Stilte voor of na de storm? In het oog van de orkaan is het ook stil. Je kunt ook stil zijn terwijl je toch spreekt. Andersom zie je vaker: Een kakofonie aan onrustige gedachtes zodra je eindelijk eens je mond dicht houdt…..

De laatste tijd heb ik vooral behoefte aan stilte. Niet dat ik dan zelf zo stil ben. Regelmatig heb ik last van mijn tijdelijke Gilles de la Tourette. Ik scheld en scheld. Machteloze woede. De stilte heb ik nodig om die nijd te kunnen omarmen. Omvatten. Mijn kop er omheen te kunnen vouwen. Te laten uitrazen…..

Maar met enige regelmaat is het ook echt stil van binnen. Het inwendige geschreeuw houdt op. Soms pruttel ik nog een paar uur zachtjes na. Om uiteindelijk in een staat van genade te belanden. Waar helemaal niets is. Geen boosheid, maar ook geen vreugde. Alleen het gevoel er te zijn. En dat dat goed is, ondanks wat dan ook.

Gisterenavond zie ik een dame op televisie. Mirjam van der Vegt. Ze geeft ons een nachtzoen, althans, dat is het format van het programma. Deze zachte vrouw vertelt ons over stilte. Wat het voor haar betekent: De drie treden naar stilte vanuit de Benedictijnse kloostertraditie. Ze werkt ook met mensen aan stil worden:

Een persoonlijk stiltetraject in fases:
De eerste trede – herademen: VERKENNEN
De tweede trede – struikeling: VERDIEPEN & VERBINDEN
De derde trede – innerlijke vrede: VERBINDEN & VERANKEREN

Gisteren tijdens de koorrepetitie moeten we steeds wachten tot de andere stemmen hun partij hebben ingestudeerd. Snel zoek ik Plumvillage op op mijn Iphone. Er is weer een 21 dagen retraite in juni! Oh, wat wil ik er graag heen. Natuurlijk zal Thay ons niet meer toespreken. Dat gaan de Dharma teachers doen.

Ik ging in feite altijd alleen maar voor mijn leraar. Wat al zijn leerlingen beweren interesseerde me nooit een biet. Sommigen van hen verdacht ik van een levensgroot ego. En ik denk dat ik daar gelijk in heb. Niemand kan in zijn buurt komen……

Toch voel ik zo’n sterk verlangen om te gaan. Om me onder te dompelen in de stilte. Om al mijn oude vrienden en vriendinnen te zien. Van over de gehele wereld. Om me verbonden te voelen met de Sangha. Zelfs om me dood te ergeren aan allerlei mafketels, die je daar ook in grote getale tegenkomt. Zoals in elk spiritueel centrum waar ook ter wereld. De zoekenden en verdwaalden. De shoppers en grasshoppers. En een incidentele heks.

‘Heks ik ergerde me de eerste keren dat ik hier was ook altijd groen en geel aan dat schijnheilige gedoe van sommige lieden,’ mijn Canadese vriendinnetje heeft daar na haar derde retraite  geen last meer van, ‘Ik ben me gewoon gaan realiseren dat zij ook maar simpelweg aan het oefenen zijn. Net als ik.’

Stil worden, ik ben ermee bezig. Volgens mij bevind ik me in de fase van het struikelen. Het gevecht. Het op mijn plaat gaan. En weer opstaan.

Ik ken het gevoel bemind te worden. Ik heb het goddelijke vaak mogen ervaren. Het is niet iets fantastisch met tromgeroffel en trompetgeschal. In die zin valt het een beetje tegen. Geen bijbelse engelenkoren komen eraan te pas. Het is als liggen in het gras. Elk sprietje voelen. En ook de bomen en de wolken. Alles lijkt ook licht te geven. Verlichting is eigenlijk heel gewoon. In Plumvillage is een non verlicht geraakt terwijl ze op het toilet zat…….,

Heks heeft een alternatief kerstdiner bij Zwaan. Niet met kerst, met volstrekt onbekende mensen en ook het eten is anders dan anders….. Frivole gesprekken over ernstige onderwerpen. Luchthartig delen over zaken van het hart…..

KERSTTAFEL1

De dag voor kerst ga ik met Frogs naar Amsterdam. Een vriendinnetje van ons organiseert een alternatief kerstdiner met eveneens alternatieve vrienden. We kennen geen van de andere gasten, dus de avond belooft een grote verrassing te worden.

