Kerst met de Don. Wolken parfum, prachtige pakken, elegante jurkjes en heerlijke wijn: We hebben het fijn! Maar na een kleine week vol vermaak verrekt Heks van de pijn. ‘Geen probleem, hoor,’ zegt de Don, ‘Zet me maar weer op de trein!’

Een dag voor kerst haal ik De don van het station. Van top tot teen in het pak gestoken staat hij me op te wachten. Een wolk parfum zweemt me tegemoet, terwijl ik hem in mijn armen sluit. Snel gooien we zijn bagage in de auto. Ik zet hem af voor de deur en doe nog vlug een paar boodschappen.

Al dagen sleep ik in etappes lekkere dingetjes mijn huis in. Mondjesmaat. Gedoseerd. Precies genoeg voor een mini kerst. Een bos rode tulpen en twee amaryllissen maken het feest compleet.

toverheks.com

Charmeur…….. toverheks.com

Ik weet het, het staat niet in verhouding met wat ik voorheen allemaal overhoop haalde in dit jaargetijde. Heks is al lang blij dat haar huisje opgeruimd is. En dat er wat te bikken is.

Een uurtje later trekken we een fles wijn open. De Don lurkt aan een biologisch Belgisch biertje. ‘Heerlijk, Heks,’ verzucht hij, ‘Dat gaat er in als Gods woord in een ouderling….’ Hij heeft er dan ook alweer een wereldreis op zitten. Helemaal vanuit Groningen naar Leiden…..

Vijf nachten logeert mijn vriend bij me. We gaan samen naar de kerstnachtmis. We dineren met Steenvrouw op eerste kerstdag. We slapen uit en kijken eindeloos naar Absolutely Fabulous…….. Hikkend van de lach!

Om de beurt laten we de hond uit. We eten de restjes en houden ons koest……’Don, het is genoeg geweest, ik kan geen pap meer zeggen,’ biecht ik donderdagmiddag op, als ik hem naar zijn zus breng. Hij gaat nog wat familie en vrienden bezoeken.

‘We hebben het heerlijk gehad, maar ik zit zo slecht in mijn vel. Ik merk het aan mijn korte lontje…… ik moet hoognodig een paar dagen crashen. Bewegingsloos in bed liggen. Stom naar de televisie staren……..’

toverheks.com

Casual….. zonder stropdas! toverheks.com

‘Heks, je hoeft het me niet uit te leggen. Ik begrijp precies wat je bedoelt,’ mijn oude vriend heeft ook een hopeloos lijf. Om in te wonen dan, niet om naar te kijken. In zijn prachtige Frans Molenaarjasje oogt hij uitermate fris en fruitig.

Hij logeert  vervolgens een paar nachten bij familie en vrienden. Af en toe waait hij binnen om van kostuum te wisselen. Of voor een praatje.

Op oudjaarsdag breng ik hem weer naar de trein. Na een paar nachten feesten met een goeie vriendin is hij bijzonder brak. Evenzogoed zit hij strak in het pak. ‘Ga je het redden? Dat hele end naar het hoge noorden?’ Mijn vriend ziet nogal bleek om de neus.

‘Maak je maar geen zorgen, Heksje, ga maar lekker mediteren. Ik red me wel. Vooral nu ik weet dat je een lekker cadeautje in mijn tas hebt gestopt….. Ik kom de avond wel door!’

We omhelzen elkaar stevig. Wie weet hoe lang het weer duurt voordat we elkaar weer zien. ‘Sorry dat ik halverwege de week moest afhaken….’ prevel ik. ‘Hou op Heks, doe niet zo gek. We hebben het heerlijk gehad. Echt geweldig.’

Even later ben ik op weg naar Den Haag. Enigszins daas van het gehaast. Tegen de tijd dat ik weer thuis ben is mijn vriend alweer in Groningen. Het was een heerlijke week. Ook al ben ik ondanks ons relaxte tempo finaal uitgeteld!

