Trollen, elfen, heksen en draken: Heks gaat naar Castlefest beter bekend als Kesselfest. Een fantasy festival rondom kasteel Keukenhof. ‘Helemaal wat voor jou Heks, je zult je er thuisvoelen!’ Ik dos me flink uit, maar val totaal niet op tussen het extreme verkleedgeweld in de tuinen rondom het kasteel. Vervelen zul je je hier niet! We kijken onze ogen uit!

Posted on 13 augustus 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

Een week geleden zit ik met Trui aan de telefoon. ‘Laten we wat leuks gaan doen, er eens lekker op uit gaan!’ roepen we tegen elkaar. Allerlei plannetjes passeren de revue. We zijn net aangeland bij de Parade als mijn mobiel gaat. Ik neem em natuurlijk niet op. Maar als hij direct daarop nog eens rinkelt geef ik toch maar gehoor. Het is Hopla.

©TOVERHEKS.COM

‘Heks, ik ben ziek. Maar ik heb een paar kaarten voor Kesselfest. Hartstikke leuk. En nu dacht ik aan jou, jij vindt dat vast fantastisch. Heb je zin? Het is morgen al!’

Ik heb de telefoon op speaker gezet, zodat Trui mee kan luisteren. Helaas, we kunnen niet. Ik moet naar de fysio en mijn vriendin gaat haar dochter midden in de nacht naar Schiphol brengen. Maar als ik opper dat we wel in de middag zouden kunnen zijn de plannen snel gemaakt. We gaan naar een fantasy festival!

Die avond verzamel ik wat informatie over wat ons te wachten staat op internet. Het is een wild gebeuren zie ik. Iedereen gaat er verkleed heen. Laat ik vooral ook iets geks aantrekken!

De volgende dag haal ik de kaartjes op. ‘Oh, zo jammer dat we niet kunnen gaan, ik verheug me er altijd zo op!’ Hopla staat bleekjes in de deuropening. ‘Heel veel plezier!’ ‘Dank je, lieve schat. En jij: Heel veel beterschap!’

©TOVERHEKS.COM

Om twee uur staat Trui voor mijn neus. In haar gewone kloffie. Snel plant ik een hoedje op haar hoofd. Oh, wat staat dat geinig! Zelf heb ik intussen mijn rare glinsterende zeemeerminnenjurk al aan. Op mijn hoofd staat een soort vliegende schotel. Even flink met de kwast over de kaken en klaar is Kees.

©TOVERHEKS.COM

Het leukste van ons uitje is dat VikThor mee kan. ‘Hondjes welkom, mits aangelijnd,’ staat er op de festivalsite. Ik stop wat pensstaven en een fles water in mijn tas. En allemaal lekkere dingetjes voor onszelf. Mijn maatje brengt olijven, garnalen en ansjovisjes in. Op de valreep loop ik nog terug voor een flesje ijskoude witte wijn……

©TOVERHEKS.COM

En hop, we zijn op weg. Met mijn kanariepiet. Bij de Keukenhof zet ik mijn auto ergens op het immense parkeerterrein. Overal zien we vreemd uitgedoste mensen lopen richting het park. We sluiten ons aan en kijken onze ogen uit. En we zijn nog niet eens binnen!

©TOVERHEKS.COM, VikThor is ook verkleed en hij heeft een stropdas om!

‘Mijn man en kinderen zaten me wel te pesten met het feit dat ik hierheen ga….’ maakt Trui me aan het lachen. Ik had mezelf hier ook niet zo snel gespot. Ik heb nooit iets gehad met door medemensen bedachte fantasiewerelden. Ik kon bijvoorbeeld nooit door de boeken van Tolkien komen, ik leefde in mijn eigen sprookjeswereld. En dat was meer dan genoeg!

©TOVERHEKS.COM

Eenmaal binnen maken we een grote ronde over het terrein. Goeie hemel, wat hebben mensen er een werk van gemaakt om zich bizar uit te dossen! We zijgen neer aan een picknicktafel en gapen sprakeloos om ons heen.

