Vandaag gaat niets zoals het moet. De hele dag ben ik bezig dingen te herstellen, terug in zijn oorspronkelijke vorm te gieten en op te lossen. Zowel letterlijk als figuurlijk.

Vannacht begint het er al mee, dat er een kat in mijn bed heeft gepiest. Tel dat op bij een dergelijk incident gisteren en je kunt je de berg wasgoed voorstellen, die deze gestoorde hormoontijgers hebben veroorzaakt.

Bij het opstaan vanmorgen constateer ik, dat ik door m’n rug ben gegaan. Au. Dat krijg je ervan als je als hypermobiel je bed verschoont! Dank je wel, miauwende pissebedden…..

Als ik online probeer in te loggen bij mijn bank, blokkeert mijn pas. Ik heb de verkeerde pin ingetoetst. Maar het is pas de eerste poging! Huh? Eerst maar richting het zwembad. Kijken of ik die pijn in mijn rug er een beetje uit kan sporten.

Als ik s’middags, na een moeizame zwempartij in mijn nieuwe badpak, bij de bank verhaal ga halen, word ik geconfronteerd met het feit, dat hun beveiligingssysteem wel degelijk werkt.

Ik heb per abuis met mijn passen staan rommelen afgelopen maandag. In de natuurwinkel. Mijn bank- en giropas hebben min of meer hetzelfde uiterlijk. Ik verwissel ze regelmatig. Deze keer echter heb ik de pas niet meer gebruikt na twee mislukte pin-pogingen. De keer, dat ik wilde internetbankieren, was de derde keer, dat ik de verkeerde code intoetste. En BINGO!

Het euvel met mijn betaalpas wordt verholpen. Heks gaat op een holletje naar huis. Gordt haar hondje om haar middel en spoedt zich naar Engel. Voor een kopje thee. In haar nieuwe tijdelijke woning.

‘Jeetje Engel, jouw belevenissen staan haaks op wat ik nu meemaak. Vroeger leefde ik een vrij leventje zoals jij nu! Sinds enige tijd is mijn leven meer zoals het jouwe vroeger, met een vaste relatie! Wat een grappige verhalen vertel je me toch allemaal. Ongelofelijk wat je allemaal meemaakt!’

We zijn allebei door ziekte lange tijd uit de roulatie geweest. Beiden keren we terug in de wereld, in onze huid, in het ware werkelijke leven….

Ik luister naar alle spannende verhalen van mijn vriendin. Na jaren ziekte, zware operaties en door het oog van de naald kruipen, is ze nu fysiek weer een beetje onder de mensen.

‘Ik dacht op een gegeven moment: ‘Waarom zou ik niet leven zoals ik wil leven? Het is mijn leven. Ik ben slechts verantwoording schuldig aan mezelf!’

Het is altijd zo wonderlijk. Zodra mensen weer gaan leven vanuit hun hart, wordt hun bestaan zo kostbaar en vervuld. Tegelijkertijd moet je soms al je zekerheden opofferen. Die kooi van vastigheid en voorspelbaarheid. Ook is er altijd een zeker risico aan het gaan van je eigen weg. Het maakt je kwetsbaar.

‘Pas goed op jezelf, lieve Engel. Je kunt gekwetst worden. Het valt niet altijd mee om helemaal op eigen benen te staan….’

’s Avonds gaat de telefoon. Het is mijn liefje. Het einde van deze dag met gebreken is aangenaam. Mijn lief gaan me eindelijk in het zonnetje zetten. Nadat ik me heb beklaagd, dat het wel erg lang gaat duren, voor hij op de proppen komt met het beloofde uitje.

‘Alles gaat voor, Cowboy, het is al bijna twee maanden geleden, dat je het me beloofde. En die keer, dat je erwtensoep voor me hebt gekookt telt niet. Ik kook elke week een paar keer voor je…..’

Heks heeft er genoeg van, dat mensen dingen beloven en net zo gemakkelijk vergeten. Zat ik vroeger stilletjes te wachten (tot ik een ons woog), totdat ik misschien wellicht ooit aan de beurt kwam, nu trek ik mijn mond open! Het werkt niet altijd. Niet iedereen is ontvankelijk voor mijn klachten. Maar mijn liefje wel!

Vanavond neemt mijn knappe schat me lekker mee uit eten. En daarna gaan we naar een leuke film. Ik mocht iets uitkiezen: The imitation Game. Over een miskent genie. De uitvinder van de voorloper van de computer…..