Heks ligt gestrekt. Ik kan niet bewegen vandaag. Alle verborgen spiertjes en peesjes in mijn heksenlijf protesteren bij voorbaat. En wat heb je dan gedaan, Heks, dat je het zo moet bezuren? Letterlijk. Bezuren met verzuren. Nou, niks bijzonders.
Ik heb gisteren wel gezwommen, maar dat doe ik tegenwoordig elke week. Dus dat zou intussen niet deze problemen meer moeten veroorzaken. Wel dus. Ik kan nooit een pijl trekken op dat hopeloze lijf van me. De ene keer kan ik straffeloos een kilometertje zwemmen. De andere keer lig ik dagen bewegingsloos in bed te creperen na zo’n actie. Ik zal er nooit aan wennen.
Maar er is ook goed nieuws. Mijn belastingaangifte is eindelijk de deur uit. Alle bonnetjes opgesnord en opgeteld. Alle medicijnen die niet worden vergoed opgevoerd. Elk jaar een hele heisa. Maar het is weer voor elkaar!
Met name dankzij Blonde Buurman. Mijn oude vriend helpt me met allemaal ongelofelijk kutklussen. Hij schrijft brieven en wint informatie in betreffende zaken, die me pijnlijk raken. Hij fungeert als buffer tussen Heks en haar kwelgeesten.
Bovendien houdt hij van lijstjes en administreren. Iets waar ik de genen voor mis. Heks houdt van chaos en improviseren. Dat kan ik dan ook als de beste, een creatieve oplossing bedenken voor bijna elk probleem. Helaas heb je niets aan zulke eigenschappen als het op belastingzaken aankomt. Dan ben je meer gebaat bij degelijke lijstjes.
Zometeen ga ik naar de fysiotherapeut. Die gaat me weer helemaal uit de knoop halen. Hij duwt mijn rechterschouder weer in de kom. En mijn rechterheup. Hij maakt armen en handen los uit chronische kramp. Hij plopt een rib weer op zijn plaats halverwege mijn rug. Hij ontspant mijn kaakspieren, zodat mijn kaakgewricht weer in de kom schiet.
Hij foltert mijn voetzolen, zodat mijn voeten zich weer kunnen ontspannen. Hij doet hele gemene dingen met mijn kuitspieren en de verharde platen op mijn dijbenen…… In een half uur tijd loopt hij mijn hele lichaam langs. En niet voor niets, ook al denk ik dat echt wel eens. Als hij een week later weer helemaal van voren af aan kan beginnen.
Nee, ik laat me niet voor niets wekelijks systematisch martelen. Dat bleek wel na een half jaar zorg mijden. Sinds de sessies zijn hervat kan ik weer af en toe ontspannen wandelen. Dat was onmogelijk geworden met een heup chronisch uit de kom. En ook het zwemmen lukt me, alleen omdat mijn fysiotherapeut me weer wekelijks pijnigt.
‘Heb je nog een beetje naar de Olympische Spelen gekeken?’ vraag Blonde Buurman tijdens onze aangifte-sessie. Heks is dol ook sport. Ik kijk elk jaar fanatiek naar de Tour de France. En ook de Olympische Spelen kunnen zich doorgaans verheugen in mijn mijn warme belangstelling.
‘Ik kan mezelf er dit jaar niet toe zetten. Ik had het ook met de Tour. Alleen de ritwinst van Bauke Mollema heb ik toen bekeken. Normaal gesproken kijk ik elke dag met overgave naar de Avondetappe. Alsmede lange bergritten. Die zat ik dan helemaal uit.’
‘Maar ik kon al dat geneuzel rondom de Tour dit jaar gewoonweg niet aanhoren. “Lekker belangrijk,” denk ik dan steeds. Ik heb het nu ook weer met de Spelen. Dat gezemel door Jan en Alleman en deskundige zus of zo over iemand, die valt of verliest. Wat een gezeik. Ik kan het eventjes niet hebben….’
Heks heeft geen geduld voor gezemel. Helaas wordt er heel wat afgeleuterkoekt door mijn medemensen. Al kletskousend houdt de mensheid zichzelf in de lucht. Zucht.
Een zucht geeft lucht aan een hart vol smart. Zuchten dus maar, Heks. Tot je erbij neervalt. Maar niet meer luisteren naar gewauwel over niks. Naar gezuig en gezeik. Dat gaat niet meer gebeuren.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.