Gisterenavond aan het begin van de avond sta ik bij Frogs op de stoep. We gaan naar puppycusus.  Het is al tien voor zeven en het begint om zeven uur, dus ik toeter in de hoop dat mijn kikkervriend op de uitkijk staat. Een man loopt voorbij. Woedend kijkt hij me aan. Hij ergert zich duidelijk dood aan mijn Italiaanse rijstijl. Vooral aan het daarbijbehorende geclaxonneer. Hoe durft ze! Die rare Heks.

Intussen tikt de klok verder. Ik toeter nog maar eens. Geen Frogs. Waar kan hij zitten? Zo groot is zijn huis niet. Intussen staat de hele buurt voor het raam. Ik besluit maar uit te stappen en aan te bellen. Dat heeft gelukkig het gewenste resultaat.

‘Ik stond eventjes lekker op het balkon,’ verklaart mijn vriend zijn lakse reactie. Nou moe. Hij staat eens in de honderd jaar op zijn balkon en wel precies vandaag! ‘Ik kreeg boze reacties, Frogsie, op mijn getoeter. Maar dat is niks. Gisteren mepte een beer van een  kerel bijna mijn spiegel van mijn auto af. En dat omdat hijzelf niet opzij wilde gaan, toen ik door de steeg reed. Ik kan toch moeilijk over hem heen rijden!’

‘Ik werd zo nijdig dat ik stopte, uitstapte en hem vroeg wat dat te betekenen had. Waarop hij me te lijf wilde. Gelukkig stond hij ver genoeg van me af om snel te kunnen instappen en weg rijden….. ‘

‘”Kom maar hier, dan krijg je een pak slaag”, riep ik naar hem. Dat durfde hij toch niet aan. Weet hij veel dat ik MEpatiënt ben en nog geen deuk in een pakje boter kan slaan. Ik heb nog steeds een groot postuur en ben ook nog steeds atletisch gebouwd. Voor hetzelfde geld heb ik zwarte band kickboksen…’

Gelukkig zat er geen nieuwe deuk in mijn auto vandaag. Zo’n kanariepiet is natuurlijk gemakkelijk te traceren. En zulk soort eikels deinzen nergens voor terug……

Als we bij de kynologenvereniging arriveren stapt er net een stel uit met een baby-Chihuahua, een piepklein hompiedompie. Later blijkt hij ouder te zijn dan VikThor!

Mijn hondje is flink gegroeid. Hij is anderhalf keer zo groot als toen hij kwam drie weken geleden! Elke dag ziet hij er een beetje anders uit. Zijn pootjes worden enorm. Zijn staart is drie keer zo lang. Hij staat hoger op zijn poten…… Als iets me heeft geconfronteerd met het fenomeen impermanence dan is het wel deze snelgroeiende pup.

Ook is zijn sneeuwwitte vacht intussen bezaaid met zwarte stipjes. Het vlekje op zijn ruggetje is allang niet meer alleen. Menig Dalmatiër zou jaloers zijn op mijn ventje……

Het is alweer de tweede les van de cursus. Intussen heb ik ook een privé jachttraining met VikThor gedaan. Hij blijkt superslim te zijn! En heel leergierig!

Frogs doet mee aan een oefening om je hondje naar je toe te laten komen. Sommige honden rennen alle kanten op behalve naar de baas. ‘Hij kwam gewoon naar mij toe, Heks. Ik dacht dat hij naar jou zou rennen….’ Mijn kikkervriend is in zijn knollentuin. Die kleine Vlek weet al heel goed wie zijn suikeroompje is!

Het uur vliegt voorbij. Eenmaal thuis zijn we helemaal kapot. Ook al doe je maar weinig zo’n les, toch is het heel inspannend. Mijn hondje ligt het eerste uur helemaal om. Pas daarna heeft hij de energie om zijn bak leeg te eten.

True en Trueman komen langswaaien. Ze brengen speelgoed en een kluif die ik afgelopen week in de magische tuin van True heb laten liggen. We slaan een verrukkelijk uurtje stuk samen. En raad eens waar we het over hebben? Onze hondjes natuurlijk!