Een eed zweren bij volle maan. Dat is wat ik heb gedaan. Ja, ik wil me sterker binden met die Zwarte Vrouw vanbinnen. Maria van Magdala, Torenvrouwe, droom in mijn dromen; Ik hou van jou.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Het is volle maan. Midden in de nacht vliegt Heks door de stad op haar bezemsteel. Het laatste rondje met mijn hondje. De stad is godverlaten. Ik zuig de frisse nachtlucht mijn longen in. Geen virusje te bekennen op dit tijdstip. Heerlijk.

Opeens sta ik stokstijf stil. Mijn bezemsteel trilt als een kolibrie stationair in de lucht. De maan spreekt me aan, ik moet iets terug zeggen. Maar wat? Heks hoeft er niet over na te denken. Over mijn lippen vloeit een eeuwenoude tekst. Als ik de spreuk de volgende dag  probeer te reproduceren houdt hij zich verborgen in de coulissen van mijn geheugenpaleis.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik kan hem zien en ruiken, maar horen gaat niet meer. Telkens als ik er dichtbij ben glibbert de toverspreuk tussen de mazen van mijn hersennetwerk door naar een klein geheim hokje. Een kamertje vol collectieve dromen en toverspreuken. Een plek in mijn hart, die haar geheimen mondjesmaat prijsgeeft. Altijd precies op het goede moment.  Maar waarom kan ik me nu die spreuk niet herinneren? Potjandrie

Niet dat het belangrijk is. Belangrijker is de eed, die ik gezworen heb met de maan als getuige. In een tijdsbestek van een paar minuten.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Heks voelt een klik in haar hele lijf. De zaak is beklonken. Voor hoe lang eigenlijk? Voor zolang als nodig is, hoor ik gonzen.

Er ligt een hele stapel boeken op me te wachten over de Zwarte Madonna. Bij het opruimen van mijn boekenkast kwam ik het ene na het andere boek tegen over dit onderwerp. Ik had aanvankelijk niet in de gaten, dat mijn boeken over Maria Magdalena eigenlijk ook over de Zwarte Madonna gaan. Ik heb die twee heel lang niet met elkaar in verband gebracht.

Maar Heks was wel uitermate geïnteresseerd in de dames. Dame dus.

Ook wil ik bepaalde gymnastiekoefeningen gaan doen om me nog meer te verbinden met de Grote Goddeljike Moeder. Ook hiervoor ligt er een boek klaar. Al maanden.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Woensdagavond luisteren we met het hele koor naar een oude uitvoering door Ex Animo van de Matthäus Passion. Via een link op YouTube hebben we allemaal tegelijkertijd toegang tot de opname. Heks gaat er eens goed voor zitten.

‘Ja, Maria, dat gaat over je man,’ zegt Heks met haar ketterse neigingen tegen het luchtledige. Tegen de flauwe vleug bloemengeur. En alsof zij dat niet weet. Deze goddelijke dochter, stammend uit een oud geslacht van priesteressen. Sinds jaar en dag uitgemaakt voor hoer, niets is minder waar, in een poging het vrouwelijk principe uit de kerk te bannen.

De Heilige Maagd en de Hoer. Dat zijn de vrouwelijke rolmodellen, waar de christelijke kerk ons mee heeft opgezadeld. En Moeder de Vrouw. En dat allemaal volgens het principe ‘Seks is slecht, blijf vooral maagd. En als je dan toch je benen wijd doet, ben je een hoer, tenzij je het met je gade doet en heel veel kindertjes krijgt……En het is ook niet de bedoeling, dat je van die voor dit doel noodzakelijke seks geniet……’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Hebben vrouwen een ziel? Dat is ook eeuwenlang de vraag geweest. Voor de zekerheid zijn alle aanhangers van de Grote Moeder systematisch op de brandstapel gegooid. Mannen zowel als vrouwen. maar het meest toch de vroedvrouwen en kruidenvrouwtjes. De Tante Betjes, die zich hun ziel niet lieten afpakken door het patriarchaat. De tegendraadse buitenbeentjes.

