Het is zo stil op mijn toverblog. Regelmatig krijg ik daar vragen over van mijn trouwe lezers.  ‘Alles goed met jou, Heks?’ ‘Ik mis je schrijfsels!’ ‘Ben je er helemaal mee opgehouden?’

Het gaat heel goed met dit heksje. De laatste weken was ik druk met een ander schrijfproject. Iets heel belangrijks. Althans voor mij dan. Groot kans, dat het voor andere betrokkenen slechts een wassen neus is. Dat maakte het zo mogelijk nog moeilijker om de juiste woorden op papier te krijgen. Maar ik heb het volbracht. Een pak van mijn hart.

Intussen is het enorm druk op mijn blog. Ik trek recordaantallen bezoekers. De afgelopen maand was één van mijn beste tot nu toe!

En ongemerkt heb ik mijn vijfhonderdste stukje gepubliceerd. Een mijlpaal!

Er staan nog wat verhaaltjes klaar, waar ik alleen de foto’s nog bij moet zetten. Maar problemen met mijn computer maakten em zo traag als een slak. Intussen heb ik daar één en ander aan gedaan, maar het belangrijkste, een nieuw modem installeren, moet nog gebeuren.

Misschien dat vermoeidheid ook wel een rol speelt bij mijn radiostilte op dit medium. Vakanties zijn meestal een aanslag op mijn energie. En hoewel ik niet doodziek uit Frankrijk terug ben gekomen, zoals gewoonlijk, lig ik toch redelijk gestrekt. Mijn energie is snel opgesoupeerd. Het minimale beetje dat rest na mijn Boeddhistische uitstapje is voor Cowboy.

Ik mis het schrijven wel. Het is iets van mij. Als ik er niet aan toe kom voelt het alsof ik niet aan mezelf toe kom. Ja, dat gebrek aan energie blijft frustrerend. Pijn is iets, waar je aan went. En je kunt het bij tijden negeren en onderdrukken. Maar die extreme vermoeidheid heeft geen soulaas. Het betekent stomweg einde verhaal op zo’n moment.

Maar niet het einde van dit verhaal, lieve lezers. Er zitten nog genoeg heksenstreken in de pen!