‘Ik ben gevraagd om solo te zingen in een kerk in Lisse,’ mijn zangmaatje kijkt ons aan met een blik, die het midden houdt tussen trots en ontdaan, ‘Je wordt niet zomaar gevraagd, hoor. Mijn vaste begeleidster kwam ermee aan.’

Wij kijken haar verbluft aan. Enige tijd geleden heeft Anna een Bulgaarse dame op de kop getikt, die haar tegen een redelijk tarief op de piano begeleidt. Onze koorgenoot is lid van een zangvereniging in Den Haag, waarvan de leden regelmatig voor elkaar soleren. Vandaar!

Voorin de kerk zit Anna moederziel alleen te balen

We zijn natuurlijk enorm nieuwsgierig, maar details over het aanstaande optreden kan Anna ons niet geven. ‘Zij spreekt goed Frans, maar ik niet. Dus we praten met handen en voeten, gaat prima hoor!’

Heks komt overeen dat haar zoon me de juiste informatie zal doen toekomen ter zijner tijd, zodat ik kan komen luisteren. Het concert vindt plaats tijdens de zomervakantie en het is vanavond laatste repetitie met ons koor.

De man van de Haagse zangvereniging zit met gesloten ogen te genieten

‘Prettige vakantie,’ galmen we naar elkaar en de koorleden vliegen uit naar alle windstreken. Anna niet. Die blijft thuis. Ik zwaai naar haar, ze zit naast haar onvolprezen zoon in zijn auto. Elke week haalt en brengt hij zijn moeder naar de zang, vandaag niet uitgezonderd. ‘Mail me, ik ben je adres kwijt,’ seint hij door de voorruit. Zo gezegd, zo gedaan.

Een kleine twee weken later is het zover. Op zaterdag middag om 4 uur in de Agathakerk in Lisse gaat mijn zangmaatje zingen bij het orgel in de enige kathedrale kerk die de bollenstreek rijk is.

Heks parkeert haar kanariepiet om even voor vieren pal voor het monumentale bakbeest. Gewapend met een grote flaphoed betreed ik het pand. Binnen is het uitgestorven. Een batterij kaarsen brandt devoot onder een Mariabeeld. Helemaal voorin de kerk ontwaar ik uiteindelijk mijn zangvriendin. Ze zit op de voorste rij zachtjes te mopperen.

Als ze me ziet licht haar gezicht op. ‘Ik snap er niks van, waar is iedereen? Er is helemaal niemand! Zelfs mijn begeleidster is nergens te bekennen….! Wat is dat nou voor’n concert van niks?’

Ze heeft het nog niet gezegd of een man van de Haagse zangvereniging komt naar ons toelopen. We blijken naar boven te moeten, het orgel op. Een eindeloze klim via de metalen wenteltrap in de kerktoren volgt. Goddank is de zoon van Anna intussen ook terug van het parkeren van zijn auto. Hij posteert zich achter zijn moeder, zodat ze niet te pletter kan vallen nog voordat ze een noot heeft kunnen zingen…..

Boven op het orgel zit de dame van de begeleiding klaar. En er zijn zowaar nog een paar mensen komen opdagen om te luisteren! Hoera. Snel zoeken we een plekje op de stoelen tegen de muur.

Het concert begint rommelig op gang te komen. Muziekstukken worden klaargezet. Nog een laatste blik tussen de muziekanten……. Dan galmt Anna’s stem omhoog naar de dakspanten, slaat stuk tegen de orgelpijpen…… Ze staat met haar gezicht naar ons toe!

‘Draai je maar om,’ zegt de man van de zangvereniging, ‘Daar heb je een prachtige klankkast om vol te zingen!’ Zo gezegd, zo gedaan. Mijn maatje komt ook lekker op stoom nu. Haar stemgeluid vult de kathedraal.

‘Ik ga het Ave Maria niet doen, hoor,’ zegt ze tegen het eind van haar optreden, ‘Er zit een hele hoge noot in en ik ben bang dat dat niet gaat lukken door de zenuwen…..’

Goddank kunnen we haar overhalen: Het is prachtig! Heks raakt helemaal ontroerd als ze haar trouwe zangmaatje zo in de weer ziet. Enthousiast zitten we met elkaar te applaudisseren na afloop.

‘Mag ik je kaartje?’ vraag ik aan de organiste. We raken aan de praat. Zo ontdek ik dat vanmiddag eigenlijk een geniale repetitie is om het juiste register te zoeken bij Anna’;s stem! Geen concert dus! Vandaar dat er geen publiek was, behalve de anderhalve man en paardenkop, die met Anna zijn meegekomen……

Achter tegen de muur zit de onvolprezen zoon te luisteren

‘Wat handig dat jij zo goed frans spreekt, Heks!’ roept Anna, als ik haar uitleg dat ze binnenkort nog een keertje voor publiek zal gaan zingen. Dat dit slechts een repetitie was. Dat er daarom niemand is komen opdagen…….

Mijn zangmaatje is sprakeloos en daar is best wat voor nodig! Nog een keertje! En dit was al heel spannend……

Grinnikend rijd ik weer terug naar Leiden. Ik heb een heerlijke middag gehad. Nu nog eventjes met het hondje naar buiten. Zonder flaphoed en hoge hakken….. Gewoon in mijn kloffie.

Ervaren pianolerares, gediplomeerd: Bo Petrova. Voor lessen aan beginners en gevorderden. Tevens begeleiding en concerten. Ze speelt ook fantastisch kerkorgel! 06/30238082 of Borislava Petrova op Facebook, bobipiano@gmail.com, http://www.bobipiano