KERSTTAFEL2

Heks heeft zich extra mooi uitgedost. Als mijn vriendin Zwaan echter haar voordeur opent valt mijn outfit in het niet: Ze ziet eruit als een faunachtig engeltje. Helemaal in het wit. Compleet met vleugels en zilveren haren…… Vrolijk fladdert ze voor me uit naar binnen. Daar zitten al een paar mensen te wachten op de dingen die komen gaan.

KERSTTAFEL04

De keukentafel van Heks

Iedereen heeft iets klaargemaakt. Zodoende is er ongelofelijk veel eten. We scharen ons om de grote tafel en slaan ons gang na gang door de berg verrukkelijk voedsel heen. Zwaan heeft een soort bouwpakket voor Vietnamse loempia’s klaargezet. Helemaal volgens het principe van Raw Food.

KERSTTAFEL09

staat nogal vol

De avond staat sowieso bol van verantwoord eten en dito gesprekken. Behalve ons toetje dan: Een door Frogs gerealiseerde werkelijk enorme portie ijs met bosvruchten en slagroom, waar Heks dan weer de fik in heeft gestoken…… Dit toch al ongezonde lekkers wordt ook nog eens uitbundig geflambeerd!

KERSTTAFEL05

met kerststalletjes

Het gezelschap heeft zijn sporen verdiend in het alternatieve circuit. Ik hoor allemaal grappige verhalen. We maken elkaar aan het lachen. Bijna iedereen blijkt bij Dr. Bla te zijn geweest, inclusief Heks. Ik vond het direct al helemaal niets, wat een zelfingenomen toestand, maar nu hoor ik toch echt vreemde dingen.

KERSTTAFEL06

De man ziet zichzelf als een soort god. ‘Hoger dan God zelfs’, aldus één van de aanwezigen. Hoe kun je nu boven God uitstijgen? Zij heeft ons toch geschapen naar haar beeld? Het goddelijke omvat toch alles? Het is toch de Alpha en de Omega? Het scheppend principe, waar wij uit voortkomen? Het woord in den beginne…..

Hoewel: In den beginne zweefde de Geest Gods over de wateren, dus die waren er al.

KERSTTAFEL07

Heks vertelt over Alex Orbito, haar kleine leraar van de Filipijnen. ‘Hij opereert met zijn handen,’ Ik doe het voor. Mijn tafelgenoten kijken er niet eens al teveel van op. Natuurlijk krijg ik het kippenlevertjesverhaal te horen, hoe zulke genezers de boel flessen met een kilo van dat goedje in hun jaszak.

Ach, op de Filipijnen is deze vorm van genezen heel gewoon. En er zitten absoluut charlatans tussen. Ik heb ter plekke wel eens een hele foute kwibus meegemaakt. Met zijn handen opererend klopte hij voornamelijk geld uit de zak van weerloze lieden en goedgelovige sukkels. Zoals Heks…..

Heks weet wat haar geliefde leermeester betreft wel beter. Deze man is zo bescheiden. ‘Love yourself and love God,’ is zijn eenvoudige boodschap. De bedragen, die hij rekent staan niet in verhouding tot de exorbitante bedragen, die Dr.Sha rekent. Helaas komt hij niet meer naar Nederland. Als je hem wilt ontmoeten moet je naar Brussel. Of de Filipijnen….

Het gezelschap van vanavond besluit om een keertje met Heks mee naar Brussel te gaan om dit fenomeen mee te maken. Een soort spiritueel ontdekkingsreisje. Bij het afscheid wordt me op het hart gedrukt om één en ander te regelen.

Toen Heks ooit op zoek was naar Alex bleek hij net in Nederland te zijn geweest. Ik miste em op een haar na. Drie weken later zat ik op de Filipijnen. Niet uit nieuwsgierigheid, maar omdat iets akeligs mankeerde. Voor die kwaal heeft hij uiteindelijk niets kunnen betekenen, ik moest gewoon regulier onder het mes, maar mijn liefhebbende hart is van zijn behandelingen wel geweldig opgeknapt!

KERSTTAFEL02

hertjes en

‘Wat leuk, lieve Zwaan, zo’n avond met wildvreemde mensen. Ik heb het prima naar mijn zin gehad!’ Een paar dagen later kletsen we na over de telefoon. ‘Ik vond het ook zo leuk, Heks, ik ga dat eens vaker doen!’

KERSTTAFEL11

engelen……

KERSTTAFEL12