Tagarchief: honderd jaar geleden

‘Broken circle breakdown’ is een prachtige film, maar blij word je er niet van. ‘Ga er vooral niet naar kijken,’ raadt Heks haar vriendin met klem af om voor de herhaling te gaan. Blij dat ik er wel naar gekeken heb. Het is een juweeltje!

Posted on by

Zaterdagnacht zie ik een prachtige film op televisie, ‘The broken circle breakdown’ van de regisseur Felix van Groeningen uit 2012. Als een mokerslag komt het verhaal bij me binnen. Nog ruim anderhalve dag ben ik er beroerd van. Wauw. Als je dat teweeg brengt bij je medemensen, dan kan je er wat van: Regisseren….. En acteren………

Ook de montage is subliem. Al raak ik soms de kluts kwijt naarmate de avond vordert. Maar dat ligt aan mezelf, ik ben bekaf.

‘Het mooie aan de film vind ik juist, dat je niet het gevoel hebt dat je wordt gemanipuleerd. Ik haat tearjerkers zoals ooit ‘Terms of endearment‘ bijvoorbeeld. Ja, ik weet het, dat is honderd jaar geleden. Ik zag die film in mijn studententijd met leden van een theatergezelschap waar ik in speelde. Iedereen vond het prachtig, maar ik kwam er kwaad uit……’

Ik zit bij vrienden te eten. Gentse kippewaterzooi. Erg lekker. Als kind heb ik het ook ooit gegeten, maar daar heb ik geen beste herinnering aan. De naam klonk vies. Het smaakte smerig. Toch moest ik het naar binnen stouwen. Met lange tanden sloeg ik me erdoorheen. ’s Nachts kotste ik alles weer uit: Ik bleek een buikgriepje onder de leden te hebben…….. Gelukkig krijgt de waterzooi een nieuwe kans! Het is het absoluut waard.

Alles krijgt een tweede kans.  Altijd.

‘Ja, die film is waanzinnig populair in België,’ mijn Vlaamse vriendin heeft er al veel over gehoord. ‘Ik raad hem niet aan, tenzij je net als ik je een dag flink ellendig wilt voelen,’ grijns ik ondeugend. We lijden beiden aan een overdosis spiegelcellen in onze hersenpan. Dit soort films zijn een ware beproeving voor ons zenuwstelsel…….

Waarom ben ik zo geraakt door de film? De dingen die de personages overkomen staan mijlenver van me af. Ik heb geen man, kind of bluegrassband. En ik raak al die dingen ook niet kwijt.

Je kind verliezen, het ergste wat er is. Natuurlijk. Ik kan er helemaal niet tegen als kinderen lijden. Ook.

Heks huilt waarschijnlijk om haar eigen verliezen. Niet een man of kind. Niet mezelf. Maar ik heb wel een paar zeer gevoelige verliezen geleden en ook ik loop tegen een muur aan in een poging mezelf weer vlot te trekken. Ook ik heb moeten knokken tegen het gevoel dat het niet meer hoeft….. Dat je er geen zin meer in hebt.

Ik moet mezelf als het ware opnieuw uitvinden. En ik vind mezelf niet leuk in mijn nieuwe gedaante. Misschien gaat dat nog komen, maar ik kan slecht wennen aan het negeren van mijn spiegelcellen.

Wat me ook bijblijft van de film is die prachtige liefdesrelatie. Wat een mooie mensen bij elkaar. Wat is het toch heerlijk als een man en een vrouw van elkaar gaan houden. ‘Zo wil ik ook nog eens verliefd worden,’ zeg ik bij mezelf. En wie weet. Als het me lukt om over narcisten en psychopaten heen te stappen, leugenaars en opportunisten te doorzien, mijn eigen angsten te laten voor wat ze zijn…….

Dan komt er misschien nog wel een keer een vrijgezellige meneer.

 

 

 

 

 

 

Wakker worden van een droom: Heldere dromen zijn geen bedrog. Toch? Heks droomt een tegenvraag. Nu het antwoord nog…….

