we hierover filosoferen…. Tot in de kleine uurtjes!
Eindelijk is het zover. Op het bordes van het museum verschijnt een traditionele fluitspeler naast True. Zij geeft de aftrap. Als een rattenvanger van Hamelen zet hij de stoet in beweging. We slingeren als een kleurig lint door de stad. Overal staan fotografen. De Leidse bevolking kijkt haar ogen uit. Omroep Rijnland filmt onze aankomst bij de expositieruimte. Kortom: Het is een groot feest!
Binnen opent de directeur van het Siebolthuis de tentoonstelling. Ze bespreekt met name 1 foto van Fred. In Japanse termen is die foto volmaakt. Ik zie wat ze bedoelt. De kleur rood, die overal terugkomt. De compositie. Er gebeurt van alles en toch is het volmaakt in balans…..
Maar ook de andere foto’s mogen er zijn. Echt prachtig. Wat een talent heeft hij toch!
Achterin de gelegenheid begint een dansperformance door Risa Takita. Buiten kun je Sushi eten en Sake drinken. Er is een Ikebana demonstratie, die subtiele bloemsierkunst uit het land van de rijzende zon. Iemand maakt trefzekere tekeningen met penseel en inkt. En overal prachtige vrolijke mensen.
Goeie hemel, True. Het is je weer gelukt! Je hebt het weer geflikt! Al die heerlijke mensen heb jij bij elkaar gebracht en weten te motiveren. ‘Sorry Heks, dat ik zo bazig bezig was vorige week’, fluisterde ze me aan het begin van de middag toe.
Tijdens de Kimono instructies moesten we van alles opschrijven, op een bepaalde manier opvouwen en in kleurige doeken inpakken. Op Japanse wijze. Ook moesten we door de straat lopen met kleine pasjes, schouders naar voren, zodat je nek goed uitkomt. Want daar worden ze in deze cultuur wild van…. Het is geen land van boob jobs……
Zie je wat een voorbereiding er vooraf is gegaan aan deze middag? Ongelofelijk. En dit is slechts een tipje van de sluier….
Hulde aan Fred Rohde en zijn prachtige foto’s. En hulde aan True met haar grote talent om mensen te verbinden…… En haar enorme doorzettingsvermogen!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.