Een depressie is natuurlijk vaak naar binnen geslagen agressie. Nu weet ik ook wel dat er veel verschillende soorten depressie zijn. Aan welke vorm ik momenteel lijd? Geen idee. Dat er veel agressie onder zit is me wel duidelijk. Van binnen ben ik woest. Op allerlei uiteenlopende lullige lieden.

De gemeenschappelijke noemer is liefde versus gebruik. Heel veel mensen slaan je met hun eigenwijsheden om de oren in naam der liefde. In werkelijkheid gebruiken ze je gewoon voor hun eigen egocentrische doeleinden, want het gros der mensheid is in mijn huidige optiek louter met zichzelf bezig.

Helaas stellen juist zulke lieden vaak niet al teveel voor, dus in feite houden ze zich helemaal nergens mee bezig……. 😉

In mij is iets aan het veranderen. Ik kan allerlei stompzinnige leugenachtig geneuzel gewoon niet meer aanhoren. Ik kan bijbehorende egocentrische acties niet meer aanzien.

Mensen die te maken hebben gehad met narcistische mishandeling komen terecht in ‘het land der duisternis’ volgens Iris Koops, schrijfster van het boek ‘Het Verdwenen Zelf’. Toen ik dit voor het eerst las dacht ik ‘Daar kom ik nog goed mee weg. Ik ben wel beschadigd en het is allemaal heel pijnlijk, maar het ergste hebben we gehad. Ik ben in elk geval van die kwibus verlost.’

Helaas. Zo gemakkelijk gaat dat niet. Het gif is al naar binnen gekropen. Het heeft mijn eigenwaarde, vermogen tot liefhebben, eigenliefde, liefde voor mijn medemensen en wat al niet aangetast.

Ik voel louter walging bij een groot aantal mafketels waar ik vroeger moeiteloos compassie voor kon opbrengen. Omdat ik hen eindelijk zie in hun narcistische essentie. Omdat ik intussen weet dat ze wegens gebrek aan empathie zonder problemen over lijken gaan. Omdat ik hun minne acties heb leren interpreteren voor wat ze zijn: Minne acties van miezerige griezels.

Best schokkend. Mijn wereldbeeld staat op zijn kop. Narcisten en psychopaten hebben me doen twijfelen aan de aangeboren goedheid van de mens. De mens is misschien juist wel van nature slecht. Alleen als je alle zeilen bijzet kun je er wellicht nog iets van maken met jezelf…..

Narcisten. Je hebt ze in alle soorten en maten. De meeste zijn man. Een klein percentage is vrouw. Echte loeders zijn dat. Ik heb ze genoeg om me heen gehad. Van full blown narcisten met hun charismatische uitstraling en hun gaatjes vullende praatjes tot de thin skinned exemplaren  met hun onzekerheid en impotentie. Twee uiterste expressies van dezelfde stoornis. Want het is een stoornis. Een persoonlijkheidsstoornis.

Alleen hebben ze er zelf weinig last van. Dat besteden ze uit aan de omgeving. Zoals ze wel meer uit besteden aan de omgeving. In feite leven ze als een parasiet op de energie van anderen……

‘Hihihi’

Dat verklaart misschien waarom ik nog steeds in het land der duisternis zit. Ik ben helemaal leeggezogen en nog steeds wordt er van me gejat! De afgelopen week heb ik mijn handen vol gehad om te zorgen dat ik niet opnieuw word leeggehaald. En het is gelukt! Ik heb wat gaten dichtgetimmerd!

Het voelt onwennig om niet gewoon lekker van iedereen te houden. Het is moeilijk om niet in mijn oude fouten te vervallen van water bij de wijn knikkeren en extra mijn best doen. Pleasen desnoods. Ik scheld echter moeiteloos op een aantal klojo’s en kuttenkoppen die zich van hun slechtste kant hebben laten zien in mijn leven. Ik verwens hen in onverbloemde termen. Maar veel verder kom ik niet.

Enige optie in geval van ME

Ik zou willen dat de dingen anders waren. Een wereld zonder narcisten en psychopaten. Kunnen we daar al dat genetisch gemanipuleer niet voor inzetten? De aandoening heeft uiteindelijk een stevige erfelijke component. Dat heb ik maar weer al te goed meegekregen van mijn laatste narcist. Niet dat hij zich daar van bewust was of zelf iets van wist. Die zit met zijn aandoening nog flink in de mist.

Onlangs schrijf ik een beknopt epistel ter afscheid aan iemand die me ook al meermalen te grazen heeft genomen. Jaren achter elkaar. Keer op keer. Zonder gene. Vol het mes erin. Pogingen mijnerzijds om 1 en ander te bespreken zijn nooit op iets uit gelopen. Nee natuurlijk niet. Dat zitten zulke types echt niet op te wachten, een beetje naar zichzelf kijken…..Het ligt toch zeker aan de ander?

Zoals altijd als je geen sjoege meer geeft gaat zo’n figuur trachten de banden weer aan te halen. Behoorlijk balen, want wat moet je ermee?

Niets. Heks hoeft er helemaal niets meer mee, want het voelt niet OK. Wat wel te doen is me vooralsnog een raadsel. Het enige wat er verder nog uit me komt momenteel is een zee aan tranen.

Want ja, onder elke vorm van woede ligt verdriet. Dat is ook zo’n ijzeren wetmatigheid…….

Ik denk aan de woorden van Thich Nath Hanh: Do nothing, stay fresh. Dat laatste is al lastig zat…..