Jaren geleden was mijn leven ook regelmatig een regelrechte hel. Ik ben tenslotte al heel lang ziek. Om alles een beetje leefbaar te houden probeer ik met name in zulke periodes elke dag drie dingen te ontdekken waar ik blij van word. Het kan van alles zijn. De zon op mijn snoet, een leuk praatje in de trein, een wolk van een baby hier of daar.

‘De Drie Dingen’ komen, naar ik me meen te herinneren, uit de stal van onze opvoedkundig geobsedeerde entertainer uit de jaren negentig: ‘Oprah Winfrey’. Het leven als leerschool: Het maakt niet uit of je er weinig van bakt, als je er maar iets van opsteekt.

Hele volksstammen lazen dezelfde boeken als zij. Hordes mensen volgden haar diëten en belerende kreten. Miljoenen van ons gingen aan ‘De Drie Dingen’, maar ik denk niet dat iemand het zo lang heeft volgehouden als ik.

Er zijn tijden geweest dat ik ‘De Drie Dingen’ naar Fiederelsje SMSte. Om na een halve dag haar drie dingen terug te krijgen, want zulke bezigheden zijn besmettelijk.

Het kan ook goed zijn, dat mijn traditie stamt van voor het Oprah tijdperk. Ik heb altijd een groot vermogen gehad om midden in de shit Godins/Gods prachtige schepping te ervaren. De paardebloem op de koeienvlaai.  Bij wijze van kers op de taart….

‘De Drie Dingen’ kunnen eenvoudig leiden tot “Eén Smaak” (Boeddhistische uitdrukking voor de ervaring van Eenheid).

Deze week haal ik mijn Drie Dingen maar weer eens van stal. Het kost me moeite. Ik kan wel honderd dingen bedenken waar ik verdrietig van word. Maar dat is niet de bedoeling.

Frogs stuurt me woensdagmiddag een berichtje na het lezen van mijn depri-blog. ‘Zal ik donderdag het hondje ophalen? Dan neem ik hem de hele dag mee, heb jij even rust. Kom je ’s avonds Spaghetti Bolognese bij me eten?’

Zo slaap ik donderdagmiddag uren en uren. ’s Avonds laat ik me culinair verwennen door mijn oude vriend. Hij vermaakt me met al zijn gekke verhalen. ‘Kijk eens Heks, wat ik op mijn werk gekregen heb? Gered van de vuilcontainer!’

Hij laat me een prachtige Balafoon zien en een intrigerende driehoekige houten koffer. ‘Daar zit een Marimba in….’ Hij laat me ook nog een hemels tingeltangel-apparaat, waarvan ik de naam vergeten ben, zien. Niet veel later zit mijn kikkervriend op zijn nieuwe instrumenten te spelen. Het klinkt fantastisch.

De Drie Dingen. Het kan van alles zijn. Een glimlach, die oplicht in een somber gelaat. Een dwarse kleuter, die je bij de hand neemt. Een muziekinstrument of een bos bloemen. Een onverwacht mysterieus torentje op een gebouw gewoon in je eigen straat. Een hondje met een balletje. Een dichtende kikker….

‘Kom Frogs, ik maak een paar foto’s van je met je Drie Dingen. Wat een schitterend instrument overigens, die Marimba. Je kan em ook als een soort jas dragen, een muzikaal kledingstuk. Ik zie tal van dramatische mogelijkheden!’

‘Dat is mooi, Heksje, want ik wil binnenkort weer eens een klankconcert met je geven.’

Als we later samen nog even met Ysbrandt over de Hooglandse Kerkgracht wandelen komen we een hondenvriendin van me tegen met haar geweldige schat van een labrador. ‘Ik kom naar jullie volgende klankconcert hoor,’ roept ze ons enthousiast na bij het afscheid.

Wie weet. Een terugval is nooit leuk en het kan best even duren voordat ik weer wat in mijn mars heb. Maar een klankconcertje ergens hier of daar te zijner tijd moet toch wel lukken…..