krokus kust bij, bij blij
Lenteliedje van verlangen
–
–
Vandaag alleen een liedje
liefje van verlangen
sneeuwklokjes, narcissen
krokussen, fluitenkruid
laat in slecht gestel
langer me niet vangen
kom op met lentezon
kleur bleke wangen
–
helaas
is slechts verlangen
–
winter blijft hangen
verhaal van koning Winter
is nog lang niet uit….
Als moedertje aarde haar bruidskleed draagt
Zoek altijd plek in zelf
waar goed toeven is
–
Puinhopen zien en zingen van mooi weer…
–
Kijk altijd of er iets
te beleven is
–
Puinhopen zien en zingen van mooi weer…
–
Ben altijd precies daar
waar actie is
–
Puinhopen zien en zingen van mooi weer
–
Vaak lig ook in bed
Uit met de pret
–
–
–
(Puinhopen zien en zingen van mooi weer uit Martinus Nijhoff’s Awater)
Heb liefde
vele wjjzen beschreven
alsof iets is
maar is hele leven
–
Heb liefde
vele wijzen gedeeld
delen vermenigvuldigt
liefde groeit
dat scheelt
–
Liefde voor mijn liefste
gevierendeeld afgetrokken
toch geloof er nog in
vanzelfsprekend
onverschrokken
–
In love, liefste liefde
en met mij velen
dus geen vaste partner
ach, wat kan het schelen-
–
Liefde is altijd
volledig trouw gebleven
overal aanwezig
in volle leven
Mijn trouwe hondje
Vanavond met Steenvrouw bij Pappa gegeten. Dat was ook leuk voor Ysbrandt, want de vrouw lag al weer 2 dagen gestrekt. Slapend of met een half oog TV kijkend in bed. En daar is natuurlijk niks aan voor een hondje. Die wil lekker op stap en dingen beleven. Van alles ruiken vooral. Buiten is het een geurenparadijs voor hem. Binnen heeft hij het wel geroken op een gegeven moment.
neus achterna
Ysbrandt gaat ontzettend graag mee naar Pappa, als ik onderweg zijn naam laat vallen gaat mijn hondje er als een haas vandoor. Ja, naar PAPPA!!! Hij heeft daar een maand gelogeerd afgelopen zomer. Binnen een paar dagen had dat varkentje al voor elkaar, dat er altijd iemand thuis bleef, anders ging hij heel hard blaffen. Iets wat hij thuis nooit doet. Maar het was voor hem natuurlijk veel gezelliger zo, dus liet hij hen in de waan, dat hij niet alleen kon zijn….
Ik wist hier allemaal niets van. Pappa en zijn zoon gunden mij een zorgeloze tijd en hebben het verzwegen. Wat een schatten! Het was voor hen heel vervelend en Ysbrandt heeft natuurlijk enorm zijn eigen glazen ingegooid wat betreft logeerpartijen, maar ik moest er toch om lachen achteraf. Wat een uitgekookt hondje…
Voetjevrijen
Op zulke slappehapdagen ben ik maar wat blij met mijn hondje. Af en toe duikt hij op aan het voeteneind en komt dan even voetjevrijen. Met 2 poten op het bed. Meer mag niet. Als ik er dan eindelijk eens uitkom, is hij hartstikke blij. Een enthousiaste begroeting volgt, alsof ik weet ik waar geweest ben. Ik hijs me in vesten en jassen en we gaan erop uit….
Dus voor hem is het afzien, zo’n uitgeputte baas, maar mij houdt hij juist op de rails. Ik ben gedwongen toch enigszins minimaal te bewegen. Buiten, in de natuur. En dat is ook iets heel goeds van Ysbrandt. Hij neemt me mee bossen en duinen in. We struinen over het strand. Hij zwemt in een meertje. We spelen met een balletje in een park….Hij verbindt me met moedertje aarde.
Ik heb echt een grote neus….
Alweer 8 jaren woont hij hier. Lange jaren, hondenjaren. Van een puppy is het een ballenbijtend monster en uiteindelijk een wijze volwassen hond geworden. Slim ook. Laat hem maar schuiven.
Nu ligt hij geduldig aan het voeteneinde van mijn bed, op de grond, te wachten. Op een nachtelijke wandeling en daaropvolgend iets lekkers….
Straks loop ik een laatste rondje
met mijn kleine wonderhondje
daarna heeft hij nog 1 wens
een lekker stinkend staafje pens…
Ja, je moet er iets voor overhebben. Een rommelig huis, pens en ander stinkend voer. Elke dag uitlaten… Maar dan heb je ook de beste vriend, een viervoetige, die je je kunt wensen. Met grote zachte flaporen als je geluk hebt…
Hallo daar, vrouw, kom je er nog een keertje uit?
Ik voel me soms
net vergeten groente
verdwenen uit
gemiddeld groenteschap
misschien dat
op een keer
voor de grap
iemand eens iets anders
mij
wil eten
–
Maar dat is niet genoeg
je moest eens weten
hoe lekker het is
om dit groenvoer te eten
wij zijn geheel onterecht
vergeten
Hoe zou het zijn
om dood te zijn
geen lichaam meer
dus ook geen pijn…
Maar rusten eeuwig
wat een straf
niks te beleven
in zo’n graf
de kerk zal toch niet
over alles liegen
ik hoop op vleugeltjes
en vliegen
Het is wonderlijk, zo’n blog schrijven, althans voor mij. Ook al lig ik geheel voor pampus, hetgeen me vaak gebeurt, ik lijd nu eenmaal aan het Dodelijk Vermoeidheid Syndroom (DVS), toch lukt het altijd nog wel om een verhaaltje uit m’n grote duim te zuigen. Sterker nog, ik kikker op van mijn eigen verhalen.