Ik weet niet, waarom de Zwarte Madonna me roept. Heks, een ouwe Calvinist. Totaal niet thuis in Maria verschijningen of apocriefe verhalen. Doe maar gewoon, zondaar, dan doe je al gek genoeg. Magdalena roept me al tijden besef ik nu. Al zeker dertig jaar.

Een eed zweren bij volle maan. Dat is wat ik heb gedaan. Ja, ik wil me sterker binden met die Zwarte Vrouw vanbinnen. Maria van Magdala, Torenvrouwe, droom in mijn dromen; Ik hou van jou.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Lopen op water, water zien branden, luchtige looping met vliegende schotel, of ogen als schoteltjes, ogen op stokjes: Wonderbaarlijke zaken die kant noch wal raken……. Het grootste wonder ontgaat ons vaak: Op ons geliefde Moedertje Aarde lopen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Woensdagavond bel ik aan bij Kras. Het is alweer de derde bijeenkomst van de Sangha voor Kneusjes en deze keer hebben we elkaar niet eens gebeld of het wel door zou gaan. Hetgeen een goed teken is: Het gaat gewoon elke week door.

Het duurt nog even voordat we ook daadwerkelijk gaan zitten. Eerst drinken we thee en kletsen we bij. Ik haal mijn klankschaal tevoorschijn en nodig de bel voorzichtig uit. Vervolgens geef ik er een flinke ram op. Doinggggg. We beginnen.

Kras leest een tekst van Thay voor: Het wonder is niet dat we op water kunnen lopen, of door de lucht. Het wonder is lopen op moeder aarde!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Prachtig. Maar laat mijn medechristenen het maar niet horen, want daar geldt lopen op water toch echt als een wonder. Een dierbaar wonder en zelfs een wonder dat gelinkt is aan het Ware Geloof. Jezus liep natuurlijk moeiteloos over water, maar voor zijn discipelen was het niet zo vanzelfsprekend. Petrus waagde een geslaagd gokje, maar zodra hij begon te twijfelen verzoop hij bijna……..

Heks vindt de tekst geweldig. Want het is zo. We lopen dagelijks als blinde vinken rond te stampen en het wonder ontgaat ons. Maar overal om ons heen ademt leven. Elke straat bevat tal van avonturen. Als je wakker wordt…..

We zitten stil samen te ademen. Mijn kop tolt echter van de gedachten. Allerlei lieden komen voorbij gewandeld in mijn innerlijk landschap. Op zich ook alweer een wonder, dat lopen op op de bodem van mijn hart.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Er spoken ook frommelige gedachtes door mijn hoofd. Gelukkig mediteer ik samen met Kras. Dat scheelt enorm. Eén en één is dan echt minstens drie in het kwadraad. In de bijbel wordt dit fenomeen als volgt beschreven: ‘Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen.……. 

We zitten en halen adem. Roken de spoken uit met geduld. En aandachtig ademhalen. Na een half uur zit ik alleen nog maar te ademen. Verder is er niets. Vogeltjes fluiten buiten. Mijn telefoon blaft: Het is alweer tijd. Ik nodig de kleine bel uit. We buigen naar elkaar.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘Nog eventjes darmen delen?’ Het is gek, maar als we Dharma delen vertellen we elkaar andere dingen dan rond de keukentafel. Deze vorm van communicatie heeft een geheel eigen kwaliteit. Je weet dat de ander naar je zal luisteren zonder reactie te geven. En daarin zit het grote geschenk van deze vorm van delen. Je wordt gehoord, maar dat oor geeft geen deel terug………

Ik herontdek momenteel iets heel wezenlijks in mijn leven. Mensen manipuleren met een zielig gezicht. Het is wereldwijd het meest effectieve middel om de zaken naar je hand te zetten volgens wetenschappelijk onderzoek.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Iemand doet heel sneu en krijgt daardoor veel aandacht. Heks verdomt het om zo’n kop te trekken en krijgt die aandacht dus niet. Maar ik heb gedurende mijn heksige bestaan wel heel veel treurige types aan de boezem gedrukt. En wat denk je dat er gebeurd als je dat niet langer wilt of kunt doen? Dan heb je het gedaan.

