Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

Posted on 10 januari 2018 by lagriffeheks

‘Hebt u geen haring meer?’ Heks kijkt verbaasd naar de opgeborgen snijplank aan de kop van de kraam. Geen vet visje meer te verschalken. Wel liggen er nog bakjes gevuld met calamaris en dozen vol mosselen. Mmmmm. Daar zou ik best zin in hebben. ‘Helemaal uitverkocht,’ de Marokkaanse versie van Kapitein Haddock kijkt me triomfantelijk aan, ‘ Er kwam iemand, die er ruim driehonderd meenam, vandaar.’

Heks had net zin in een harinkje. Jammer, jammer. ‘Wilt je drie kilo mosselen voor een tientje?’ Haddock zet alvast drie pakken voor mijn neus, ‘Supervers. Iemand had vijftig kilo besteld, maar die is dan weer niet komen opdagen…..‘

Drie kilo is wel erg veel in je eentje. Eigenlijk zou ik …. Of zal ik? Mijn vrienden Fiederelsje en haar Paranimfje hebben vast wel trek in een lekker bekje vol mosseltjes……. ‘Doe maar drie kilo!’ roep ik enthousiast. Even later loop ik verder met mijn nieuwe eenvoetige vriendjes op de rug.

Verwoed onderhandel ik vervolgens over een pot kruiden bij Mabroek. Alweer een Marokkaanse kraam. Heks is zwaar fan hun superverse koopwaar. Waar zouden we zijn, culinair gezien, zonder deze medelanders?

‘Dus er zitten geen gluten in?’ Ik heb een pot Ras el Hanout in mijn handen. Het kruidenmengsel van Noord Afrika. Mijn vorige versie van dit goedje bleek vol tarwe te zitten gek genoeg. Ik ben dus op mijn hoede. ‘Nee, als het niet op de pot staat zit het er echt niet in,’ beweert de dame achter de kraam pertinent.

Ik reken af, draai me om en kijk recht in het gezicht van de Wilde Boerenzoon. ‘Ha Heks,’ zegt hij kalm, ‘Je was zo druk bezig, ik dacht, ik wacht maar eventjes rustig af. Maar je hondje had me al gespot. Hij stond vrolijk naar me te kwispelen, haha. Zou hij me nog herkennen?’

Ik vlieg mijn reusachtige vriend om de hals. Ha, wat gezellig toch weer. ‘Ga je mee koffie drinken? Ik trakteer!’ Snel loods ik hem mee naar een klein koffiehuis, waar ze een heel goed bakkie schenken. Ik moffel mijn boodschappen onder de tafel en leg mijn hondje aan mijn voeten.

Al snel zitten we als vanouds te giebelen. De Wilde en Heks hebben een vreemde uitwerking op elkaar. Een hilarische boerenchemie zogezegd. Als plattelanders onder elkaar kunnen we gigantisch de draak steken met van alles en nog wat. Zo ook vandaag. We raken verstrikt in een gesprek over politiek.

‘Nederland is het rechtse pilotland van Europa geworden. We lopen allang niet meer voorop, als het om sociale maatschappelijke voorzieningen gaat, maar wel als het om het uitkleden van de zorg en ander rechts geleuter gaat,’ roept mijn vriend. Hij geeft me een snelle edoch uiterst doordachte analyse van ons huidige rechtsbestel en maakt me ontzettend aan het lachen.

Hinnikend geef ik commentaar. Om ons heen kijken de mensen raar op. ‘Ja, we horen het wel,’ ginnegapt een man achter ons, ‘en we zijn zwaar geschokt door de kanttekeningen die jullie plaatsen bij het huidige beleid!’ Hilariteit alom.

We bestellen nog een kopje koffie. ‘Heks, wat heerlijk om je te zien, you made my day,’ mijn vriend geeft me een berenknuffel, nadat we zijn fiets hebben teruggevonden. Het is namelijk opeens kwart voor zes en De Wilde heeft zijn bolide in een fietsenrek van de gemeente geparkeerd. ‘Die rekken halen ze om half zes weg, Heks, bij het scheiden van de markt….’

Die avond app ik Fiederelsje en Paranimf. ‘Zin in mosselen? Zal ik morgen langskomen met een lekker maaltje?’

Zondagmiddag fiets ik met een fietskar vol eten, (soep, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje), naar de Merenwijk. VikThor draaft aan mijn zijde. Het is stervenskoud, maar ik heb nergens last van. Ik draag mijn isolatiepanty van de Action. Een wonder van warmte rondom mijn fietsende benen. Een enorme nepbontmuts prijkt op mijn kop.

Mijn vrienden zijn herstellend van een griepje. ‘Dan komt zo’n mosseltje wel te pas, dacht ik zo,’ Heks is helemaal ingenomen met haar feestmaal. ‘Ja, zo gek, Heks. Ik zei net tegen mijn lief dat ik zo’n zin in een maaltje mosselen had. Vier uur voordat je appte! Echt waar….!’