En zelfs in mijn kleine amoebe bestaan valt van alles te genieten.
amoebe, die freule
Gravin van Moddersloot
bouwt waterkastelen
is in haar kleinheid groot…..
Vandaag loopt geheel anders dan gedacht. Ten eerste zou ik een uurtje Indiaas gaan zingen in Barendrecht. Voorwaar geen sinecure met dit weer. Sneeuw, hagel en andere narigheid. Maar ik had me vergist, geen zang. Wel even 3 prikken halen bij de huisarts, ja DVS is een ware dagtaak. Een baan eigenlijk. En dan ook nog zo’n baan. die je mee naar huis neemt. Het is nooit klaar. Zoals een eigen bedrijf. Helaas geen familiebedrijf, ik moet het alleen runnen. En de verdiensten zijn dubieus. Ik ben wel innerlijk steenrijk geworden, daar zijn zelfs mensen jaloers op! Apart….. Maar praktisch gezien moeten er altijd scheppen van van alles bij:
Vitamines en mineralen, prikken, accupunctuurnaalden ,gekneed en geknijp van de fysiotherapeut en nog veel meer….En dat op dagelijkse basis. Zeer -au- ten koste van mijn bankrekening.
Gelukkig heb ik na 25 jaar echt de allerbeste prikkers en knijpers weten te traceren. Zieleknijpers doe ik niet meer aan. De idee, dat ik dit zelf zit te veroorzaken vind ik van een vergaande belachelijkheid. Het is eigenlijk ongelofelijk, dat het nog zo algemeen opgeld doet. Maar genoeg, geen gezeur over de politieke facetten en andere onrechtvaardige benaderingen. Het is je karma hoorde ik nog vorige week bij de heilingsavond, yek. :=(
Ik heb nu eenmaal deze baan en ik doe het naar beste eer en geweten.
Mijn hondje heeft last van zijn achterpoot. Zaterdag haalde hij zulke capriolen uit op jacht naar de bal, dat hij zich lelijk heeft versprongen. Dus rustig aan, geen lange fietstochten vandaag. Met het Gele Gevaar, mijn auto, naar een bos dan maar. Uitvoerig door het Leidse Hout dwalen. Geen kip te bekennen, maar wel een roodborstje vlak voor m’n neus. Kijk, dat is dan geluk hebben.
En het is best lekker, dat ik zo’n kalm dagje heb. Iedereen ploetert door de kou en regen van A naar B en ik hoef nergens heen. Even naar de natuurwinkel straks. Hooguit. en ik rommel wat rond op de site om deze blog in elkaar te zetten. Het is me al gelukt om te linken en een submenu te maken. Ja, komen m’n dagen als systeembouwer toch nog van pas. Alhoewel: een kind kan de was doen in deze.
Het is leuk om zo’n blog te schrijven, wie schrijft blijft. En dat is wat hoor voor iemand in de marge van het bestaan, de bedmarge….. En dan heb ik het niet over prostitutie, hoewel onze werkplek veel overeenkomsten vertoont! Maar als hoer kom je nog wel eens ergens….Een gezellige club of kroeg…. Ja, flauw, ik weet het.
Ik profileer me maar als Ouwehoer in het leven, dat gaat mij beter af. En Toverheks natuurlijk, op mijn bezemsteel ben ik helemaal vrij om te gaan en staan waar ik wil. Mijn heksenbelevenissen zijn onwaarschijnlijker dan de meest vervreemdende fictie.
Bij Indianen hanteren ze totemdieren. Mijn centrale totem is Coyote, de Grote Bedrieger. Coyote is heilig bij de Indianen, het is ook de Grote Verhalenverteller. Nou kijk, hoe is het mogelijk! Coyote is ook ondanks al dat bedrog heel geliefd. Vooral omdat je ook om hem/haar kunt lachen, er wordt heel wat af gestunteld. Als Coyote iemand over een bananenschil laat uitglijden gaat’ ie geheid zelf ook op z’n/haar plaat. Herkenbaar fenomeen. Alleen lieg ik nooit. Althans niet bewust. Te vermoeiend, moet ik al die leugens onthouden. En ik ben al zo vergeetachtig. Ook krijg je lelijke rimpels van leugens. Ze etsen hun onvrede in je gelaat. Dit in tegenstelling tot lachrimpeltjes. Die laten alleen maar sporen van vreugde na.
Het wordt tijd voor mijn middagdutje. Ja, daar maak ik mensen jaloers mee. Menigeen zou nu wel lekker onder een warm dekentje willen kruipen met een koppie thee. Het is slechts weinigen gegund. Ik geniet er nog eens extra van, want ik had eigenlijk nu in de file gestaan. Als de zangles door was gegaan….
Na alle drukte van de laatste weken is zo’n dag echt een verademing…
Adem in, gaap
Adem uit, gaap nog eens
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.