Inspirerende vrouwen: Notoir vals zingende cantatrice chauve Florence Foster Jenkins historisch redelijk correct vertolkt door Meryl Streep! Heerlijke dartele dames die me ontzettend laten lachen in de naar Jenkins genoemde film. Een aanrader!

toverheks.com

toverheks.com

Vrijdagnacht kan ik helemaal niet slapen. De nacht ervoor was het ook al bal en helaas zal het de nacht erna ook weer een hopeloos gebeuren zijn. Ik val om acht uur in slaap en wandel midden in de nacht met VikThor.

Uit pure verveling kijk ik naar de televisie. Ik val midden in een film met Hugh Grant. Althans de stokoude man in keurig pak lijkt op hem. Maar zo oud is hij toch nog niet? Heks wrijft de slaap uit haar ogen. Dan komt Meryl Streep in beeld als bejaarde societydame uit de eerste helft van de vorige eeuw.

Ik ben een groot fan van deze actrice. In welke rol heeft ze zich nu weer gewurmd? Welk personage brengt ze nu weer tot leven? Terwijl ik het denk begint ze te zingen. Een virtuoos stuk van Mozart in een serieuze setting voor een groot publiek: Alleen zingt ze zo vals als een kraai!

Heks zit er verbijsterd naar te kijken. ‘Hahaha,’ zingt Streep, ‘huhuhhuh haaaa!’ produceert ze wat onnavolgbare loopjes. Wat ze zingt komt me vaag bekend voor. Haar begeleider speelt onverstoorbaar op de vleugel. Bij voortduring past hij zijn spel aan aan de capriolen van deze weinig getalenteerde operazangeres.

toverheks.com

toverheks.com

Het is zo over de top slecht dat het op mijn lachspieren werkt. En niet alleen op de mijne. Het publiek in de film ligt ook dubbel.

Wat is dit voor’n gekke vertoning? En waarom zingt dat personage zo vals? Ik zoek wat informatie op en kom er al snel achter, dat alles wat zich afspeelt op het witte doek is gebaseerd op een echt verhaal. Ooit leefde er een vrouw, die totaal niet kon zingen, maar wel optrad voor een groot publiek. Voor uitverkochte zalen.

Ook nam ze grammofoonplaten op, die als warme broodjes over de toonbank gingen. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt!

Florence Foster Jenkins werd geboren in een rijke familie in de tweede helft van de negentiende eeuw. Haar verlangen om piano te studeren in Europa werd in de kiem gesmoord door haar vermogende vader. Ze moest trouwen met een rechter en verder haar kop houden.

Als ze dat niet doet wordt ze onterfd, maar ze laat zich niet door al dat geld manipuleren: Ze gaat er vandoor met een arts, die haar in de huwelijksnacht syfillys bezorgt. In die tijd nog een dodelijke met schaamte omgeven ziekte. Ze weet te overleven door een dagelijkse dosis arsenicum en kwik. Hierdoor wordt ze zo kaal als een biljartbal.

Haar man geeft ze subiet de bons. Tot haar veertigste voorziet ze in haar levensonderhoud door pianolessen te geven. Haar eigen carrière op dat instrument is door de syfillys dan al ten einde.

Na haar vaders dood verzoent ze zich met haar moeder. Ze gaan in New York wonen en dompelen zich gezamenlijk onder in het society leven! En als dan ook haar moeder nog gaat hemelen is ze opeens een schatrijke erfgename. Ze noemt zich intussen weduwe. Haar ontrouwe echtgenoot is dan al lang overleden.

Omdat ze geen piano meer kan spelen, stort ze zich op een zangcarrière. Ze neemt les bij het crème de la crème op dat gebied. Maar veel helpen doet het niet: Haar lichaam is niet bepaald een geschikt instrument om een beetje fatsoenlijk Mozart te zingen. Of de andere muziekstukken, die ze op haar repertoire heeft staan.

‘Meryl Streep slaat de spijker precies op de kop als ze haar manier  van zingen nadoet,’ lees ik ergens, ‘Ze mist elke vorm van vibrato, mist noten…..’ Als ik echter het origineel beluister doet Streep het zo gek nog niet…… Ondanks al haar inspanningen zingt ze honderd keer beter dan de vrouw, die ze vertolkt. Ik bekijk de film nog eens helemaal van voren af aan. Met enige regelmaat lig ik helemaal dubbel van de lach. Wat een kostelijk verhaal!

Ik moest uit de maat leren zingen. En slecht ook. Eerst dacht ik dat het makkelijk te doen was. Dat was het niet. Ik heb veel les gehad met een zangcoach om te leren gillen. We begonnen met op de juiste manier zingen, en toen werd mij geleerd om opeens op vals zingen over te gaan, net als Florence. De rol was geweldig, maar het was moeilijker dan gedacht,” aldus Meryl tijdens de screening

En wat een geweldig leuke vrouw moet Florence geweest zijn! 50 jaar syfillis overleven is ongehoord in die tijd. ‘Het komt door haar passie voor muziek,’ zegt haar zogenaamde tweede echtgenoot in de film, ‘Dat houdt haar op de been en geeft haar energie!’

Dit herkent Heks volkomen. Het is niet de enige paralel tussen mijn leven en het leven van deze rijke erfgename. Ook zij maakt een ernstige ziekte door, die haar leven verruiineerd.  Het is eveneens een ziekte met een stevig stigma. Ook bij haar is het qua familie barsten of buigen. En ook zij moet enorm op eigen kracht overleven.

toverheks.com

toverheks.com

Ik hoop alleen dat mijn zangkwaliteiten zich niet alleen in mijn verbeelding afspelen, zoals bij deze fantastische zuster……..

Florence heeft nog een flink aantal hele goeie jaren, nadat haar ouders zijn overleden. Haar maatschappelijke positie herstelt. Ze vindt opnieuw geluk in de liefde. Weliswaar met een ongelofelijke charlatan….. Gelukkig is laatstgenoemde wel goed voor haar. In de film althans.

Heks is een beetje van Florence gaan houden. Good for you, girl, dat je je eigen weg bent gegaan, ook al moest je daardoor een aantal jaren op zwart zaad zitten. Ook al kostte je bevrijding van je familie je je gezondheid. Ook al kon je daardoor je grote passie, pianospelen, uiteindelijk toch niet leven.

Er kwam een nieuwe passie voor in de plaats, waar je helaas geen enkel talent voor had. Wonderbaarlijk vind ik dat. Heks is zelf bijzonder muzikaal en kan zich niet voorstellen, dat je niet hoort hoe vals je zelf zingt. Hoe kreeg ze het voor elkaar om wel goed  piano te spelen?

Ik ben ooit vijf jaar mijn stem goeddeels kwijt geweest en toen zong ik ook zo vals als een kraai. Daar had ik bijzonder veel last van! Het deed echt pijn aan mijn oren!

Een vrouw omgeven met mysterie, die ook nog eens graag een gek hoedje op haar kop zette. Of een paar witte gevederde vleugels  om de schouders hing. Met enige regelmaat liet ze haar flink uitgedijde lichaam, ondanks haar respectabele leeftijd, vanuit de nok van het theater als een rasechte deus ex machina verankerd aan een paar stevige touwen op het toneel zakken.

toverheks.com

Is Heks jaloers op deze dame?

Niet echt. Ik ben bang dat ze veelal werd omgeven door mensen, die van haar hielden vanwege haar geld. Het bood haar wel veel mogelijkheden.

Waar ik wel afgunstig op ben is op haar uiteindelijke persoonlijke bevrijding. En het daarbijbehorende eerherstel. Hoe er voor haar uiteindelijk toch een soort gerechtigheid kwam.

Florence Foster Jenkins heeft heel veel mensen blij gemaakt met haar muzikale gekakel! Aan het eind van haar leven huurde ze Carnegie Hall af om op te treden voor een heleboel soldaten. Het is 1944. Ze wil hen een hart onder de riem steken. Ze is behoorlijk populair in het leger. Vandaar.