Gezamenlijk trekken we lange baarden van de zwarte schelpen. We wassen ze, kijken grondig of er geen slijkmosseltjes tussen zitten, gooien de verdachte mosselen opzij….. Niet veel later zitten we dan heerlijk te smikkelen met zijn drieën. Of eigenlijk vieren. Ook VikThor krijgt een paar mosseltjes voor de gulzige kiezen!

Mooi hoe het leven meandert langs mosselbanken, poelen vol vriendschap en vertrouwd geluk. Mijn dag kan dan ook niet meer stuk.

Tevreden peddel ik door de vrieskoude nacht weer naar huis. Mijn viervoetige vriend kan nog eventjes lekker rennen. Daar heb ik straks ook geen omkijken meer naar. Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Loopt over van liefde. Wat heb ik hiervan genoten! Geluk zit toch echt in kleine dingen. Ja: Het leven is goed.

Gesneden bloemen en een onbesneden vinger. Een zonnige middag met mijn oude vriend Pluim. En een geweldige gluten-soya-lactosevrije pittige tomatensoep met gehaktballetjes.

Posted on 27 februari 2014 by lagriffeheks

Zondagmiddag krijg ik een berichtje van Pluim:’Ben morgen in de buurt, strandwandeling?’ Ja, superleuk! ‘Ik zorg voor de lunch!’ mail ik hem terug. Heks loopt een beetje te kreukelen, dus zo’n vrolijk initiatief is zeer welkom! Diezelfde avond kook ik de sterren van de hemel voor Frogs. Het voorgerecht is een heel lekker tomatensoepje. Ik maak genoeg voor een weeshuis.

Fruit drie uien, drie tenen knoflook, smoor een kilo tomaten, voeg water toe, bouillonblokjes, twee waspenen en drie stengels bleekselderij, Even laten koken, oregano toevoegen, mespunt cayennepeper, pureren.

Drie ons gehakt vermengen met een eitje, glutenvrij brood, peper, zout, uitje, knoflook en oregano. Bak in ruim olijfolie piepkleine gehaktballetjes. Voeg toe aan de soep. Mmmmmmmm.

Maandagmiddag rond het middaguur staat Pluim op de stoep. We lunchen uitgebreid. Met de heerlijke soep en andere verwennerijen. Daarna rijden we naar het strand. We lopen een enorme ronde. Het is fantastisch weer. Ysbrandt is zielsgelukkig. Enthousiast springt hij door de golven.

En weer raken we niet uitgepraat. Deze hele oude vriendschap ondergaat een metamorfose. Wordt door de tijd heen getild naar het nu. Sprankelt met vertrouwde zwartepietenchemie. Goeie hemel, wat hebben we weer veel te bespreken!

Op de terugweg halen we tulpen bij de knappe bollenboer. Al mijn vriendinnen weten nu over wie ik het heb. We zijn het daarover helemaal eens. Hij heeft de beste bloemen en is een stuk.

De knappe is er niet, maar een zoon of vakantiekracht verkoopt ons een paar prachtige bossen. Tevreden rijden we naar huis. Met rozige wangen van de zon en het glas witte wijn bij ‘Brasserie de Badmeester’. De middag is voorbijgevlogen.

‘Kom Pluim, we gaan nog even lekker gekke foto’s maken!’ zegt Heks bij het afscheid. Bekkentrekkend kijken we in de camera. ‘De bloemen moeten erop!’ ‘Dank voor die bloemen!’ roept Pluim door het dolle, met een lekker paus-accent. ‘Ja,ja, dank, dank!’ We buigen, wuiven de bloemen heen en weer voor de camera. Pluim ontdekt het gaatje, waar de lens zich bevindt. We maken nog een paar uiterst vreemde foto’s met zijn vinger voor de lens.

Als ik hem ’s avonds die plaatjes stuur, moet hij erg lachen. ‘Gesneden tulpen en een onbesneden vinger….’ reageert hij. Daar moet Heks dan weer om lachen. En dat komt vooral, omdat we het diezelfde middag uitgebreid over het fenomeen besnijdenis hebben gehad. En dan vooral de variant bij vrouwen. Pluim heeft beroepsmatig veel met deze groep te maken gehad. En daar valt weinig te lachen kan ik je verzekeren.

We nemen afscheid. Het is al een soort traditie, die gekke foto’s. In de hernieuwde vriendschap. Eerst lunchen, dan wandelen en tot slot: Pietenchemie!!!!

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: voorgerecht

Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

Gesneden bloemen en een onbesneden vinger. Een zonnige middag met mijn oude vriend Pluim. En een geweldige gluten-soya-lactosevrije pittige tomatensoep met gehaktballetjes.

Dit delen:

Dit delen: