Nog steeds lig ik voornamelijk voor pampus. Balen hoor, ik moet eigenlijk van alles organiseren. Zoals medicijnen bestellen, een enorme klus. En belastingbonnen uitzoeken. Ook al zo’n karwei. Oppas regelen voor Varkentje in juni. Heks wil in retraite. Bij Thich Nath Hanh. In Plumvillage, zijn kloostergemeenschap in de Dordogne. De kattenoppas is zo goed als rond, maar met het hondje wil het nog niet erg lukken.

Gisterenmiddag vind ik bij de ingang van het Leidse Hout een kompas op de grond. “My True North’, schiet er door me heen. Heroriëntatie. Het is tijd voor verandering. Alles in mijn leven dendert die kant op. Tijdens de wandeling blokkeer ik spontaan een aantal telefoonnummers op mijn mobiel. Ik ben niet meer voor iedereen bereikbaar!

Thuisgekomen vind ik een rouwkaart in de brievenbus. Mijn neef is overleden. Ik heb er een heleboel, sommigen ken ik nauwelijks. Maar met deze heb ik hele goede tijden beleefd, toen ik studeerde. Ik woonde in huis met zijn vriendin. Hij was de stuwende factor achter mijn eerste echte eigen kamertje. Zijn inmiddels al lang ex-vriendin en Heks hebben nog steeds contact. Ik bel haar op om het droevige nieuws te melden.

Als ik mijn mobiele telefoon aan zet staat er een kompas op het scherm. Toe maar, dat is al de tweede vandaag. Mijn vriendin neemt niet op, maar belt binnen een paar minuten terug. Ze raadt direct wat er aan de hand is. Ze is er helemaal stil van.

We halen wat herinneringen op. ‘Weet je dat ik nog steeds dat oventje heb, dat hij toen voor ons heeft geregeld, de sjacheraar!’ We lachen. Ja, handeltjes drijven kon hij als de beste. En mooie verhalen ophangen, deze veelbelovende student medicijnen. ‘Jammer dat hij die studie nooit heeft afgemaakt’. Zijn leven is heel anders gelopen dan gepland.

Veel te jong gegaan natuurlijk. Maar ik denk dat het ook een verlossing is. Hij was al geruime tijd ernstig ziek. ‘Zo gek’, zegt zijn ex, ‘Ik heb afgelopen maandag nog zitten googelen naar het adres van zijn zus. Na jaren! Ik wilde haar een kaartje sturen.’ Precies op de dag, dat hij is gestorven! ‘Hij heeft vast eventjes op je schouder getikt, schat, toen hij vertrok. Jullie hebben zo’n sterke band gehad….’

Heks zelf heeft dinsdagavond op het koor uitgebreid met een voormalige buurvrouw van deze tak van de familie gesproken. Wat een toeval! Het leven heeft vreemde wegen om iemand in je herinnering te brengen.

’s Avonds heb ik schedelmeditatie met de heksjes. De laatste keer in het huidige huis van Maan. Ze heeft een prachtig veld neergezet.  Eén en al liefde. Heks maakt een mooie reis op de rug van een groene draak. Weer verschijnt het kompas, voor mijn geestesoog deze keer. Ik vertel erover aan een medeheksje. ‘Find your true north!’ roept ze. ‘Ja, dat is precies wat er door me heen ging vanmorgen!’ antwoord ik.

Wat betekent het nu eigenlijk, dat ‘true north’ gedoe? Ik steek mijn licht op en vind het volgende: Het ware noorden verschilt van het magnetische noorden. Het laatste verandert voortdurend, afhankelijk van allerlei factoren. Om goed te kunnen navigeren is het belangrijk om het ware noorden te kennen. Maar het is ook een metafoor.

In de reis, die ons leven is, weten we vaak niet waar we ons bevinden, waar we heen gaan en wat voor ons persoonlijk de goede weg is. Weten waar ons ‘ware noorden’ zich bevindt stelt ons in staat  het juiste pad te volgen….. Heks staat op het punt haar ware noorden te ontdekken. Misschien moet ik er een stukje zuidwaarts voor reizen…….