Regelmatig word ik op het matje geroepen, omdat ik weiger nog langer in de geefkramp te staan. Oh, wat ben ik toch een gemeen wijf geworden, dat ik me niet langer laat uitzuigen of leegtrekken. Het feit dat ik ook verlies heb geleden ontgaat mijn medemensen vaak volkomen. Weer is de zielige Piet een hele Piet. En Heks? De kwaaie Pier natuurlijk.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Als je je niet langer laat gebruiken worden gebruikers meestal kwaad. Ik ben ook kwaad. Op mezelf vooral. Waarom heb ik niet lang geleden de koe bij de horens gevat en mensen indien nodig nul op het request gegeven? Waarom stel ik voor het gemak doorgaans ieders belang boven het mijne?

Hoe is het mogelijk dat ik zo lang pogingen heb gedaan om wat onveranderlijk voort wil bestaan open te breken? Om eenzijdig de situatie proberen te verbeteren. En waar komt dat gevoel van morele verplichting vandaan om alle ellende, die mensen op mijn stoepje deponeren zonder morren op me te nemen?

Het wonder is dat je op moedertje aarde kunt lopen. Altijd. In aandacht.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM©TOVERHEKS.COM

Zo loop ik een dag later op mijn gemak het laatste rondje met mijn hondje. Het is al over twaalven. VikThor sprint voor me uit. Op het pleintje voor het Elizabeth Gasthuishof  staat een boom van een kerel. Lang haar, woeste baard, onverzorgd……

Langzaam draait hij zich om in mijn richting. Eventjes schrik ik. De straat is compleet uitgestorven. Ik maak me echter zorgen om niets. De grote grove kop van de man is vertederd door de aanblik van mijn spelende hondje. ‘Wat is het voor’n hond? Een Stabij? Oh, wij hadden vroeger thuis ook zo’n soort hond, een Duitse Staande Draadhaar……’ Hij rommelt in zijn vettige broekzak. Een zak weed valt op de stoep. Dan frummelt hij in een plastic zakje.

‘Kijk, dit is de moeder en vader en dat zijn de kinderen,’ hij geeft me een piepklein stokoud fotootje. Ik kan niet zien wat er op staat, dus posteer ik mezelf onder een lantarenpaal. Vier hondenkoppen staren me aan. ’s Mans dikke vingers wijzen wie wie is. ‘Met deze hebben we een prijs gewonnen en met die bijna. Als het een reu was geweest was ze kampioen geworden, maar ze was te groot voor een teef….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Ja, grote teven zijn niks gedaan natuurlijk. Net als kleine mannetjes. De beer naast me kletst vrolijk verder. Als ik later verder wandel bedenk ik me dat ik alweer heb staan luisteren en aandacht heb staan geven. Ik kan het gewoonweg niet laten. Het kost niets en doet zoveel goed. Die zwerver fleurde compleet op tijdens ons gesprek. De herinneringen aan de trouwe viervoetige vrienden uit zijn jeugd waren hartverwarmend. Er is ook niets mis met lui luisteren, zolang het binnen de perken blijft.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Zolang niet alles en iedereen mijn huis binnen komt. Zolang het niet vrienden betreft, die louter éénrichting tegen me aan blaten. Zolang er ook mensen zijn die naar mij willen luisteren. Zolang mensen niet boos worden als je een keertje geen aandacht voor hen hebt. Zolang ik er niet mijn bestaansrecht aan ontleen.

Er zitten veel haken en ogen aan sociaal verkeer en ik ben nog steeds teveel met anderen in de weer. Maar er zit verandering in. Morgen komen medemensen mij weer helpen. Stichting Present stuurt weer een paar vrijwilligers. Hoera.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM