Vandaag zie ik mijn liefje weer, na een maand gescheiden zijn……Hoera, maar ook spannend. Hoe zal het zijn om elkaar weer in de armen te sluiten? Hij heeft een baard, superhip. Is ‘ie met baard ook zo knap. Of verandert het hem een zwerver?
Nou, ik zal het zo weten, want ik ben bij Sloterdijk intussen, dus het schiet lekker op.

Mijn leven heeft een hele andere wending genomen. Vanuit het niets zit ik plotseling tot aan mijn oren in problematiek, waarvan ik dacht het twintig jaar geleden al achter me te hebben gelaten. Niet dus. De monsters zijn nog springlevend. Ik moet alle zeilen bijzetten om niet te worden verzwolgen. Niets gaat zoals ik wil of wens. Ik heb met deze rauwe werkelijkheid te maken. Het is niet anders.

Gelukkig ben ik beter uitgerust om dit allemaal het hoofd te bieden. Ik sta stevig in mijn schoenen. Laat me niet gek maken.  En nu is het tijd voor leuke dingen. Eerst lekker uit eten met mijn geliefde.

Vanavond ga ik ook met Fiederelsje naar ‘Het Muziektheater’. Er is sprake van een fusie tussen ‘De Nederlandse Opera’ en ‘Het Nationale Ballet’ en dat wordt vanavond gevierd. Met een hapje en een drankje en een kleine voorstelling vooraf.

Later in de avond reis ik terug met Cowboy en Fiederelsje. De dames zijn wat giebelig na een uiterst oubollig balletfragment uit ‘Het zwanenmeer’. Meisjes in witte tutuutjes. Mannen in strakke maillots. Vooral het bilnaad accentuerende, niets aan de verbeelding overlatende grijze exemplaar van de ruim geschapen prima ballerinus heeft onze aandacht getrokken. Goeie hemel. Deze vorm van dans is echt voor meisjes in de pubertijd. Paardrijden of ballet, kiezen of delen. Geslachtsdelen…….

“Goh’, zegt Fiederelsje, ‘Had jij niet ooit een Scandinavische vriend in een maillot?’ ‘Nee, bij woonde daar, maar kwam uit  Australië. Hij droeg inderdaad een groene maillot met puntschoenen. Een soort faun. Maar hij was wel professor in de metafysica…..’  ‘Hij had prima mee kunnen dansen vanavond!’ We krijgen de slappe lach.

Mijn bebaarde lief pakt zijn laptop. Hij distantieert zich van deze pubers op leeftijd. ‘Straks moet ik ook nog aan de maillot’,  zie je hem denken, ‘Nou, mij niet gezien, ik peins er niet over’.

‘Het Muziektheater’ heet nu ‘Nationale Opera en Ballet’. Een oerlelijk logo ( het is alsof iemand met een enorme hamer een klap op het woord nationale heeft gegeven….) dient als pleister op de wonde van deze bezuinigingsmaatregel. Wij hebben ons prima vermaakt in elk geval. Gelukkig werd er ook prachtig gezongen en gemusiceerd. Een heerlijke avond.