De camper van mijn vriendinnetje

Met moeite sleur ik me vrijdag aan het begin van de avond uit bed. Er staat nog een uitje op het programma. Een paar leden van de OB, mijn vriendenclub de Orale Beweging, hebben een picknick georganiseerd in de Vlietlanden. Op een strandje bij de Spelevarenspartelvijver! Lees je het goed? Ja, het staat er echt.

Ik stop Varkentje in de auto en rijd de stad uit. Het is heerlijk zwoel weer. Als ik de grote parkeerplaats oprijd, zie ik een rode camper staan. Pas als ik uitstap herken ik em als de stoere voiture van mijn OBvriendinnetje She. Terwijl ik dichterbij kom zie ik haar kokkerellen op haar gasfornuisje. Geassisteerd door Schone Friezin.

Enthousiast sluiten de dames me in de armen. Daarna wordt er druk gedelibereerd over de linzensoep in wording. She reikt me alle ingrediënten aan, om ze op voor mij verboden stoffen te controleren. ‘Gooi er maar wat van deze sambal in, is vast lekker,’ zegt Heks. ‘Ja, ik doe een klein beetje,’ antwoord She, ‘Ik wil niet dat het overheerst.’ Om vervolgens stevig in het zachte plastic flesje te knijpen. Een waar bloedbad is het gevolg. Een grote rode vlek verdwijnt in de dikke soep.

Heks gooit intussen een balletje voor Varkentje

Snikkend van de lach happen we naar adem. ‘Niets meer aan te doen’, hikt de één. ‘Zal een pittig soepje worden’, snikt de ander. Naast me voel ik onze vriendin, die ons pasgeleden heeft verlaten. Alsof ze meelacht. Haar heldere hoge lach. Hier hield ze zo van. Dit zorgeloze slappe gelach.

Vervolgens wil de soep maar niet aan de kook komen op het uitstervende vlammetje waarschijnlijk veroorzaakt door een zieltogende gasfles. Nog meer hilariteit. We besluiten de kooktijd aanmerkelijk in te korten…. Wat is er tenslotte mis met rauwe bleekselderij en dito wortelen? Uiteindelijk blijkt het een heel lekker soepje te zijn.

Selfie met de meisjes

Intussen cirkelen er constant auto’s over het parkeerterrein. Dit is een bekende ontmoetingsplek voor seksavontuurtjes. We praten over dit fenomeen. ‘Ik zat een keertje gewoon met mijn vriend in een auto te praten, hihi, nee, echt waar,  op een parkeerplaats. Klopte er zo’n swinger op het raampje. Of hij even mocht. Het gekke was, dat hij contact zocht met mijn partner. Zo van: Even wisselen? Alsof ik er niet bij was.’

We praten over het verschijnsel promiscuïteit  en hoe dat verschilt bij mannen en vrouwen. She is seksuologe. Onze Seksheks zogezegd. Zij kent statistieken van dit fenomeen. ‘Het is het hoogst onder mannen met mannen. Dan volgt man/vrouw. De lesbiennes scoren het laagst.’

Aan de Spelevarenspartelvijver tref ik de rest van mijn vrienden. Op grote kleden in het gras. Ze hebben al van alles beleefd op deze wat sinistere plek. Mannen, die zich pal voor de ogen van de dames volledig ontkleedden. Om spiernaakt te gaan zwemmen in die dartele vijver. ‘Ik heb de dames nog nooit zo snel hun spullen zien verplaatsen’, lacht één van de aanwezige OBheren. ‘Gelukkig is het nu rustig hier,’ grijnst de ander.

Terwijl de zon langzaam ondergaat, genieten we van de sambalsoep, eigengebakken brood en een lekker glas wijn. En elkaars gezelschap. Boven ons hoofd klinkt een akelig gekras. Wat is dat? ‘Een blauwe reiger,’ zegt Blonde Buurman, ‘Dat krassende geknerp herken je uit duizenden….’

Als ik met She en haar kinderen richting auto vertrek blijkt de parkeerplaats op volle toeren te draaien. De auto’s rijden af en aan. De sfeer is unheimisch. De kinderen van mijn vriendin durven niet alleen in de camper te blijven wachten, totdat we alle spullen hebben overgebracht vanaf de picknickplek.

Op kleden in het gras

Dus loop ik alleen terug naar het veld. Nou ja, samen met Ysbrandt, de Ballenbijter. Uiteindelijk besluiten we allemaal tegelijk te vertrekken. In colonne. De fiets van één van de jongens wordt in de camper geladen. Grapjes over het gevaar, dat hij loopt met zijn mooie benen. En we geven de parkeerplaats voor de volledigheid ook maar een naam: De Spelerijdenspartelcarpoolparking. Giebelig nemen we afscheid.

Zo toeren als een kleine knusse karavaan het eerste stuk samen door het verlaten landschap. Om dan weer alle kanten op huiswaarts te keren.

Proost, lieve Heks