©TOVERHEKS.COM,

Vorige week zaterdagmorgen breng ik VikThor naar de oppas. Mijn kereltje gaat uit logeren! En Heks gaat kramperen. Ik zie er als een berg tegen op.

Ik ga met Steenvrouw naar het Wereld Muziek Concours in Kerkrade. Haar zoon speelt in Kunst & Genoegen uit Leiden; Zij gaan hun wereldtitel verdedigen!!!

Om twaalf uur belt mijn gespierde beeldhouwende vriendin aan. In mijn hal staat een enorme berg kampeerspullen. ‘Ik help je sjouwen, Heks. En ik zet je tent op. En ik wil ook graag rijden. Dus je kunt het rustig aan doen. Echt! Doen hoor!’ Streng kijkt ze me aan. Ze kent haar pappenheimer.

©TOVERHEKS.COM,

Zodoende sjouwt mijn vriendin alles de auto in. Daarna haalt ze haar eigen spullen op, terwijl ik nog eventjes naar de fysiotherapeute ga. ‘Tape me maar helemaal in, want ik crepeer van de pijn en ga toch lekker kamperen….’

Mijn behandelaar moet lachen. Vakkundig haalt ze armen en benen uit de knoop. Heks gilt het uit van de pret. Maar niet heus. Tot slot plakt ze me onder de kleurige stukken tape. Hoe het werkt weet niemand, maar op de één of andere manier helpt dit geknutsel tegen de pijn.

Even later rijd ik met Steenvrouw de stad uit. Mijn vriendin zit aan het stuur. We hebben Leiden nog niet achter ons gelaten of het begint te hozen van de regen. Ha. Lekker is dat.  Maar tegen de tijd dat we in Limburg arriveren is het droog. We draaien het erf van de minicamping op en de zon breekt door!

‘Geen rode auto te zien,’ gniffelt mijn maatje opgelucht. Een voormalige liefdespartner van mijn reisgenoot gaat ook naar de wereldkampioenschappen fanfare kijken. Samen met de voormalige beste vriendin! We willen onder geen beding naast hen op de camping staan! Gelukkig zijn ze in geen velden of wegen te bekennen.

De boerin troont ons mee naar ons plekje. ‘Hier kunnen jullie staan! Is het geen mooie plaats?’ vervolgt ze twijfelend als ze het gezicht van Steenvrouw ziet betrekken. Die staat wel erg bedenkelijk te kijken opeens. Maar niet naar de beoogde kampeerplek!

©TOVERHEKS.COM,

De blik van mijn vriendin is gevangen door een overjarige aftandse tuinstoel. Bezorgd informeert ze naar de bewoners van de bijbehorende caravan. En oh, wat een schrik!!! Het zijn de schimmige spoken uit het verleden. Neergestreken naast onze bijna kampeerplek.

‘Ik ken die stoel. Ik heb precies dezelfde. Overgehouden uit de boedeldeling met X,’ verklaart ze later haar ingeving om eens verder te informeren. Want laten we wel wezen. Limburg is vergeven van de boerencampings. De kans dat je pal naast je ex komt te staan is nihil te noemen. Zelfs als je naar hetzelfde evenement gaat!

Voorzichtig legt Steenvrouw de situatie uit aan de boerin. ‘O jeetje, dat kan niet hoor! Moe je aan het zuurstof? Wat een toestand! Gerrrrrr!!!!!!!’ Haar man geeft acte de présence, ‘Sleep onze caravan maar weg, dan kunnen ze op die plek staan. Och jeetje, wat een ellende…..’

©TOVERHEKS.COM,

Doortastend banjert ze voor ons uit over het glooiende terrein. We kunnen gelukkig terecht aan de andere kant van de camping, pal voor de voortent van een seizoensklant, die dit weekend niet is komen opdagen. ‘Jullie mogen de koelkast in onze caravan gebruiken. Ik vin het toch zo erg voor je, gaat het wel? Moet je echt niet aan het zuurstof?’

Heks krijgt visioenen van een grote tank van dit goedje ergens in de paardenstal. Waar vast klanten even kunnen bijtanken als het leven even tegenvalt…..

©TOVERHEKS.COM,

De boer loopt intussen heen en weer te rennen met verlengsnoeren teneinde de koekast in de belendende caravan aan de praat te krijgen. Maar elke keer zijn de snoeren net ietsjes te kort. Of er zit ergens sluiting op. We beginnen ons bezwaard te voelen. Hij weet echter van geen ophouden. Opgeven is geen optie in Limburg! Na een klein uur zwoegen slaat het koelkastje aan.

Wij zitten lekker een glaasje wijn te drinken in de zon. Maar ook wij moeten nog aan de bak natuurlijk!

Een uurtje later zijn we helemaal geïnstalleerd. Mijn vriendin zet de tenten op en ik hou me bezig met de maaltijd. ‘We moeten morgen vroeg op hoor, Heks. Laten we lekker op tijd gaan slapen….’

Om tien uur liggen we al op 1 oor. Nadat we nog even lesbisch over het terrein hebben gehuppeld. ‘Ik kon het niet laten, schat,’ grinnik ik ondeugend als we de schokgolf volgend op ons gedrag waarnemen, ‘Ik wil gewoon dat bepaalde mensen zich afvragen of we in dezelfde tent slapen…..’

©TOVERHEKS.COM,

Maar om daar achter te komen moet je over een flinke heg koekeloeren.

Achter een andere heg staat een kudde paarden. Zacht briesen ze zo’n beetje voor zich uit. Af en toe hoor je subtiel gehinnik. Ik lig op mijn ene oor en grinnik. Wat is het toch leuk, die prachtige dieren zo dichtbij.

Als we drie minuten in onze slaapzak liggen begint het te regenen. In het westen van het land is het noodweer horen we later. De voetbalwedstrijd van het EK vrouwen in Rotterdam is afgelast. Wij hebben nergens last van.

Een ietsiepietsie regen ’s nachts. Ritmisch getik om bij weg te dromen……..

Minicamping de Krekelberg is niet alleen een prachtige plek om je tentje op te zetten, de ontvangst is uitermate hartelijk. En als je ex per ongeluk naast je beoogde kampeerplek opduikt wordt je extra in de watten gelegd!!!!! Heel bijzonder!

©TOVERHEKS.COM,