Posted on by

Afgelopen week word ik wakker van een droom. Dat is over het algemeen een teken dat die droom me iets te vertellen heeft. Maar wat droomde ik dan? Slaapdronken prent ik mezelf de beelden in. Ik creëer een paar triggers op cruciale plekken, zodat ik me morgenochtend de droom min of meer kan herinneren. 

Er word aan de deur gebeld. Als ik open doe staan er een aantal mij onbekende mensen met kinderen op de stoep. Ze zijn verre ‘familie’ van me, zo beweren ze. En ze hebben het moeilijk. Direct beginnen ze daarover te vertellen. ‘Waarom komen jullie uitgerekend naar mij toe?’ vraagt Heks gis. Ze krijgt geen antwoord. De mij vreemde familieleden ratelen door over hun ellende.

‘Waarom komen jullie uitgerekend naar mij toe? Hoe komen jullie op dat idee?’ Ik vraag het gewoon nog maar eens. En opnieuw krijg ik geen antwoord. Hardnekkig blijven ze spuien en spuien. Een beerput gaat open. De drek loopt uit hun bek langs hun nek. Wat gek.

Opnieuw vraag ik waarom ze nu uitgerekend hierheen zijn gekomen? Ik blijf het vragen. Ik luister niet naar hun gezeik. Ik wil nu wel eens weten waarom er altijd mensen met ellende op mijn stoep staan. Onbekenden. Of vage kennissen. Of verre familieleden waar ik nog nooit van gehoord heb.

Dan schiet ik wakker. Wat een gekke droom. Raar hoor. En wat reageerde ikzelf vreemd. Normaal gesproken zit iemand allang bij me binnen als ie een zielig gezichtje trekt. Ik reageer heel anders dan ik van mezelf gewend ben in de droom. Of misschien is er echt iets aan het veranderen in Heks. Misschien krijg ik eindelijk grip op iets wat me al jaren nekt…..

‘Jij zit altijd maar naar Jan en Alleman’s ellende te luisteren Heks,’ zei mijn ex van honderd jaar geleden Blonde Buurman onlangs tegen me. ‘Ik herinner me nog goed hoe je destijds in de kroeg werkte en geduldig alle vreselijke verhalen van allerlei dronken idioten stond aan te horen. Ik ken je niet anders!’

Goh, deed ik dat toen ook al? Ja. Ik deed het al als kind. Ook toen sprong ik in de bres voor kids die gepest werden. Ik wierp me op als hun beschermster. Ik luisterde geduldig naar hopeloze verhalen over verschrikkelijke thuissituaties. Maar over mijn eigen situatie repte ik met geen woord…..

De paragnost Peter van der Hurk wees me ook al op die eigenschap. Volgens hem moet ik er maar geld voor gaan vragen. ‘Zet een tafeltje neer met een naambordje erop. En laat mensen betalen voor je een consult. Jij kunt bovendien ook nog eens genezen met je handen. Gewoon een praktijk openen, dan ben je zo uit de sores….!’

Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Je kunt moeilijk opeens uit het blinde niks een rekening presenteren als je weer eens eindeloos naar een droevig verhaal hebt zitten luisteren. Of iemand mateloos hebt zitten bevestigen. Het zou me een deining geven!

Voorlopig neem ik een uitgebreide luistervakantie. De komende tijd ben ik niet bereikbaar in dat opzicht. Ik ben als het ware eventjes in gesprek. Met mezelf wel te verstaan. Dus ik neem andermans problemen niet meer aan. Dat is wat de droom me vertelt.

Er is iets wezenlijks aan het verschuiven vanbinnen. Een op zich goede eigenschap is tegen me gaan werken. Niet best natuurlijk. Dat moet toch anders kunnen! Daar word nu aan gewerkt……

Ga je dan nooit meer naar iemand luisteren? Word je vanaf nu Oostindisch doof Heks? Sta je bij het minste of geringste aandacht vragende rotverhaal stampvoetend met je vingers in je oren omdat je niet wilt horen?

Wie weet. Ik denk niet dat het zo’n vaart zal lopen, waarschijnlijk is het tijdelijk, maar zeg nooit nooit.