Heks ziet een man lopen met een dood dier op zijn schouders. Je zou denken dat hij em ergens naar toe brengt, maar het blijkt een deel van zijn outfit te zijn, dat karkas. Ik zie hem telkens weer ergens opduiken met dat kreng in zijn nek!

Ook loopt er een vrouw met een nepschaap op een kinderwagen. En een meisje met een kat als rugzak. Op die tas zit ook nog een kooitje met daarin een halve gare muis. Ik geef maar een paar voorbeelden.

Dames in prachtige droomjurken. Heel veel trolachtige wezens, mensen met puntoren, een beul met masker en levensgrote bijl, in gezelschap van zijn bloedende slachtoffer……..

©TOVERHEKS.COM

Gezinnen met kinderen, allemaal verkleed. Ik kan nog wel uren doorgaan. Maar dat doe ik niet, ik laat wel een paar foto’s zien. De meeste gemaakt toen we op weg naar huis bij de uitgang eventjes zaten uit te puffen met een kopje thee. Hele grappige foto’s ontdek ik achteraf. Vermoeide verkleedde mensen met tassen vol aankopen gedaan op de uitgebreide fantasymarkt. Voldaan. Uitgevloerd. Op weg naar huis.

©TOVERHEKS.COM

Heks kwam ook nog in de verleiding om een enorme hoge vilten heksenpuntmuts te kopen. Maar bij nader inzien heb ik besloten er zelf eentje te gaan maken van de zakken ruwe wol, die ik laatst in mijn berging heb gevonden. ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ denk ik overmoedig.

Het weer is heerlijk, ondanks de dubieuze voorspellingen. In de loop van de middag stallen we onze picknick uit op het meegebrachte kleed. Om ons heen spelen kinderen in ridderpakjes met hun vader. VikThor zit alles vol aandacht gade te slaan.

©TOVERHEKS.COM

Maar nu we lui bij de uitgang zitten te lanterfanten slaat het weer plotseling om. Als we het terrein aflopen duikt een dreigende donkere lucht op vanachter de bomen. Aan de andere kant is de hemel nog knalblauw. ‘Daarom is iedereen op weg naar huis, ik vond het al zo gek. Hebben zeker op buienradar gekeken….’

©TOVERHEKS.COM

Vlak voor we bij de auto zijn barst het noodweer los. In een paar stappen zijn we doorweekt. Goddank hebben een we allebei een piepklein parapluutje boven ons voor boven onze hoofden. VikThor is natuurlijk echt kletsnat. Door een gordijn van water ploeteren we naar de uitgang. We hadden ons de moeite van een uitrijdkaart kunnen besparen: Ongezien verlaten we het terrein….

©TOVERHEKS.COM

‘Hoe vond je het?’ vragen Hopla en haar man me later. Fantastisch. Ik heb een heerlijke middag gehad. En mijn ogen uitgekeken. De muziek was ook heel apart. En het is echt een festival voor iedereen. Groot, klein, jong, oud, dik, dun, rijk, arm, bloedmooi, aartslelijk, wit, zwart, groen en geel…… Iedereen is even welkom en aanwezig.

©TOVERHEKS.COM

Ik hoorde ook allerlei vreemde talen om me heen, tot elfentaal aan toe! Het is best een internationaal gebeuren. En tevens een heel apart wereldje, die fantasy-wereld. Maar vooral: Superrelaxed.

Was het in het echte leven maar zo gesteld. Gebruikten al die zogenaamd normale mensen maar eens wat meer hun fantasie. Trok de mensheid maar eens vaker een raar pakje aan…….

‘Misschien ga ik volgend jaar wel een paar dagen kamperen daar,’ grap ik tegen Hopla’s man als hij me uitlaat. Wie weet. Ik mag mijn hondje meenemen: Dat is toch wel heel bijzonder!

‘Ik heb hele leuke foto’s van Kesselfest,’ beweer ik een week later tegen Trui als ik bij haar zit te eten. ‘Hihihi, Kesselfest, zo noemen mensen het echt,’ giebelt mijn vriendin opgewekt. En het is zo. In de volksmond staat dit festival ‘Castlefest‘ rondom kasteel Keukenhof zo bekend.

