De afgelopen dagen lig ik snotterend voor Pampus. Harder blaffend dan Ysbrandt en tevens zo moe als een hond. Toch weet ik mezelf donderdagmiddag uit mijn as te doen herrijzen. Beproefde hulpmiddelen maken dat ik net fit genoeg ben om een avondje te gaan lachen.

Onstuimige valwinden waaien me rond de Pieterskerk richting de pop-up plek ‘Old School’ waar de lachworkshop wordt gegeven. Ik zet mijn fiets vast aan een bankje en ga naar binnen. Daar tref ik Steenvrouw tussen een grote club wildvreemde dames! Wat leuk! Ik had haar ingeseind en ze is gekomen.

Met mijn daze snotterkopje probeer ik drie dingen tegelijk te doen. Daardoor heb ik niet in de gaten dat iemand een stoel probeert te zetten pal naast waar ik sta. Verstrooid pak ik de stoel aan en iedereen ligt dubbel. Ik blijk de zetel van iemand in te pikken, die er zelf op wil gaan zitten……

Algehele hilariteit. Ja, Heks is een echte bitch! De toon is gezet, het lachen is gestart nog voordat we met de officiële sessie begonnen zijn…

Niet veel later begeven we ons naar de trainingsruimte. Het is een geinig gebouw, deze oude school. ‘Ga maar in een cirkel staan,’ zegt de juf, een kleine pittige dame met een smiley op haar shirt. Eerst doen we wat oefeningen met rondlopen en contact maken.

Dan begint het echte werk: de kerstmanlach. ‘Hohohohoho,’ lopen we dikbuikig te bulderen. Na enige tijd klinkt het behoorlijk authentiek! We schateren het af en toe uit om elkaars verrichtingen.

Er is ook een oefening waarbij we elkaar de linkerhand geven terwijl we tevens ons rechteroog afsluiten met onze rechterhand. Dan gaan we keihard huilen en jammeren met elkaar. Vervolgens geven we elkaar de rechterhand en sluiten ons linkeroog af met onze linkerhand. Nu is het de bedoeling om uitbundig te lachen! En dat kost geen enkele moeite….

In deze oefening is duidelijk te zien, dat de lachsessies hun oorsprong vinden in de yogawereld. Onze juf vertelt over een yogi, die ooit met zijn leerlingen ontdekte hoe heilzaam het is om een potje te lachen/gieren/brullen! Ook binnen het Boeddhisme zijn er echte lachtradities…..

Alhoewel er ook mensen zijn, die claimen dat het in hier in het westen is ontstaan. Mij maakt het niet uit. Lachen hoef je niet te leren. Iedereen kan het. Het is 1 van de eerste effectieve communicatieve vaardigheden  die we toepassen. Thich Nath Hanh vertelde ooit in dit kader hoe we als baby al snel in de gaten hebben dat lachen positieve aandacht oplevert. Hetgeen van levensbelang is voor zo’n kwetsbaar wezentje…..

Het is in die zin een essentiële overlevingsstrategie.

We hoeven het dan niet te leren, een beetje oefenen kan geen kwaad. Vanavond worden onze lachspieren goed getraind! Halverwege de sessie staan de dames hun kaken te masseren. ‘Goeie hemel, dat voel je wel!’ hoor ik iemand verbaasd mompelen. Intussen krijgen we opdracht na opdracht. Af en toe is er een kleine pauze om eventjes op adem te komen…..

Tegen het eind van de avond is iedereen helemaal los en luidruchtig. Er hangt een wolk van plezier in de ruimte. Alle dames hebben rode konen van pret. De sfeer is warm en intiem. Heerlijk!

We bedanken onze vrolijke lerares Sylvia Kraan: Ze heeft ons een geweldige avond bezorgd. Haar voorspellende woorden

‘Tijdens een lachworkshop proberen we door middel van ontspannings- en lachoefeningen controle en denken los te laten, het kind in onszelf toe te laten, een speelse houding aan te nemen en plezier en vreugde te beleven met sociale contacten.’

heeft ze volledig waargemaakt!