Dinsdagavond hark ik mezelf bij elkaar om naar koor te gaan. Mijn stem is weer min of meer terug van weggeweest. Over een paar weken hebben we weer een concert. Heks moet nog flink oefenen. Als ik de straat uit rij bedenk ik me, dat ik iets belangrijks thuis heb laten staan. Snel ren ik nog een keertje in en uit mijn huis…

Met een tas vol koekjes arriveer ik ter plekke. Vanavond gaat Heks trakteren. Ik parkeer de koeken bij de conciërge en spoed me de zaal in. Mijn zangmaatje zit al op haar plek. Ik ben een beetje aan de late kant.

Voor ik het weet sta ik met mijn armen in de lucht te zwaaien: Inzingen! We rekken en strekken. Langzamerhand vloeit het laatste restje spanning uit mijn lijf. Vlak voordat ik de deur uit ga krijg ik een berichtje dat me van slag doet geraken. Mijn hoofd rommelt en tolt nadat ik in een impuls een reactie heb gestuurd. Nooit een goed idee natuurlijk.

‘Heks, je bent nu eenmaal niet volmaakt. Je doet je best, maar soms bak je er geen zak van. Je wilt vanuit liefde en compassie leven, maar sommige mensen zou je het liefst flink door elkaar rammelen. Geheel verdiend overigens, maar toch….’

Intussen zingen we hele gevoelige kerstliedjes. A capella. Het luistert nauw. We moeten subtiel aan de bak. Er wordt zo hard gewerkt, dat het pauze is voordat ik het in de gaten heb. De voorzitter neemt het woord. ‘Er staan schalen met lekkere koekjes, maar ik weet niet van wie….’ hij kijkt ons aan. Heks steekt haar hand op: Schuldig!

Het volgende moment begint de pianist op de vleugel te beuken. ‘Lang zal ze leven!’ brult het koor uit één keel. Lachende gezichten kijken me aan. Heks slurpt het gebeuren naar binnen. Wat is dit toch leuk! Ik hoor ergens bij!

In de pauze zit ik met mijn zangvriendinnen te kwetteren. Ik krijg zoenen en handen en vriendelijke woorden en wensen toegevoegd. Heerlijk! Intussen weten ze ook hoe oud ik echt ben, nadat ik ze heb wijsgemaakt dat ik 39 ben geworden…..

De rest van de avond zing ik als een sijsje. Blij, dat ik weer een beetje ben opgeknapt. De eindeloze huilbuien zijn opgehouden. De stofwolken in mijn hoofd trekken langzaam op. Het komt wel weer goed met dit heksje. Ik maak weer plannetjes:

Vanavond ga ik mediteren met mijn medeheksen. Komend weekend krijg ik buitenlands bezoek. En volgende week ga ik zelf de hort op.