Het is haar laatste optreden. Ze bemerkt helaas dat men haar uitlacht. Tot dan toe heeft men dat verborgen kunnen houden door heel hard te applaudisseren! Ze krijgt ondanks alle pogingen om dit te verhinderen een slechte recensie onder ogen. Het breekt haar hart. Een maand later is ze dood.

Zou deze dame Ionesco soms ook hebben geïnspireerdLa cantatrice chauve

toverheks.com

toverheks.com

VikThor de Tractor, Het Geheime Kanariepietengenootschap, de kracht van ja zeggen tegen nee, en bubbelen tot je erbij neervalt: Heks verjaart! En het eerste wintervirus komt te paard……

De gehele afgelopen week dweil ik maar zo’n beetje in de rondte. Ik laat me prikken en kneden door diverse therapeuten, maar veel helpen doet het niet. ‘Is het niet gewoon viraal?’ app’t een vriendinnetje, ‘Mijn lief heeft zich ook een paar weken enorm beroerd gevoeld. Doodmoe vooral. Nu gaat het weer iets beter, hij is weer aan het werk.’

Haar man heeft ook wat gezondheidsitems. Hij behoort zonder meer ook tot de Nationale Kanariepietenbrigade! Net als Heks. Dit geheime genootschap heeft tot taak om als eerste van zijn of haar denkbeeldige stokje te vallen bij viraal en bacterieel gevaar. Ook testen van ongezonde inpandige eindeloos herververste lucht behoort tot ons werkgebied.

Als wij bijvoorbeeld plotseling omvallen na het aanzetten van zo’n foute airco, dan kun je ervan verzekerd zijn dat je te maken hebt met een ‘ziek gebouw’. Ik spreek uit ervaring.

Denk nu niet dat het kanariepietensyndroom je in dank wordt afgenomen. Over het algemeen willen zakenlieden helemaal niet horen dat hun gebouw ziek is, of hun bedrijf knettergek om een airco aan te sluiten op een oud en vies buizensysteem. Liever laten ze de helft van de werknemers gestrekt afvoeren, de kanariepieten voorop, dan toe te geven dat ze fout zitten!

In vroeger tijden namen de mijnwerkers kanaries mee om te waarschuwen voor brandbaar mijngas (methaangas) en giftig koolstofmonoxide gas. De kanaries gingen namelijk al bij kleine concentraties van het gas van hun stokje.

De afgelopen week begin ik ook weer eens te lezen in een boek over ‘De kracht van JA!’ van John Kalse. Ik ben twintig jaar geleden bij de man in de leer geweest naar aanleiding van zijn boek ‘Creëren vanuit je bron.’ Heks had een geweldig leuke week, maar ik heb er verder weinig aan gehad.

Alles wat ik zat te creëren vanuit mijn bron was hopeloos. Ik werd precies in die tijd opnieuw ziek na te zijn blootgesteld aan een foute airco. Ook kreeg ik een relatie met een volstrekte eikel. Mijn kinderwens eindigde in een miskraam. Ik moest vervolgens ook nog eens flink onder het mes.

Mijn vriendenkring ontplofte, mijn buurman en goede vriend veranderde in de psychopaat die hij altijd al was, nadat ik vriendelijk bedankte voor zijn plotselinge avances.  (Ik was een tijd vrijgezel na de relatie met de eikel). Helaas was de Boze Buurman op zijn knakworstje getrapt na te zijn afgewezen! Of op zijn schamele waxinelichtje, wie zal het zeggen?

Hij sloeg mij en mijn auto total loss en treiterde jarenlang stiekem mijn hond. Hij jatte mijn krant en ik kreeg vreemde hoge gas/licht en -waterrekeningen. En ga zo maar door. De lijst is eindeloos……

Daarnaast trakteerde het wonderschone leven me als bonus op RSI en een stevige Whiplash. Bovenop de ME en Fibromyalgie. ….. Niet bepaald de dingen die ik in mijn leven wilde creëren. Min of meer het tegenovergestelde……

Er waren nog een paar bijzonder traumatisch nare zaken, die ik met de beste bedoelingen blijkbaar toch heb zitten creëren, maar daar wil ik echt niet meer over praten. Laat staan schrijven…..

Ik was na enige tijd nstuurlijk wel klaar met het idee dat je je eigen leven creëert. Nog voordat de maakbare samenleving werd gelanceerd vond Heks het al een waardeloos concept. Die levensvisie is alleen maar prettig voor succesvolle narcisten. Niet voor kanariepietjes…….

Een goede representant van god zijn is nog niet zo eenvoudig. Het eindigt ook niet altijd goed, vraag maar aan de Zoon van god. Die werd als beginnende dertiger al vastgespijkerd aan een kruis……

Maar goed. Ik bak er dan ook niet zoveel van. Van dat creëren van geluk en vervulling. Ik koester ook niet langer de overtuiging dat het daarom gaat. Als ik dat ooit al heb gedaan.

Maar nu dan ja. De kracht van ja. Nou ja zeg! Ik zeg al een hele tijd NEE.

Geen zin meer in dit, ik wil dat niet meer. Geen gezeik meer aan mijn kop, niet meer altijd de underdog zijn of het zwarte schaap. Geloof er geen donder van, moet je niet mee aankomen en ga zo maar door. Hou op, schei uit! Nee, nee, nee. Als een kleuter in zijn peuterpubertijd. Louter nee.

‘Je kunt ook ja zeggen tegen je nee,’ schrijft John. Oh ja? Ik probeer het direct uit. En het is geweldig! Want al dat ‘ik heb het gehad, ik wil niet meer etcetera’ zadelt me met een vreselijk gevoel op. Ik herken mezelf niet meer als ik weiger te luisteren naar een zielig zuigverhaal. Stiekem zeg ik dus nee tegen mijn nee……

Huh?

Nee toch zeker!

Dat gaat veranderen!

puppycusus04

Vrijdagavond ga ik met de buurvrouw naar puppycursus. In haar leven spelen problemen waar de honden geen brood van lusten. Laat staan puppies! Dagenlang luisteren lukt me niet meer. Maar een uurtje samen iets leuks doen pakt geweldig uit!

Heks heeft haar persoonlijke fotograaf! Het gehele uur schiet ze het ene plaatje na het andere. En mijn buurvrouw verzucht de eerste keer op de terugweg: ‘Ik heb het hele uur niet 1 keer aan alle ellende gedacht!’

‘Ik heb een aanbod voor een vervolgcursus. Gewoon weer op de vrijdag. Vijf keer. Als je interesse hebt….’ zegt onze juf bij de puppycursus-certificaar-uitreiking. Ja, VikThor heeft zijn eerste diploma binnen! Buurvrouw en Heks kijken elkaar aan. Zullen we? Ja, natuurlijk. We vonden het al zo jammer dat het afgelopen was!

Later thuis komt Joy eventjes buurten. We drinken een hele goeie franse bubbelwijn. Het is tenslotte mijn verjaardag. ‘Ik ga ja zeggen tegen mijn nee,’ vertrouw ik mijn vriendin toe, ‘en ik ga allemaal leuke dingen doen het komende jaar. ik ben bezig het roer om te gooien!’

We verzinnen vervolgens samen wat grappige plannetjes. Aangewakkerd door de bubbels worden ze steeds gekker. Het is al hartstikke laat als we afscheid nemen……

Heks crepeert nog steeds van de pijn. Ondanks alle pijnstillers, medicinale cannabis en bubbels. Vooral na een uurtje trainen met VikThor is het bar en boos met mijn lijf. Met name mijn armen. ‘Ik heb zijn naam veranderd,’ roep ik naar mijn medecursisten als hij me het trainingsveld op sleurt de afgelopen avond, ‘Vanaf nu heet hij TracThor.’

TracThor