Afgelopen woensdag ben ik jarig. Helaas ben ik tevens zo ziek als een hond. Al dagen dweil ik in bed en het wordt er niet beter op. Snotterend en blaffend verjaar ik. Zonder feestje en zonder cadeautjes. Heel sneu……. Meuh.

Wel krijg ik vele felicitaties en wat lieve telefoontjes. Ook ligt er een mooie kaart in de bus met een uitnodiging voor een keelzangconcert. En Hopla komt langs met een verjaardagsfeestje in een lucifersdoosje. Terwijl ik thee zet en iets lekkers op tafel tover pakt ze het lucifersdoosje uit.

Er komt een slingertje uit, die hangt ze om de lamp. Een ballon wordt opgeblazen, die komt in de plant. Een parapluutje en een serpentine volgen. En een beetje confetti. Als laatste komt er een verjaardagskaarsje uit. Die wordt in het versierde doosje gezet en aangestoken.

‘Als je em uitblaast mag je een wens doen. Niet zeggen hoor!’ Hopla’s kersenrode mond splijt haar lieve gezicht open in een stralende lach. Ze heeft veel lol in haar minifeestje.

Later die avond duikt Frogs nog op voor een glaasje wijn. Gapend zitten we bij elkaar, maar lang houden we het niet vol. Jeetje, wat ben ik moe en beroerd. Door de stress van mijn verbroken relatie is mijn hele systeem van slag. Griepgolf na griepgolf houdt me in z’n greep.

De winter begint pas en Heks is door al haar reserves heen. Zes kilo’s heksenvlees zijn zomaar verdwenen. Mijn broeken slobberen om meisjesheupen…..

Een verjaardag vieren terwijl je je in de hel bevindt is moeilijk. Ik zit de dag dan ook maar uit. Het minifeestje is precies goed.