Hoewel de dag in het zonnetje behoorlijk in het water is gevallen, letterlijk, het was een enorme snotdag gisteren, ben ik dit weekend toch geweldig in de watten gelegd door mijn liefje. Het kwam wat moeizaam op gang, dit proces.

Hier verlang ik naar

Zaterdagavond om kwart over zeven arriveert Heks in de City Ranch van Cowboy. ‘Ik maak lekkere erwtensoep voor je, schat, weet jij hoe je dat bereidt?’ Ik heb geen flauw benul, want ik kook dat spul nooit. Aangebrande vette spekkleddersoep in het verleden heeft me een levenslange hekel aan dit goedje opgeleverd. Toch eet ik het tegenwoordig wel. Ik heb ontdekt, dat het best lekker kan zijn. Maar niet in een derderangs Koek en Zopie tent, na een exorbitante garingstijd van drie dagen. Met een aangebrande petroleumbijsmaak op de koop toe……

Soep met vleugje petroleum. Heerlijk sufgekookt, warm en vet.

Ik zoek een receptje op op Internet en Cowboy gaat aan de slag, terwijl ik de instructies vanaf de bank naar hem schreeuw. ‘Was de spliterwten. Breng drie liter water aan de kook. Gooi de erwten er in en laat twee uur koken!’ We kijken elkaar aan. Het is al over achten. We rammelen van de honger. Nog tweeënhalf uur te gaan, voordat dit soepje op ons bordje ligt…..

Gelukkig heeft mijn lief wat liflafjes en nootjes op tafel gezet. Dus we vallen niet van de graat. Intussen gaat hij de knolselderij te lijf. Een waar gevecht. Wat zijn dat toch aparte wezens, deze ondergronds groeiende hersenpannetjes. Onontbeerlijk voor deze soepsoort.

Wortelen, ui, prei en bladselderij ondergaan een zelfde soort behandeling. ‘Ik gooi er ook wat knoflook in,’ verkondigt mijn schatje, ‘en sambal.’ Klinkt niet verkeerd. Dit wordt een geheel nieuwe exotische versie van dit oerhollandse gerecht. De wat weeïge lucht van de erwten vult de ruimte, wanneer ik mijn hondje aan de riem doe voor een uitgebreide wandelronde.

Als ik terug kom echter, is het huis gevuld met een verrukkelijk geur. Cowboy heeft met ware heksenmagie in de pan staan roeren. Hij gooit er nog een biologisch rookworstje door. Niet veel later is het eten dan eindelijk klaar. Om een uurtje of elf zitten we met een dampend bord op de bank voor de buis. Verwarming hoog, gloeiend soepje, lekker vriendje, tevreden hondje. Mijn dag kan niet meer stuk.

En dat is dan pas het begin van dit weekend…..

‘Wat is die soep pikant zeg, de vlammen slaan me uit,’ puft Heks. ‘Ik heb er maar een theelepel sambal ingedaan.’ Mijn lief kijkt onschuldig naar mijn bezweette voorhoofd. ‘Maar ook een rooie peper,’geeft hij tenslotte toe. Ik moet zeggen: Een absolute aanrader, deze Peperige Erwtensoep!