Doctor Brul, © Toverheks.com

’s Morgens kijk ik nogal eens naar Doctor Phil. Het doet me goed om te zien, dat er mensen zijn met veel grotere problemen dan de mijne. Of figuren met minder problemen die er nog minder van bakken in het leven dan ik.

Regelmatig herken ik patronen uit mijn eigen leven. Volledig uitvergroot tot absurde proporties. Tenslotte moet ik ook vaak lachen om de man. Doctor Brul heeft zeker een carrière als komiek aan zich voorbij laten gaan. Hij heeft iets clownesks, die logge grote kerel met zijn kale glimmende kop.

Afgelopen week gaat hij tekeer tegen een ongelofelijke dronkelap van een vrouw. Ze tiranniseert haar gezin en mishandelt haar man. Eén van de dochters is haar persoonlijke pispaal. Niets doet het kind goed. Slechts veertien jaar is het meisje en al volledig naar de knoppen…..

Zuipschuit op woeste baren, © Toverheks.com

Het blijkt dat ‘the good doctor’ zelf is opgevoed door een zuipschuit. Regelmatig lag de vader van onze opvoedgoeroe stomdronken in Adamskostuum op het garagepad. Vriendjes mee naar huis nemen deed Phil niet. Het is eigenlijk een wonder dat hijzelf zo goed terecht is gekomen. Daar zal hij flink aan hebben moeten trekken……

Vanmorgen zit er een professor Psychologie met haar studente op de strafstoel. Tussen hen heeft zich een soort horrorstory afgespeeld. De studente is een vergaarbak van de meest ellendige problemen. Een ongeleid projectiel. Een leugenbak van de bovenste plank. Een psychiatrisch geval, zonder meer. Phil behandelt haar uiterst tactvol. Hij ziet ook wel dat dit meisje enorme problemen op haar anorectische medicijnverslaafde schoudertjes meetorst.

Grensoverschrijdend moedercomplex © Toverheks.com

De professor heeft duidelijk een hulpverlenerscomplex. Ze gaat een intieme band met het meisje aan, fungeert naar eigen zeggen als een soort moeder voor het wurm. Uiteindelijk neemt ze het kind in huis. Goed bedoeld? ‘Het is al de zoveelste verloren student, die ze op sleeptouw neemt. Met uitstekend resultaat tot nu toe…..,’ aldus de echtgenoot van mevrouw de professor.

Vanaf dit punt explodeert de relatie. Het meisje stuurt doodsbedreigingen aan zichzelf via een listige app. Zogenaamd namens de professor. Vervolgens gaat ze naar de politie en doet aangifte tegen haar weldoener. De docent raakt haar baan kwijt. En nog is het niet gedaan. De twee vrouwen raken in een afschuwelijk gevecht gewikkeld.

‘Ik zou u accuut uw baan teruggeven nu gebleken is dat die SMSjes niet van uw telefoon afkomstig zijn!’ zegt Phil tegen de oudere vrouw, ‘maar vervolgens stuurde ik u alsnog per direct de laan uit. Wat denkt u wel? Dit is onacceptabel en grenzeloos gedrag. U bent helemaal niet opgeleid om de therapeut uit te hangen….. Ze is notabene een studente van u.’ En ga zo maar door.

De vrouw kijkt slachtofferig alsof haar leven ervan afhangt. Ze vindt zichzelf heel zielig. Ze had slechts het beste voor met het meisje. Bladiebla. Phil is niet onder de indruk. ‘U moet een voorbeeld geven. Het is helemaal niet aan u om te gaan zitten experimenteren met een leerling met zulke complexe problematiek…’

Hungry ghosts: mensen met een klein keelgat kunnen niet al teveel liefde verstouwen, © Toverheks.com

Je doet iets goeds en iemand kotst als bedankje over je heen. Het komt heel veel voor. Brul haalt een paar spreekwoorden aan in de trant van: Iets goeds doen voor een ander kan slecht uitpakken voor jezelf. Goed doen is niet altijd een goed idee. Etc.

Ik ben opgevoed met: Wie goed doet, goed ontmoet. Het is dus niet zo verwonderlijk, dat ik nogal eens de fout in ga als er iemand een beroep op me doet. En ja, ik ken het fenomeen stank voor dank als de beste.

Grenzen stellen is toch zo belangrijk. We zijn de druppel en de oceaan. Als je teveel golf bent en te weinig individu raak je vanzelf van de regen in de drup. En dan ben je weer waar je wezen moet. Terug bij af. Om opnieuw op weg te gaan. Vol goede moed. Op weg naar huis……

Want dat is toch wat we willen, thuiskomen? Ik in elk geval wel: Eind goed; Al goed!

Wie goed doet is de petoet, © Toverheks.com