‘Als je huis in brand staat, is het eerste wat je moet doen teruggaan om de brand te blussen en niet achter degene aanhollen die volgens jou het vuur heeft aangestoken.’ Want dat is niet slim. Dan fikt je huis volledig af. ‘Als je wanneer je boos bent tegen de ander blijft ageren en met hem blijft redetwisten, als je probeert hem of haar te straffen, doe je precies hetzelfde als degene die achter de brandstichter aanrent terwijl intussen zijn huis in vlammen opgaat.’

Vredig loop ik op hemelvaartsdag met mijn hondje door bloeiende klavervelden te wandelen. Het is prachtig weer. Ik heb geen zorgen. Ik heb geen haast. Ik ben hooguit een beetje gammel vandaag. Maar dat ben ik wel gewend: Er is geen enkele reden om me op te winden.

Plotseling echter begint Heks enorm te schelden op een oud vrouwtje dat midden in de polder ooievaars en reigers gebakken kip staat te voeren. Eerst probeer ik een gesprek met haar aan te knopen over de gevaren van het geven van brood en restjes afhaalchinees aan in het wild levende vogels.

Maar als het gemene secreet alleen maar domme antwoorden tussen haar valse tanden debiteert verlies ik mijn geduld. Het liefst wil ik het ouwe wijf door elkaar rammelen.

Domheid kan vandaag op weinig begrip rekenen bij deze heks. En oliedom gedrag al helemaal niet. Zelfs al komt het voort uit de beste bedoelingen.

Snel loop ik door, voordat de woede zich een weg naar de oppervlakte heeft gebaand. Als de scheldwoorden zich in mijn mond beginnen te vormen ben ik al bijna buiten gehoorsafstand. ‘Rare ouwe taart’ is het enige wat ze misschien nog hoort. De rest houd ik voor mezelf.

Goh, wat ben je toch weer geweldig je zaadjes van woede water aan het geven, Heks. Gisteren ook al in de supermarkt, toen een jonge dichtgeplamuurde kassatroela je de volle mep liet betalen voor een afgeprijsd product:

‘Er zit geen sticker op,’ meesmuilde ze lijzig, toen je er mee terug kwam. ‘Maar ik heb het uit die bak gehaald met afgeprijsde spullen, het is precies hetzelfde product als die andere pakken met sticker die ik heb gekocht.’

‘Ja, inderdaad,’ omstanders bemoeien zich ermee. Ze hebben ook in die bak staan graaien. Er ontstaat een opstootje bij de kassa van de Spar. ‘Kijk maar uit,’ waarschuw ik hen, ‘Of er wel een sticker op zit…. En jij, geef me dan maar mijn geld terug. Je mag dat afgeprijsde overjarige pak lekker zelf houden.’

‘Domkop. Idiote doos. Wauws wijf. Sukkelaar!’ mopper ik in mezelf op weg naar huis.

Domheid is echter universeel aanwezig. De straten zijn ermee geplaveid. Wat zou je je erover opwinden?

Heks is zo boos. De zaadjes van woede rusten levensgroot in mijn onderbewuste en er is weinig voor nodig om ze wakker te maken. Ik ben er mee volgestopt door mijn voorouders. Bij mijn geboorte had ik al genoeg woede in me om spontaan te ontvlammen.

M’n woede omarmen? Er is geen beginnen aan!

Gisterenavond pak ik daarom dan maar dat boek van Thich Nhat Hanh ‘Innerlijk vuur’. Daarin vind ik bovenstaande tekst. En ja. Ik ben inderdaad bezig achter Jan en Alleman aan te rennen, die mijn woede opwekt. Die brandstichters moeten hangen. Ik zal ze krijgen!

Gisteren zit ik bijvoorbeeld geweldig te schelden op mijn blog op iemand, die me ooit enorm heeft gekwetst. Meermalen zelfs. Zonder zich er ooit voor te excuseren. En dan kom je zo’n mafkees opeens weer overal tegen. Noodgedwongen. Moet je zelfs naar hem gaan zitten luisteren! Hoor je zo’n figuur prijzende dingen zeggen over conflictvermijdende medemensen ……

‘Ja, lekker makkelijk om met zulke mensen om te gaan. Kun je probleemloos op hun hart gaan staan zonder dat je bang hoeft te zijn dat je door hen terug wordt gepakt…..’

Maar goed. Dat is allemaal geweest. Water onder de brug. En heeft hij dan zijn leven dan intussen gebeterd? Nee, zo op het knipoog niet.

Want dat is wat ik van hem krijg: Een ranzige vette knipoog in plaats van respect. Fatsoen zit gewoon niet in die man. Maar om nu gelijk weer zo te gaan schelden over wat hij me ooit allemaal heeft aangedaan….. Zo van

( Een kleine bloemlezing dan maar om je een indruk te geven wat zo’n braakmiddel zoal uitslaat in de wandelgangen:

‘Heks, heb je zin in een lekkere gangbang met mij en mijn vrienden? Lekker lui achterover met je benen wijd en gaan?’ Hij doet het eventjes min of meer voor, z’n geile trollentongetje hangt uit zijn minuscule kaboutermummelmondje, zijn kleine beentjes bengelend over de rand van de barkruk,  gespreid om z’n bescheiden schimmelige paddestoel ……

Of al kwijlend samen met zijn zoveelste vrouw als ik hem feliciteer met zijn zoveelste huwelijk ‘We willen je bij ons in ons in bed als huwelijksgeschenk….’

Als ik kokhalzend bedank voor de eer ‘Maar nee, getverderrie, bah, ik ben toch zeker geen prostituee!’ zegt die nieuwbakken zoveelste vrouw tot mijn verbijstering ‘Ja joh, een wipje maken voor een geeltje, leuk toch!’ 

Waar je mee omgaat word je blijkbaar mee besmet.

Of een paar ongewenste boskabouterhandjes ruggelings vanuit het blinde niks opeens friemelend onder je kleren, als je eventjes niet oplet bij een feestelijke gelegenheid …….etcetera, etcetera, etcetera, etcetera, enzovoort enzoverder…..)

Moet dat nu weer perse? Alleen maar omdat ik weer met die figuur word geconfronteerd? Alleen maar omdat ik ondanks zorgvuldig afstand bewaren toch weer wat gif heb binnengekregen? Moet ik dat gif dan maar weer zijn werk laten doen? Met als gevolg dat ik om van alles en nog wat kwaad word?

Ik besluit de tekst weg te halen. Het is niet op zijn plek temidden van al die goede herinneringen aan een dierbare vriend. Kan hij het helpen dat de wereld vergeven is van dit soort hopeloze seksisten? Die zodra ze geld of macht hebben denken dat ze zich maar van alles kunnen permitteren richting ons vrouwen?

Zelfs de president van de Verenigde Staten komt weg met dit gedrag: Als je maar genoeg geld hebt mag je vrouwen tussen hun benen graaien, dus: Voor een rijke vent is elke vrouw is een hoer. En je hoeft hen niet eens te betalen, al zeker niet als je ook nog eens genoeg macht hebt…….Win Win dus.

Het is een absolute plaag, dit soort kerels. Open en bloot en zonder gêne debiteren ze de ene stompzinnigheid na de andere. Respectloos: Vrouwenemancipatie is tegenwoordig verder te zoeken dan ooit.

Door me echter zo te ergeren, door gemene dingen te schrijven over kabouter Plop en zijn ranzige paddestoel, voed ik mijn woede. Ik ren achter de brandstichter aan, in plaats van voor mezelf te zorgen.

En hoewel castratie in veel gevallen volstrekt op zijn plek zou zijn, toch moet ik dat dan maar aan anderen overlaten. Ysbrandt heeft tot mijn grote vreugde bij deze man nog wel eens flink naar zijn ballen staan grommen. Maar daar wil ik het dan graag bij laten…….

😉

‘Heks doet eindelijk weer normaal tegen me,’ zei diezelfde foute koekebakker ooit tegen een vriend van me, nadat ik hem en zijn toenmalige vrouw een ansichtkaart had gestuurd met het verzoek hun seksuele intimidatie te staken, teneinde strafmaatregelen in de vorm van castratie door mijn hond te voorkomen.

Hij draaide de zaken vrolijk om, zoals zo vaak in dergelijke gevallen.

Een beetje narcist doet dat beslist. Een beetje psychopaat weet dat het daarom gaat. Liegen en bedriegen en als je problemen krijgt, gewoon een zielig gezicht trekken….. De zaken helemaal omdraaien. En met nog meer overtuiging liegen!

Heks probeert voor haar woede te zorgen. Daarom ga ik niet meer achter deze boskabouter en zijn waxinelichtachtige paddestoel aanjagen. Ik moet mijn wonden likken. Mezelf onder al die seksuele intimiderende slijmlagen vandaan bikken.

Zien dat ik mooi mag zijn en dat dat niet betekent dat ik gelijk een uitnodiging tot gangbang naar mijn hoofd moet krijgen. Ik hoef mezelf niet te verminken, zodat ik een beetje rust krijg, want die neiging krijg je als zo’n trol zijn paddestoel op je richt…….

Ik mag gewoon mijn prachtige zelf zijn. Ik ga m’n zaadjes van innerlijke schoonheid water geven!

Vandaag begin ik met het omarmen van die oude pijn. Al sinds ik een jonge vrouw was heb ik te maken gehad met kerels die er grensoverschrijdend seksueel gedrag op nahielden.

Mannen, die me bij de tieten pakken. In het kruis tasten. Hun tong met meer of minder succes in mijn mond proberen te stoppen. Vieze teksten naar mijn hoofd gooien over hun gruizige ranzige fantasieën…….. Het is me zo vaak gebeurd! En altijd voel ik me besmeurd. Het went nooit!

En zelfs met het stijgen der jaren blijf ik dit tegenkomen. Bij een beetje seksist houdt dit gedrag pas op als de laatste spijker in zijn kist is geslagen! Kijk maar naar de geile antropoloog. Stokoud, halfdood en nog immer een kleffe vuilbek. Ondanks het spirituele sausje, dat hij over zijn foute acties sprenkelt!

Het is een diepe pijnlijke wond. En telkens als iemand het mes er in zet word ik weer razend.

De zaadjes van woede wegens seksuele intimidatie zijn uniform aanwezig in ons vrouwen. Wereldwijd word onze menssoort het meest gediscrimineerd en gepakt.

Ik zal dan ook immer achter de daders aan blijven jagen! Om te voorkomen dat ze mijn zusters kwaad kunnen berokkenen. Maar niet zo lang mijn huis in brand staat. Eerst de brand blussen. Eerst maar eens voor goed mezelf zorgen.