Van een avondje zingen knap ik altijd op! En Heks is niet de enige! Lang leve Ex Animo! Een uitstekend medicijn voor tanend bejaardenlibido! En voor mensen met pijn……

©TOVERHEKS.COM

In een week als deze maak ik weinig mee. Ik hobbel van therapeut naar therapeut en tussendoor probeer ik zodanig te bewegen dat er niets uit de kom schiet. Of valt. Of plopt. Ik sleep me wel naar het koor. En hoewel ik nauwelijks op mijn stoel kan zitten en al helemaal moeite heb met het omslaan van de pagina’s van Haydn’s partituur met die ellendige pijnlijke arm, toch ben ik blij dat ik gegaan ben.

‘Ik heb een cadeautje voor je,’ zegt mijn zangmaatje Anna. ‘Doe niet zo gek, echt waar?’ Heks is onlangs jarig geweest, maar dat feest viel totaal in het water. Nu word ik toch nog verwend. ‘Niet uitpakken hoor, anders krijg je het er niet meer in.’

Dat vind ik grappig. Het is toch de bedoeling dat je presentje uit de verpakking komt….. Toch geef ik gehoor aan haar suggestie. Ik trek de zijkant los, maar laat de inhoud ongemoeid. Voorzichtig gluur ik in het pak.

©TOVERHEKS.COM

‘Een poezenkalender! Wat leuk, echt supergaaf! Gekkie, wat een mooi cadeau!’ Ik geef haar een dikke zoen. Verlegen zit ze te lachen om haar succes. ‘Jij verwent mij ook altijd zo, ik wilde gewoon een keer iets aan jou geven!’

Later thuis bekijk ik het presentje nog eens heel goed: 365 katten! Voor elke dag 1. En ook nog een prachtige poezenposter……. De kalender krijgt een mooi plekje.

Vanavond studeren we nog een keertje op Haydn, maar na de pauze gaan we beginnen aan ons kerstprogramma. Ik heb mijn boek met Christmas Carols weer uit de kast gehaald. De eerste die we beetpakken is geen favoriet van Heks. ‘On the way to Bethlehem…..’ Vorig jaar hebben we em ook gezongen en elke keer ging er wel iets mis met het onding.

‘Hoe is het met je man?’ Een andere zangvriendin heeft al een paar weken verstek laten gaan. Haar echtgenoot lag plotseling in het ziekenhuis. ‘Hij is nu weer thuis, maar hij heeft een goed pak uitgedaan….’ Ze zijn allebei op leeftijd en dan hakt zoiets er dubbel in. ‘Ik ben blij dat je er weer bent!’

‘Oh, ik hoop dat dat zo blijft. Ik heb aanstaande zaterdag mijn stemtest en ik ben bang dat ik er niet door kom. Vooral omdat ik al weken niet heb gezongen…..’

Ja, die stemtesten. Heks heeft er ook wel eens eentje ondergaan. Een stressvol gebeuren. En al die spanning slaat dan weer op je stem. Of je krijgt van de zenuwen geen lucht. Of je piept van angst….. Iedereen heeft er de pest aan.

‘Ik zat vorig jaar nog bij de sopranen, maar na de stemtest was ik mooi opeens alt. Na vijfendertig jaar!’ Anna kan er nog nijdig om worden. En het is waar: Ze pakt nog steeds moeiteloos de hoogste noten. ‘Ik ben blij dat je geen sopraan meer bent. Anders zat je niet gezellig naast me,’ troost ik haar.

©TOVERHEKS.COM

Sopraan zijn is natuurlijk het hoogst haalbare. Letterlijk. Maar Heks eindigt waarschijnlijk als bas. Ik kan nu al gemakkelijk hun partijen meezingen met mijn Indiase zangbereik een paar octaven de diepte in. Niet verder vertellen hoor, want ik wil nog een paar jaar alt blijven en tenoren en bassen zijn er altijd tekort. Voor je het weet ben je de klos.

Zingend loop ik achteraf naar mijn auto. Ik ben altijd blij na een repetitie met mijn koor. Zelfs al kan ik niet op mijn stoel zitten van de pijn. Zelfs al lukt het me nauwelijks om een bladzijde om te slaan. Wat kan het schelen?

Mijn humeur wordt enorm opgevijzeld. En dat is alleen maar gunstig voor allerlei fysieke processen. Lang leve Ex Animo! Een uitstekend medicijn voor het tanende bejaardenlibido! -Er  wordt wat afgeflirt en afgelachen- En voor mensen met pijn.

©TOVERHEKS.COM