©TOVERHEKS.COM

Heks viert ‘drie oktober’ samen met vrienden. Het weer laat aanvankelijk te wensen over. Toch vermaken we ons prima: De stad is van ons!

Posted on 5 oktober 2016 by lagriffeheks

Zondag regent het pijpenstelen. Tijdens mijn wandeling met VikThor begint het te hozen. Met bakken komt naar beneden. Mijn kleine hondje houdt moedig stand, maar als ik even later zijn vervoersmandje open maak klimt hij er vliegensvlug in: Ha! We gaan weer naar huis!

Een uurtje later fiets ik richting kroeg. Ik ga met vrienden naar een grappig Belgisch bandje kijken. Onderweg ploeter ik weer door een regengordijn. Het houdt maar niet op.

Bij ‘Café De Bonte Koe’ tref ik mijn dierbaren. De met plastic zeilen overkapte steeg is afgeladen vol ondanks het weer. Een aanzienlijk deel van dit gezelschap bestaat uit het vijfentwintig koppen tellende blaasorkest! En wat voor’n orkest! Ze zien er fantastisch uit.

Een paar uur genieten we van dit zotte gezelschap, waar ik achteraf nergens de naam van kan vinden. Zelfs niet in het overzicht van alle dit weekend optredende bands online! Worden onze zuiderburen nu gewoon gediscrimineerd? Oud zeer? Komt de val van Antwerpen weer boven tijden de viering van 3 oktober?

Na de zoveelste toegift en een polonaise door de steeg haasten we ons naar Huize Heks. Tot op het bot verkleumd. Snel knal ik een grote bak hutspot met klapstuk de oven in. Dan trekken we een mega fles wijn open en storten ons op soep en stokbrood.

Wat een gezellige dag, ondanks het prutweer.

’s Avonds blijf ik lekker binnen. Overal om me heen hoor ik bandjes spelen, maar het is niet zo heftig en hard als op zaterdagavond. Ik val redelijk op tijd in slaap. Om half zeven verzamelt de fanfare alweer onder mijn raam. ‘Toet’ schettert de sousafoon opgewekt de buurt wakker. Gelukkig blijft het daarbij. Muisstil marcheren ze de straat uit…..

Even later loop ik alweer buiten met VikThor. Na zijn poepje en plasje haast ik me naar huis terug. Snel duik ik weer mijn bed in: Ik draai me nog een keertje lekker om!

’s Middags ga ik met Frogs en het hondje naar ‘Het Leidse Hout’. Mijn kleine mormel moet nodig wat energie kwijt! We laten hem lekker lopen en rennen. Daarna stop ik hem in zijn bench. Nu zijn wij aan de beurt. Samen met mijn kikkervriend loop ik de stad in. Ik heb me voor de gelegenheid fantastisch uitgedost. De Godin zelf danst in mijn gedaante. Het blijft niet onopgemerkt.

Van ‘U hebt het geluk om naast een schitterende vrouw te lopen,’ (een man tegen Frogs), tot ‘U ziet er werkelijk prachtig uit, maar zo loopt u ook’, (een vrouw tegen Heks), tot een dame van een kledingwinkel in Delft, die me aanspreekt op mijn fabeltastische kledingstijl en vervolgens met complimenten overlaadt……

Het gaat maar door!

Zo wordt mijn ego grondig is opgepept. Ook wel eens lekker.

We kijken bij een geweldig bandje, ‘The Amazing Stroopwafels’, maar het is zo verschrikkelijk druk, dat we uiteindelijk het gedrang ontvluchten. We schooieren een beetje door de stad en storten ons aan het begin van de avond op mijn onvolprezen hutspot.

‘S Avonds dansen we salsa bij de kroeg op de hoek. Ik heb intussen genoeg bier op om nauwelijks meer last te hebben van mijn knie. ‘Laten we nog eventjes over de kermis gaan,’ roep ik overmoedig.

Heks in de bocht

We schuimen over het enorme terrein op zoek naar een leuke attractie. Helaas vindt Frogs alles wat binnenstebuiten draait en op zijn kop gaat eng. Je krijgt hem er met geen stok in: Hij wordt al misselijk bij het idee. We gaan dus maar het spookhuis in. Ook eng, griezelig zelfs, maar je wordt er in elk geval niet misselijk van.

Heks houdt wel van een beetje gedraai en gekolk. Daarom laat ik me in mijn eentje nog maar even op mijn kop zetten……

Dan ontdekken we de kamelenrace: Geweldig! Een ongelofelijk melig spelletje, waar hele hordes vrienden met een bakkie op hun laatste geld aan spenderen. Ook wij wagen ons aan een paar races.

Kamelenrace

Natuurlijk krijgen we honger, dat hoort erbij op zulke dagen. Heks kan uiteraard het meeste junkfood niet eten, maar een kwalitatief goeie hamburger kan geen kwaad lijkt me. Behalve voor de koe dan. Heerlijk. Ik eet die dingen echt nooit.

Frogs smikkelt een enorm bord poffertjes weg. Met ananas en slagroom. Zo zitten we op de valreep lekker ons buikje te smeren alvorens naar huis te gaan. Het is weer mooi geweest: Leidens Ontzet hebben we grondig gevierd. Van die Spanjaarden hebben we voorlopig geen last meer.

Behalve dan van Sinterklaas natuurlijk. De hopeloze discussies rond zijn domme zwartgeschminkte hulpje laaien links en rechts alweer op. Wat is er nodig om ons daarvan te bevrijden? Het inzetten van windmolens lijkt me zinloos, Piet lijkt daar eerder al een klap van te hebben gehad……

EENHEID, EENHOORN, CHRISTUSBEWUSTZIJN EN ONEERBARE VOORSTELLEN…… Verlicht leven in notendop.

Posted on 23 september 2013 by lagriffeheks

Het is me wel bekend, dat na een paar dagen werken voor Alex Orbito, je een heel speciaal veld om je heen hebt. Wellicht lichtgevend…..Jaren geleden stapte ik hier om de hoek uit de auto na zo’n weekend. Een dronken droppie liep voorbij. Hij zag Heks. Bleef als aan de grond genageld staan.

‘Oh, schoonheid!’, bracht hij uit. En probeerde me te omhelzen. Ik deed een stap in zijn richting, om hem heen. Een golf leek uit me te komen. Ruggelings tuimelde hij achterover. Nog net kon ik voorkomen dat hij over een listig muurtje viel. Zo op de stoep bij goede burenvrienden….

Vanmorgen wandelt Heks door een park met Ysbrandt. Ik ben onderweg naar zangles. Hobbezakkleren en een duf hoofd. Geen spoor make-up. Er zit een junk op een bankje, ik ken hem wel. Een zombie. Meestal sist hij een beetje om zich heen, vooral korrelig naar honden. Nu splijt zijn gezicht open in een lach. ‘Goedemorgen mevrouw’, glimt hij me toe. Heks zendt hem een hele lieve glimlach terug….

Een stukje verderop wenkt een heel oud mannetje. Hij zit te chillen op een bankje, zijn rollator staat werkeloos in het gras. Enthousiast klopt hij op een plekje naast zich. ‘Kom even lekker bij me zitten!’ Ik leg hem uit, dat ik onderweg ben naar zangles. Ga toch even bij hem zitten.

‘Fijn’, glundert hij. ‘Wat heb je een vreselijk knap koppie, mag ik dat zeggen?’ Trouwhartig kijkt hij me aan met zijn kale vogelhoofd. “Ik zou wel lekker met je willen zoenen’, diepe zucht, ‘maar ja, dat kan hier natuurlijk niet,’ vervolgt hij als hij m’n gezicht ziet….

“Nee, dan worden we opgepakt en belanden nog in de bak’, pareer ik. Dat vind hij wel een lollige gedachte op zijn leeftijd. En dat dan samen met Heks. Voor een ‘zedendelict’. Overmoedig nodigt hij me uit om met hem mee naar huis te gaan. Daar kunnen we natuurlijk vrijelijk zoenen wat we willen. “Ik wil er zelfs wel voor betalen!’ Hoor ik dat nu goed? Hoe komt ‘ie er op?

‘Zo steek ik niet in elkaar, meneer.’ Verschrikt kijkt hij me aan. ‘Nee, zo bedoel ik het niet’, zegt hij ontdaan. ‘Ik bedoel te zeggen, dat ik het zo graag wil, dat ik er zelfs geld voor over heb!’ Ik weet niet of de zaak er zo beter op wordt…. Maar ik besluit het op te vatten als een compliment. Wellicht is het een notoire krent. En is geld uitgeven wel het laatste, dat hij doet. Waarschijnlijker is, dat hij geen cent te makken heeft. En dan wil hij z’n laatste knoop geven voor een kus van deze heks!

‘Ach, mijn man zou het niet leuk vinden, als ik dat deed, zoenen met een ander’, vervolgt Heks. Keihard natuurlijk. Maar ook lief, want nu wijs ik hem niet af, maar mijn partner! ‘Ik heb een hele knappe man’, verzin ik ter plekke. ‘Een drummer in een band!’ Hoe kom ik er op? Mijn nieuwe vriend kijkt me bedenkelijk aan. Dat compliceert het geheel. Zijn plannetjes vallen in duigen…. Jee, een popster, daar kan hij niet tegenop. Hij moet er maar van af zien.

Ik raak zijn arm aan en kijk naar deze oude snoeper. Wat een eenzaamheid ademt er uit zijn poriën. Wat is hij blij met wat scherts en geflirt. ‘Tot ziens Herman!’ ‘Tot zoens, Heks’.

De rest van de dag blijf ik grinniken om dit vermetele oude baasje. Bepaald voor de duvel niet bang. En al helemaal niet van deze Toverheks. Mijn leugentje om bestwil vergeef ik mezelf grif. En zijn financiële toenadering leg ik naast me neer. Ach, zovelen hebben deze Heks al verkeerd ingeschat.

Dat komt omdat wij vroeger priesteressen waren van de Godin. Als er problemen waren, ook seksuele, dan kwamen mensen naar de tempel en kregen advies. Les zelfs. Deze dames waren zelfstandig, krachtig en zeer vrij. Ze beschikten over hun eigen seksualiteit. Waren niemands bezit…. Tegenwoordig zit je dan opeens in de hoek van de prostitutie. Erg toch. Het zegt meer over de maatschappelijk waardering van de vrouw, haar kracht en haar seksualiteit, dan over mij. Een heks.

Vandaag ben ik voornamelijk Indiaas gaan zingen vanwege het heerlijke eten! Pas laat arriveerde ik, maar precies op tijd om alle schalen leeg te schrapen. De man van mijn lerares zat me vergenoegd gade te slaan. Hij gaf me de heetste pickles en ging vervolgens smakelijk zitten lachen om mijn bezweette gelaat. Mijn god, wat kan hij toch geweldig koken!

Het was een heerlijke zangdag met een nieuwe melancholieke nacht-raga. Heks was te moe om te denken, maar dat bevorderde haar prestaties, gek genoeg. Vooral toen we gingen improviseren…..

De kerfjes op de overgang van mijn neus naar voorhoofd hebben ook een interessante ontwikkeling doorgemaakt. Ze zijn nu horizontaal. Heel bizar. Ziet er raar uit. Mijn juf en medestudenten keken er vreemd van op. Misschien transformeer ik tot eenhoorn……

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: overmoedig

Heks viert ‘drie oktober’ samen met vrienden. Het weer laat aanvankelijk te wensen over. Toch vermaken we ons prima: De stad is van ons!

EENHEID, EENHOORN, CHRISTUSBEWUSTZIJN EN ONEERBARE VOORSTELLEN…… Verlicht leven in notendop.

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: