© toverheks.com

Zondag ga ik naar de kerk. Met mijn korte jakje aan. Ik schuif in de bank voor Jip en Janneke. In mijn oude vertrouwde hoekje. Jeetje, wat ben ik lang niet geweest. Met kerst voor het laatst. En daarvoor ook al een hele tijd niet of nauwelijks.

Elke zondagmorgen neem ik me rond twaalf uur voor om volgende week dan wel te gaan. Nadat het weer eens een keertje mislukt is. Omdat ik m’n bed niet uit kan komen, te kort geslapen heb, mijn ene been niet voor de ander kan krijgen….. Noem maar op. Er is altijd wel wat.

© toverheks.com

Het lukt me al tijden niet om op zondagochtend te pieken. Maar vandaag is het wel gelukt. Ik heb de wekker gezet, mezelf daadwerkelijk uit bed gehesen, koffie erin gegooid en pijnstillers, gevolgd door een rondje fietsen met hondje, beesten eten geven……. En ja hoor, daar zit ik dan toch weer in het huis van God. Goddank.

De dominee preekt over woede. Hij zegt vandaag dingen louter voor mij. Althans, daar lijkt het op. Terwijl mijn gedachten afdwalen vertelt hij over een predikante uit de Bronx, die hij ooit op een seminar ontmoette. ‘Als je in zo’n omgeving opgroeit lijkt het alsof er vijf mensen bovenop je liggen, die je het bewegen onmogelijk maken….. Woede is dan noodzakelijk om je eraan te ontworstelen…..’

Heks is zich ook aan het ontworstelen. Het gewicht van een hele clan rust op mijn dodelijk vermoeide lijf. Autonomie is er niet bij, hoezeer ik er ook naar verlang. Hoe meer ik me er hard voor maak, hoe zwaarder dat dode gewicht me plet. Retteketet. Dolle pret, maar niet voor mij.

Woede is een kracht, aldus de dominee. Ja, dat roep ik ook al jaren. Omarm je woede, doe dit, doe dat….. Wees er lief voor, luister ernaar! We moeten altijd af van die woede, maar stilstaan bij het feit, dat je die woede niet voor niets hebt is er vaak niet bij. Het is namelijk zo negatief. Weg ermee is meestal het devies. Of bedek em met de mantel der liefde…..

© toverheks.com

Respect voor je woede mag ook wel eens. Gebruik maken van de reinigende kracht van dit gouden vuur. Schoon schip maken. De bezem erdoor! De fik erin!

De fameuze woedeuitbarsting van Jezus richting Farizeeërs komt ook ter sprake. Was de heiland gewoon een heetgebakerd mannetje, die met enige regelmaat uit zijn plaat ging? Of kunnen we toch stellen, dat de zoon van god ons ook dit heeft voorgeleefd? Je stem laten horen, opkomen voor hetgeen juist is. Stelling nemen tegen corruptie en schijnheiligheid, ook al maakt het je impopulair. Kritisch zijn en niet uitsluitend op jezelf…..

Al geruime tijd heb ik moeite met mezelf. Met de woede in mijn hart: Nijd die mijn leven overhoop woelt. Strijdbijl aan de wortels van mijn bestaan. Strijdend ten onder gaan. Allemaal dingen die ik eigenlijk niet wil.

Maar een manier om met mijn realiteit om te gaan, waarin ik mezelf wel kan vinden is er niet. Mijn vergevingsgezinde aard gepaard met vruchteloze pogingen tot acceptatie  hebben me al die moeizame jaren niets opgeleverd. Integendeel: Die houding hield me slechts gevangen.

Plat op de grond met een hele stapel krachtpatsers erbovenop.

Autonomie lijkt verder weg dan ooit. Hoe harder ik knok, hoe meer ik word tegengewerkt….. Overgave is echter geen optie.

Soms is woede je beste vriend. Geeft het je de power om uit te breken, af te breken, los te breken. Nijd scheidt. Snijdt koorden door. Karmische kabels.

© toverheks.com

Dr Phil is terug op de televisie. Alweer een maand, maar pas vandaag zit ik er weer eens met een half oog naar te kijken. Een disfunctioneel gezin van heb ik jou daar zit in de studio.

De moeder schreeuwt moord en brand over haar oudste dochter. De vader heeft al een keer in de bak gezeten, omdat hij zijn dochter in elkaar sloeg. Dronken. Hij zuipt wel vaker teveel blijkt. Broers en zusters kiezen de kant van de ouders…..

De gebeten hond, ofwel zwarte schaap, heeft ook al zeven maanden in de bajes doorgebracht. Ze wilde namelijk niet in een kindertehuis…… De politie heeft in feite een deel van de opvoeding overgenomen, concludeert Phil.

En het schaap is ook nog eens zeven weken zwanger………

Heks ziet het circus aan zich voorbij trekken. Het onmogelijke woedende kind, een wandelende bom met een bijzonder kort lontje. De eveneens ontploffingsgevaarlijke vader met een drankprobleem en losse handjes. De slachtofferige loeder van een moeder. De schijnheilige schijterige zuster en broer, die beweren beter af te zijn zonder hun enge waardeloze zus…..

Nou, offer dat kind dan maar op. Gooi op de brandstapel. De fik erin ten bate van het hele gezin. Een slachtoffer voor het grotere geheel. Een brandoffer aan de goden. Wie een beetje wil offeren moet toch echt iets of iemand doden. Afmaken. Elimineren……

Phil baggert manmoedig door dit verwoeste familielandschap. Hij neemt zijn gasten bij de hand. Redden wat er te redden valt. Eerst die ouders maar eens op hun nummer zetten. De brutale onopvoedbare adolescent krijgt ook een flinke veeg uit de pan.

© toverheks.com

De broer en zus worden direct ontmaskerd. Hun kritiek zit vol eigenbelang. Zij worden er alleen maar beter van als ze hun zuster afschrijven. Maar is het eigenlijk wel terecht?

Woede. Het meisje heeft een geweldig probleem met woede. Dat is de conclusie van Phil. Een zeer terechte woede overigens. Want ze krijgt van alles de schuld.

Ook heeft ze allerlei diagnoses, ADD, ADHD, Posttraumatische stress disorder en ga zo maar door. Op zeer jonge leeftijd is ze al volgegooid met pillen. Heks herkent het. Ik heb ook vanaf mijn negende aan de valium gezeten, omdat iemand anders  binnen ons gezin zich misdroeg…..

Het wicht wil echter haar pillen niet innemen! Iedereen verontwaardigd, behalve Phil. ‘Je hebt gewoon een enorme misdiagnose gehad en ik begrijp prima, waarom je die pillen niet wilt nemen, daar heb je helemaal gelijk in…’

The Good Doctor gaat het meisje helpen natuurlijk. Al is het maar opdat ze de ellende niet gaat herhalen met haar aanstaande kindje. Want dat is wat er altijd weer gebeurt: De ellende herhaalt zich.

© toverheks.com

Hij zet het kind flink op haar nummer en gaat dan iedereen vertellen hoe ze de boel weer op de rit kunnen krijgen…. Het meisje gaat hij herprogrammeren. Zodat ze haar woede kan hanteren. Die prachtige gouden kracht. Die overlever in ons.

‘Jullie manier om problemen op te lossen is niet goed,’ zegt Phil tegen de ouders, ‘Zacht uitgedrukt, want het is echt bar en boos.’ Ook zij krijgen een traject aangeboden. Laten ze maar flink aan die lui sleutelen, denk ik bij mezelf. Een hele grote spiegel voor hun neus zetten…..

Het getroubleerde meisje wil geen hulp. Ze is murw. Het vertrouwen in Jan en Alleman is volledig weg na jarenlang pillen slikken, gevangenis, slaag en ga zo maar door. Maar ja, uiteindelijk lult hij haar toch om. Eind goed, al goed. Mijn dag kan niet meer stuk en hij is nog maar nauwelijks begonnen.

© toverheks.com

In de werkelijke wereld zonder bemoeienissen van Doctor Phil, die werkelijkheid waarin grote idioten zich bezig houden met het opvoeden van hun kinderen, waarin zich vaak nog grotere idioten van hulpverleners bevinden die het stokje overnemen als de ouders het verknallen…..

In het echte leven moet zo’n meisje vaak maar zien. De hele familie kan vrolijk verder functioneren bij gratie van hun persoonlijke zondebok. En de hulpverlening heeft ook weer wat te doen. Te verprutsen vaak.

Want zeg nu zelf, dit meisje bij Phil heeft jarenlang pillen geslikt voor een vermeende ADHD. Omdat ze stemmen hoorde op haar zevende! Huh? Dan geef je Ritalin? Wat een sukkels! Bah. Walgelijk.

© toverheks.com