Na mijn consult bij de paragnost is me iets gaan opvallen in mijn leven. Heks weet altijd heel goed waar ze heen moet gaan voor advies. Ik ben naar hem toegegaan om helderheid te krijgen over een aantal zaken. En die heb ik ook gekregen. Maar als ik erover probeer te vertellen geven sommige mensen niet thuis. In plaats van te luisteren beginnen ze me met ongevraagde adviezen om de oren te slaan!

Ik ben nu een kleine week verder en het is me al zeker drie keer gebeurd. De eerste keer was slechts een paar uur na het consult! In een gesprek over iets geheel anders! De daaropvolgende dagen heb ik gezorgd niet teveel mensen te spreken, want ik vind dat betweterige getoeter in mijn oor door iemand, die zonder opgaaf van reden op mijn nek is gaan zitten, onaangenaam.

Maar evenzogoed is het me deze week nog een paar keer gebeurd. Door zeer uiteenlopende adviseurs. Maar allemaal ongevraagd. Onzinnige adviezen ook nog, zodat ik mezelf als ik niet uitkijk weer zit te verdedigen….. Hetgeen ik juist NOOIT meer moet doen volgens het zeer goede en van ganser harte gevraagde advies van Peter van der Hurk.

De meeste van deze ongevraagde adviezen voelen aan alsof iemand uit de eerste klas van de middelbare school me de net geleerde grondbeginselen van de franse taal probeert bij te brengen terwijl ik die taal al sinds jaar en dag vloeiend spreek! Maar de persoon in kwestie werpt zich op als expert. Strontvervelend.

Uit beleefdheid zit ik er dan maar naar te luisteren, maar het voelt niet goed. ‘Voelen en vandaaruit handelen, Heks!’ luidt het perfecte advies van Peter van der Hurk, ‘En schijt hebben aan iedereen!’

Mensen, die ongevraagde adviezen lopen rond te strooien zitten soms zelf niet lekker in hun vel. Het kan uit minderwaardigheidsgevoelens zijn, dat ze jou hun visie door de strot duwen. Of juist een gevoel van verhevenheid en belangrijkheid. Waar dan weer vaak die minderwaardige gevoelens onder liggen. Hoe dan ook: Het zal wel. Ik ga er niet meer over nadenken.

Intussen durf ik bijna niet meer over mijn ervaringen te praten uit angst om weer met een manke visie om de oren te worden geslagen. Heks wil zich niet meer verdedigen tegen allerlei onzin:  Bijvoorbeeld tegen iemand die vindt dat Heks maar lesbisch moet worden nadat haar relatie mis is gelopen.

Of tegen een ander die de mening is toegedaan, dat ik nog eerst heel veel aan mezelf moet werken voordat ik weer met mijn genezende handjes aan de slag kan. Of tegen weer een volgende voor het feit, dat ik naar een paragnost ga voor advies en niet de onbegrijpelijke wartaal van die persoon zelf raadpleeg. Of een soort betweterige spirituele les van iemand over een aantal zeer basale vaardigheden op dat gebied, die zo algemeen bekend zijn, dat zelfs lezeressen van de Margriet en Libelle ervan op de hoogte zijn……  Alsof ik daar nog nooit van gehoord heb!

Het gaat maar door. Heks wordt er niet goed van. Het heeft natuurlijk te maken met het feit, dat ik tot nu toe allerlei mensen met dit soort gedrag weg heb laten komen. Ze bedoelen het immers goed…. 😦 Uit respect voor die ander, stomme beleefdheid, bescheidenheid of verbijstering houd ik mijn mond. Maar het lukt niet meer. Er begint iets in mijn maag te brullen zodra een gesprek die kant op gaat. Ik voel me elke keer spinnijdig worden, als ik weer in die waardeloze positie terecht kom.

Ooit ben ik met een vrouw bevriend geweest, bij wie ik dit jaren heb volgehouden. Ze was heel onzeker en had haar leven volstrekt niet op de rit, maar ze stelde zichzelf evenzogoed verbeten boven alles en iedereen. Daar maak je natuurlijk geen vrienden mee. Heks was één van de weinigen die het met het mens volhield. Tot ik met haar op reis ging. Een drama natuurlijk.

Na vier weken betweterig gaatjes prikken in mijn kristallen beschermingsbubbel liep ik leeg als een oud luchtbed. Een rustgevende retraite in een Boeddhistisch klooster werd in één klap tenietgedaan door een rampzalige gezamenlijke terugreis. Vlak voor ik haar voor de deur van haar huis afzette -ik reed hiervoor ruim anderhalf uur om na een reis van 1200 kilometer met die zemelende vrouw  naast me… – zette ze dan eindelijk openlijk vol het mes erin door me eens goed te zeggen hoe ze nu eigenlijk echt over me dacht: Niet al te best! Au! Pijnlijk!

Opeens drong het tot me door dat al haar ongevraagde adviezen niet zo goed bedoeld waren als ik altijd had gedacht!

Pas veel later realiseerde ik me hoezeer ze me had gebruikt al die tijd en dat het niet verwonderlijk was dat ze me precies op dat moment liet vallen: Ze had mij en mijn autootje niet meer nodig, want ze ging verhuizen naar de andere kant van Nederland. Zodoende werd ik na alle bewezen diensten afgedankt als oud vuil!

Iets wat heel vaak gebeurd in ‘vriendschappen’ met betweters…… Let er maar eens op!

Na die reis heb ik die vrouw nooit meer gezien of gesproken, maar het heeft me lang bezig gehouden. Zoiets wil ik nooit meer meemaken. En zoiets ga ik ook nooit meer meemaken!

Heks kan prima voor zichzelf zorgen en anders weet ik wel waar ik de juiste hulp kan vinden. Ik heb dan wel een moeilijk lijf, maar met mijn koppie is niets mis. Dus kom me niet meer aan met ongevraagde adviezen. Ik heb behoefte aan vriendschap en liefde. Respect dus. Een luisterend oor. Niet aan je oordeel.

Maar bedenk ik me opeens, wat zei Peter van der Hurk ook alweer? Je moet mensen gewoon gelijk geven. Oh ja, dat is waar ook!

Dus inderdaad: Ik word gewoon lekker lesbisch, ik ga eens iets lezen over aura’s en chakra’s en ik moet eerst nog maar eens een opleiding helderziendheid van een jaar en paranormaal genezen van pakweg 3.5 jaar gaan volgen voordat ik een eigen praktijk open. Helemaal waar. Einde discussie…..